Zdecydowanie jedna z najlepszych książek (właściwie trylogii) fantasy, które udało mi się kiedykolwiek przeczytać. Miejscami przygnębiająca, miejscami wzruszająca, z całkiem oryginalnym jak na fantasy zakończeniem.

Na początku trochę irytuje maniera nadawania postaciom imion mówiących o ich cechach (książe Szczery, Władczy itp.), ale po pewnym czasie można się do tego przyzwyczaić. Są sceny wręcz porażające, choć zdarzają się też nieco przeciągnięte opisy. Autorka, Megan Lindholm (Robin Hobb to pseudonim) znakomicie operuje psychologią postaci, nie są to papierowe, jednowymiarowe figurki często występujące w powieściach tego gatunku. Po wciągnięciu się w historię Bastarda i jego (niewielu) przyjaciół naprawdę trudno się oderwać.

Powieść zaczyna się od bólu, strachu i samotności. Te uczucia dominują w książce, trafi się jeszcze konflikt pomiędzy lojalnością a powinnością, pomiędzy uczuciem a obowiązkiem. Inteligentna, znakomicie napisana lektura.