Splecione ze sobą losy bohaterów opowiadań - często ludzi okaleczonych jakimś ciężkim przeżyciem psychicznym, zwierząt żyjących w lasach, w wodzie, samej natury. Walka, tolerancja, podziw, analogia losów. Przede wszystkim piękno przyrody. W każdym opisie widać miłość, jaką autor darzy naturę.

Nie da się przeczytać tych wszystkich opowiadań od razu. Trzeba robić przerwy. Każde z nich bowiem dotyka głębszych pokładów w duszy czytelnika. Każde trzeba przeżyć, przemyśleć.

Na początku miałam ochotę odłożyć książkę, nie czytać jej, tak bardzo nienawidzę polowań, połowów. Dotrwałam do końca i nie żałuję. Czwórka. Dobra.