Książka ta pierwotnie napisana została po japońsku i wzbudziła żywy oddźwięk wśród japońskich czytelników, przejętych zawartym w niej ostrzeżeniem. A jest to ostrzeżenie o ogromnej stracie, jaką ponosi ten kraj, pozwalając, aby odchodziła w niebyt jego tradycyjna kultura i związane z nią wartości. Kerr cały ten proces obserwuje z dystansem cudzoziemca i z troską człowieka związanego z Japonią od ponad trzydziestu lat. Remontując stary wiejski dom na wyspie Sikoku, przesiadując za kulisami teatru kabuki, handlując azjatyckimi antykami, studiując sztukę kaligrafii, trafiając do rzadko odwiedzanych świątyń i chramów, odkrywając sekretne związki Kioto i Osaki - miał wiele okazji, by się przekonać, że "tradycyjna japońska kultura kwitnie najwspanialej w momencie, kiedy zanika".

[Prószyński i S-ka, 1999]