Na Wyspach wszystko jest jakby z trochę innej bajki. Kierowcy jeżdżą złą stroną drogi, zamiast dobrego starego prawa rzymskiego stosowane jest zadziwiające common law (prawo zwyczajowe), zaś ustrój polityczny, w przeciwieństwie do większości krajów Starego Kontynentu, oparty jest nie na systemie prezydenckim, ale na archaicznej instytucji monarchii. Z innej bajki jest jednak przede wszystkim sama królowa.

Książka Marca Roche stanowi zwięzłą biografię panującej już od wielu dziesięcioleci brytyjskiej monarchini - Elżbiety II. Oprócz informacji dotyczących samej królowej: jej charakteru, upodobań oraz ponoszonych przez nią wydatków, znaleźć tu można krótkie charakterystyki wszystkich najbliższych członków rodziny królewskiej oraz stosunków panujących na dworze. Orientację w temacie ułatwiają umieszczone na końcu książki załączniki, między innymi drzewo genealogiczne czy zwięzłe kalendarium życia królowej.

"Elżbieta II" nie jest dziełem szczególnie porywającym ani odkrywczym. Stylistyka książki pozostawia sporo do życzenia. Razi ciągłe używanie czasu teraźniejszego, również w opisie wydarzeń mających miejsce wiele lat temu. Przede wszystkim jednak autorowi brak obiektywizmu. Królowa przedstawiona jest tutaj jako niemal idealna monarchini - doskonały dyplomata, "psychoanalityk" wszystkich kolejnych premierów Wielkiej Brytanii oraz nieco oderwana od rzeczywistości dyskretna powierniczka tajemnic państwowych. Jedyną skazę na jej charakterze stanowi nieokazywanie uczuć własnym dzieciom. "Defekt" ten jednak, według autora, można wytłumaczyć wrodzoną nieśmiałością i powściągliwością monarchini, która przecież do wnuków ma już diametralnie inny stosunek.

Członkowie rodziny królewskiej na tle Królowej Matki wypadają dosyć blado. Książę Karol jest biednym, prześladowanym w dzieciństwie, wiecznym następcą tronu, który odnalazł szczęście dopiero u boku raczej bezbarwnej Camilli. Księżna Diana zaś to sprytna manipulatorka i kalająca własne gniazdo przyjaciółka gejów.

Niedawny ślub księcia Williama z Kate Middleton, dziewczyną z ludu, stanowi doskonałą kontynuację tej "królewskiej bajki". W tym właśnie kontekście warto sięgnąć po "Elżbietę II" - jako po pozycję łatwą w odbiorze, ale wnoszącą niewiele do tego, czego o rodzinie królewskiej i jej głowie z łatwością można dowiedzieć się z kolorowej prasy czy z internetu.