Niepowtarzalny zbiór sześciu opowieści napisanych emocjami i kipiących od emocji. Sześć historii, w których kobiety odgrywają rolę nadrzędną, pierwszoplanową. Sześć światów, w których ich doznania i przeżycia wypełniają sobą szczelnie każdą frazę.

Poznajemy młodą dziewczynę chorą na rzadko spotykaną chorobę, rozpaczliwie kochającą i cierpiącą po stracie partnera anorektyczkę, kochankę będącą cieniem mężczyzny stanowiącego treść jej życia, myśli i uczuć. Przenosimy się w czas końca drugiej wojny światowej, czytając wstrząsający monolog wewnętrzny i poznając ostatnie dni życia Magdy Goebbels, wraz z przechodzącą menopauzę bohaterką jesteśmy świadkiem rozpadu jej osobowości i na końcu dowiadujemy się, czym jest zamknięty cykl tęsknoty za kobietą dla ludzi żyjących na morzu.

Po przeczytaniu „Zespołów napięć” zniknął niesmak i awersja, jaką żywiłem do autora, po którym spodziewałem się kolejnej utkanej z banałów i inkrustowanej śmiesznym patosem prozy. Opowiadania ze zbioru każą zastanowić się nad głębią kobiecej psychiki i jej percepcją rzeczywistości. W niespodziewany sposób Wiśniewski przekracza w tych tekstach granice płci i pokazuje, jak silne, wrażliwe, cierpiące i uczuciowe potrafią być kobiety. Sam ten eksperyment formalny powoduje, iż jest to książka, wobec której nie można pozostać obojętnym.