Edward O. Wilson, długoletni profesor Uniwersytetu Harvarda, nazywany ojcem socjobiologii i bioróżnorodności, jest autorem 20 książek, zdobywcą dwóch Pulitzerów i odkrywcą setek nowych gatunków zwierząt (jego specjalność to entomologia). „Przyszłość życia” – swoisty raport ze stanu naszej planety – to niezwykle mądra, fascynująca i poruszająca książka, ukazująca, jak człowiek w niepohamowanej pogoni za konsumpcją i przez swoje reprodukcyjne szaleństwo unicestwia piękno i bogactwo biosfery, której jest przecież integralnym elementem. Sytuacja jest dramatyczna – skaziliśmy środowisko, jesteśmy bliscy ostatecznego wyeksploatowania nieodnawialnych zasobów naturalnych, mnożymy się niczym bakterie. Staliśmy się „seryjnym zabójcą biosfery”: przez naszą działalność rocznie wymierają tysiące gatunków i do końca obecnego stulecia połowa z obecnie żyjących może bezpowrotnie zniknąć. W dodatku nie wiemy, co tracimy. Nazwaliśmy 2 miliony gatunków, ale wiemy coś więcej ponad opis anatomiczny zaledwie o 1% tej liczby; na odkrycie zaś czekają miliony innych gatunków. Wartość naukowa, medyczna, estetyczna natury jest praktycznie nieograniczona – niszczymy ją, zamiast wykorzystać. Na szczęście można jeszcze zapobiec biologicznej apokalipsie. Wilson jest ostrożnym optymistą i uważa, że na początku XXI wieku problemem nie jest uzasadnienie potrzeby ochrony przyrody – coraz więcej autorytetów naukowych, religijnych, ekonomicznych i politycznych dobrze ją rozumie – lecz opracowanie skutecznej strategii rozwiązania problemów. Przedstawia główne założenia takiej strategii i przekonuje, że jej punktem wyjścia powinna być uniwersalna etyka ekologiczna, narzędziami – nauka i technika. Możemy więc i wydaje się, że chcemy ocalić życie na Ziemi. Tylko czy zdążymy?