Opasłe tomisko to dla każdego miłośnika czytania nie lada gratka. Gratka tym większa, że "Operacja „Dzień Wskrzeszenia”" napisana została przez jednego z moich ulubionych pisarzy. Nie mogłem się więc doczekać wieczora, gdy będę mógł zapoznać się z tą książką.

Historia opisana przez Pilipiuka zaczyna się szybko. Na tyle szybko, że nie zdążymy specjalnie się zastanowić nad postaciami, tłem historycznym. Kilka szybkich zdań i już jesteśmy w środku akcji, która ze strony na stronę staje się coraz ciekawsza. Czego to wszystko dotyczy, zdradzać nie mam zamiaru, bo pozbawiłbym Was, szanowni Czytelnicy, sporej dawki przyjemności. Wspomnę może jedynie ogólnie, iż cała historia osnuta jest wokół pomysłu na zmianę przyszłości poprzez ingerencję w przeszłość. Nie ma tu co prawda wehikułu czasu, bo w końcu w XXI wieku można już trochę wszystko zminiaturyzować, ale za to mamy mnóstwo przygód. Bohaterowie spotykają się gdzieś w odległej przyszłości, przechodzą odpowiednie szkolenie i nagle lądują na pograniczu XIX i XX wieku, walcząc z przeciwnościami losu i carską ochraną. A wyzwań staje przed nimi cała masa, bo choćby taka oczywista dla ówczesnych ludzi czynność, jak kaligrafia. Jest też sporo humoru i nawiązań do poprzednich książek, może nie znajdziemy tu Wędrowycza, a szkoda, szkoda, za to młody hrabia Kokuszew uczy się w pewnej szkole, a bohaterowie stają na chwilę przed witryną sklepu Wokulskiego. Jeden z czasonautów wprawia w zdumienie nauczyciela mówiąc, że czytał Czechowa, a inny podśmiewa się z teorii o życiu na Marsie.

Im dłużej czyta się książkę Pilipiuka, tym bardziej nie chce się z nią rozstawać. A kilkaset stron kończy się w błyskawicznym tempie i chyba pozostaje mi tylko czekać na drugi tom, bo autor zostawił kilka małych furtek, które mogą być podstawą dla czegoś w rodzaju kontynuacji.

Lekturę szczerze polecam, rzadko na polskim rynku wydawniczym, wśród zalewu zachodniej tandety i polskiej miernoty, trafia się pozycja równie ciekawa jak ta.