Walijski pisarz Arthur Machen (1863-1947) ceniony jest głównie jako klasyk opowieści grozy, ale jego najlepsza powieść, na poły autobiograficzne "Wzgórze przyśnień", nie daje się zamknąć w żadnym gatunku. To tajemnicza historia wrażliwego młodzieńca, który opuszcza rodzinną Walię i wyrusza do Londynu, by zostać pisarzem, lecz ściga go wspomnienie niepojętej inicjacji, jaką przeżył w dzieciństwie. Kim jest Lucian Taylor? Odmieńcem, mistykiem, dekadentem? Artystą słowa czy wygnańcem z życia? Wybrańcem czy pokutnikiem? Zmysłowa i mroczna powieść Machena, perła angielskiej prozy przełomu XIX i XX wieku, przez ówczesną krytykę uznana za utwór chorobliwy i nieludzki, do dziś przeszywa bolesną szczerością, zachwyca poetycką delikatnością, urzeka plastycznym i melodyjnym językiem. Lektura obowiązkowa dla miłośników E. A. Poego, Nathaniela Hawthorne'a, Henry'ego Jamesa, Oscara Wilde'a i innych autorów, którzy wytworny styl łączyli z głęboką znajomością ludzkiej duszy i metafizyczną intuicją.


"Innego wieczoru Lucian poznał historię człowieka, który mieszkał samotnie, opierając się wszelkim pokusom, aż okazało się, że jest kochankiem czarnej statui. Słyszał też historie o dziwnych okrucieństwach, o ludziach, których porwali górscy zbójcy, i tak zostali okaleczeni i oszpeceni, że gdy uciekli i wrócili do swego miasteczka, wzięto ich za monstra i zabito na progach własnych domów. Lucian nie pominął żadnego mrocznego czy sekretnego zakątka życia; zasiadł, jak stwierdził, do bankietu, postanawiając skosztować wszystkich smaków i nie pominąć żadnej flaszy".


[Państwowy Instytut Wydawniczy, 2020]