"Wichrowe wzgórza" to opowieść o miłości. Nie jest to jednak klasyczny romans, to historia chorej, szaleńczej, tragicznej miłości. Miłości dalekiej od romantyzmu, czułości i delikatności. Granica między tą miłością a nienawiścią zaciera się; zarówno Heathcliff, jak i Katarzyna pałają głębokim uczuciem i pasją, które zawładnęły ich ciałami, umysłami i duszami. Uczucie to popycha ich do czynów, które postrzegane są przez otoczenie jako czyny szaleńców, ludzi obłąkanych. I tak jest w rzeczywistości. Uczucie przeradza się w obłąkanie, wydają się być opętani.

Książkę polecam gorąco. Bohaterowie, tak bardzo wyraziści, długo nie pozwalają o sobie zapomnieć. Choć po przeczytaniu książki można mieć mieszane uczucia, na pewno nie można pozostać obojętnym, będąc świadkiem tak dzikiej miłości, pasji, namiętności.