Rozwój osobisty - o tym jest ta książka. Jednak w przeciwieństwie do całej reszty literatury tego rodzaju oferuje ona rozwiązania bardziej przemyślane, dogłębne i kompleksowe.

Rady dawane przez takie książki są przez Coveya przyrównywane do plastrów, które na krótką metę mogą pomóc, ale na dłuższą tylko pogarszają sytuację. Każdy, kto je czytał, wie, o co chodzi: Chcesz, by ludzie Cię lubili? Często się uśmiechaj (wbrew sobie?). Chcesz coś osiągnąć? Wystarczy, że mocno w to uwierzysz (droga na skróty), etc. Takich porad można napisać MNÓSTWO. Covey w zamian proponuje siedem nawyków.

Problemy powstające na danym poziomie myślowym można rozwiązać tylko na poziomie wyższym (jeśli nieustannie się spóźniasz, to zamiast kupować nowy zegarek zastanów się nad swoim podejściem do ludzi). Nawyki Coveya to podstawy.

Książka napisana jest w bardzo (czasami za bardzo) przystępny sposób. Wszystko podane jest jak na talerzu, okraszone mnóstwem przykładów z życia autora. Nie wymaga ona wysiłku intelektualnego (choć czasami warto go trochę dorzucić*). Szukający filozofii, darujcie sobie tę książkę.

Jeśli miałbym książce wytknąć jakieś wady, to podałbym naiwny optymizm, który się czasami tam pojawia. Covey wydaje się sugerować, że z każdej sytuacji jest korzystne dla nas wyjście, że wszystko da się rozwiązać. Cóż, polemizowałbym.

Jak na mój gust, książka jest świetna. Jeśli interesujesz się literaturą samorozwoju, moim skromnym zdaniem tę książkę powinieneś przeczytać w pierwszej kolejności.


---
* Czy ktoś ze znających tę książkę może mi powiedzieć, jak się sprawdza postawa "wygrana-wygrana albo nie robimy interesów"?