Halina Poświatowska (1935-1967)

Jako młoda dziewczyna zachorowała ciężko na serce. Mając 19 lat, zakochana i szczęśliwa, wyszła za mąż. Jej mąż również cierpiał na nieuleczalną chorobę. Dwa lata później została wdową. Zmarła w wieku 32 lat po drugiej operacji serca.

Zadebiutowała jako poetka w 1957 roku, później wydała kilka tomów wierszy. Jest dziś najbardziej czytaną polską poetką.


Autobiograficzna opowieść poetki i kobiety. Pięknie napisana historia miłości, choroby i wielkiej pasji życia. Życia, które jest wszystkim - mimo bólu i na przekór cierpieniu.


"Kochała życie, ceniła siebie, swój talent, urodę, kochanków. Wiedziała lub czuła, jakim szczęściem jest dla niej matka. Była dostatecznie pyszna, by przyznać, że jej życie było ucztą. Ale równocześnie potrafiła spojrzeć na siebie jakby z drugiego brzegu i zastrzec, iż wielkie poczucie bogactwa i szczęścia wcale nie musiało być prawdą. Mogło być tylko możliwością, prawdopodobieństwem".

Grażyna Borkowska


[Wydawnictwo Literackie, 2011]