Nazywam się Louis Murguia y Arellano i poruszam się ruchem jednostajnie przyspieszonym - jak, o tym mówimy w fizyce, patrząc na toczenie się ciała po równi pochyłej.

Jestem człowiekiem zbędnym, człowiekiem, któremu brak gruntu pod nogami, rozbitkiem życiowym - bez planów i projektów. Większość moich znajomych sądzi, że ja sam ponoszę winę za zmarnowanie swego życia. Ja jednak sądzę, że winę ponoszą inni, że winne jest coś, czemu nie zapobiegłem lub prawie nie starałem się zapobiec.

Na każdym kroku widzi się ludzi bezużytecznych, idiotów, cyników i egoistów, którym się dobrze w życiu powodzi, tak iż wkrótce dochodzi się do przekonania, że bezużyteczność, głupota, cynizm i egoizm nie są przeszkodą do zrobienia kariery. Można z całym spokojem utrzymywać, że to, iż ktoś jest w mniejszym lub większym stopniu człowiekiem bezużytecznym, idiotą, cynikiem i egoistą, wcale nie zamyka mu drogi życiowej.

Ja z mymi zaletami: naiwnością, prawością i niewinnością, przyszedłem na świat stanowczo za późno. Głupotą i tchórzostwem jest skazywać się na życie zgodne z zasadami stworzonymi przez naszych przodków, którzy właśnie gniją już po cmentarzach. Niebezpiecznie jest także buntować się przeciwko kłamstwu. Trzeba szanować to, w co się wierzy*.


---
* Pio Baroja, "Perwersyjna zmysłowość", tłum. Edward Boyé, Czytelnik, 1983.