wyłaniałem się powoli
spod twardej, czarnej ziemi
z ziarenka

moja matka
żyła zazdrością
zabierała piękniejszym
wodę
słońce
życie

nie kochała mnie
żadną matczyną miłością

byłem słaby
przygniotły mnie chryzantemy

zaadoptowała - pokrzywa
nauczyła mnie
żyć życiem mojej matki

żyć zazdrośnie
żyć oszukując

odwdzięczałem się chryzantemom
aż pewnego dnia
świsnęły nożyce
ogrodnik kochał chryzantemy
patrzyły na mnie triumfalnie

żyłem
oszukiwałem
konałem
urągałem
byłem chwastem