Kolejną książką, którą zamierzałem przeczytać było "Sprzysiężenie osłów" (w katalogu biblioNetki, jako Sprzysiężenie głupców (Toole John Kennedy)) uhonorowane nagrodą Pulitzera w 1981 roku, przyznaną 12 lat po śmierci autora. Za jego życia książka została odrzucona przez znane wydawnictwo "Simon and Schuster". Manuskrypt powieści został ukończony w 1964 roku, a później był wielokrotnie przerabiany i ostatecznie odrzucony przez wydawcę w 1966 roku, co spowodowało drastyczne zaostrzenie depresji, na którą Toole wcześniej cierpiał (pierwsze załamanie nerwowe przeżył w listopadzie 1963 roku po zamachu na prezydenta Johna Kennedy'ego). Był to trzeci przypadek przyznania tej najsłynniejszej literackiej nagrody Stanów Zjednoczonych książce, już po śmierci jej autora. Pierwszą była nieprzetłumaczona na język polski powieść zmarłego w 1955 roku Jamesa Agee "A Death in the Family" (Pulitzer z 1957 roku), a drugą słynne Koniokrady: Wspomnienie (Faulkner William) wydane wprawdzie w roku śmierci pisarza - 1962, ale z Pulitzerem w roku 1963. Obie te nagrody przyznano krótko po śmierci autorów. W przypadku Johna Toole'a była to ponad dekada od napisania książki i samobójczej śmierci autora (otruł się spalinami samochodowymi, doprowadzonymi wężem ogrodowym do kabiny, w której siedział). W chwili śmierci miał zaledwie 31 lat. Urodził się w Nowym Orlenie w Luizjanie, i był jeszcze jednym pisarzem amerykańskiego Południa. Jego ulubiną pisarką była O'Connor Flannery, autorka oryginalnych i wnikających głęboko w istotę zła opowiadań Ocalisz życie, może swoje własne: Opowiadania zebrane (O'Connor Flannery). Pochodziła z Georgii (też na amerykańskim Południu), a na jej talent, jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę Warren Robert Penn autor nagrodzonej Pulitzerem w 1947 roku powieści Gubernator (Warren Robert Penn) (która cieszy się dużą popularnością w biblioNetce - Co się zdarzyło w Baton Rouge, w niedzielę 8 września 1935 roku ). Flannery O'Connor przez całe dorosłe życie borykała się z poważną chorobą autoimmunologiczną, toczniem rumieniowatym. Ostatnie 13 lat spędziła na rodzinnej farmie, pod troskliwą opieką matki, właściwie czekając na śmierć. Gdy umierała miała 39 lat. Matka przeżyła ją o 33 lata, opiekując się spuścizna literacką córki i kultywujac pamięć o jej twórczości. Dlaczego podkresliłem ten fakt, bo również w życiu JohnaToole'a matka odegrała decydujacą rolę, prowadząc po jego śmierci długoletnią "krucjatę" o wydanie dzieł swojego syna.
Georgia to zresztą prawdziwa kraina utalentowanych pisarek. Stąd pochodziły również Mitchell Margaret (autorka uhonorowanej nagrodą Pulitzera w 1937 roku powieści Przeminęło z wiatrem (Mitchell Margaret)) i McCullers Carson (autorka Serce to samotny myśliwy (McCullers Carson) - 14 pozycja na liście Modern Library). Naprawdę miała na imię Lula, ale uznano, że nie jest to odpowiednie imię dla pisarki, używała więc swojego drugiegi imienia Carson. W życiu nie była "grzeczną dziewczynką" i zawsze kojarzę ją z imieniem Lula, to imię w swojej dwusylabowej prostocie, przypomina mi inną muzę świata literackiego Ameryki, tym razem "straconego pokolenia" - żonę Fitzgerald Francis Scott (Fitzgerald F. Scott) Zeldę. Tej z kolei nie lubił bardzo (z wzajemnością) Hemingway Ernest, co jasno okazał w swojej ostatniej (mojej ulubionej) powieści Ruchome święto (Hemingway Ernest). Wielki Ernest uważał (i chyba słusznie), że Zelda niszczy talent Scotta Fitzgeralda zmuszając go do pisania w celach komercyjnych niedopracowanych literacko opowiadań dla periodyków, aby zaspokoić stale rosnące wymagania finansowe rozrzutnej żony. Złotowłosa Zelda, zapomniana przez świat, zginęła w tragicznym pożarze szpitala psychiatrycznego Highland Mental Hospital w Asheville (Karolina Północna) 10 marca 1948 roku - była zamknięta wraz z innymi 8 osobami w pokoju, gdzie czekała na zabieg elektrowstrząsów).

Mój czytelniczy plan zmieniłem niespodziewanie (przede wszystkim dla mnie samego) po dyskusji, która wywiązała się pod listą książek rekomendowanych do przeczytania przez Elenę Ferrante - Lista Eleny Ferrante - "40 książek napisanych przez kobiety i wartych przeczytania" . Nie ukrywam, że jak często mi się to zdarza, znowu uległem "sprzysiężeniu" kobiet - tym razem ewa1207, reniferze i moja żona (nie posiada wprawdzie konta w BiblioNetce, ale na pewno należy do damskiego sprzysiężenia i "uparta" jest, jak .... no, nie, w żadnym wypadku nie nawiązuję do tytułu książki Toole John Kennedy). Uczciwie muszę dodać, że to damskie zdanie zostało poparte już niedamskim głosem idiom1983.
Szczęśliwie tym razem nie okazałem się "osłem" i dałem się przekonać, "przekroczyłem Jordan" i zanurzyłem się w prozie izraelskiej pisarki Shalev Zeruya (Szalew Ceruja) ..... i było to nurkowanie na "długim wstrzymanym oddechu", pełne wrażeń.

Życie miłosne (Shalev Zeruya (Szalew Ceruja)) to druga powieść pisarki. Opublikowana w 1997 roku przyniosła jej zasłużony międzynarodowy sukces.


Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu
Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu
Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu
Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu