Na wstępie chciałam wspomnnieć, że miałam małe trudności z zaszufladkowaniem tej książki do właściwej kategorii. Akcja jest osadzona w realiach rzymskich (schyłek imperium), obyczaje i kulisy Rzymu autor opisał genialnie, sporo uwagi pościęcił także Celtom i ich życiu. Owszem, występuje wątek miłosny, ale wg mnie w żadnym razie nie można tej książki nazwać romansem. To tak samo, jakby legendy arturiańskie sprowadzić do trójkąta Artur - Ginewra - Lancelot... 'Mur Hadriana' to dzieło wartościowe pod względem historycznym. Cenię sobie 'żywą historię', a to właśnie serwuje nam autor.

Pozwolę sobie zacytować krótką recenzję z okładki: "Od wyrazistego początku do dramatycznego zakończenia 'Mur Hadriana' jest pasjonującą lekturą, od której trudno się oderwać. Postacie bohaterów są nakreślone tak ostro i tak sugestywnie, jak sylwetki w rzymskiej mozaice, a otoczenie równie tajemnicze i obce jak celtycki głaz pokryty pismem runicznym. Ta porywająca i inteligentnie napisana powieść na długo zapada w pamięć". (Michael Curtis Ford)

Od siebie chciałam jeszcze dodać, że sam styl, którym się posługuje Dietrich, jest zaskakujący - nie pozwala się nudzić, nie pozwala na zmęczenie, momentami (wiele takich momentów było) trafność oceny i bystrość autora są tak niesamowicie pociągające, że ma się ochotę chwycić za ołówek i zaznaczyć zdanie.

No dobrze, tyle mojej kulejącej recenzji. Podsumowując - gorąco polecam. A także zachęcam do przeczytania przed lekturą słowa wstępnego od autora. Wprowadza w magiczny świat celytckiej Brytanii.