Pseudonim autorki jest adekwatny do pisanych przez nią stylowych kryminałów. Także i ten czyta się szybko, z rosnącą ciekawością i wielką przyjemnością, chłonąc pomysłową intrygę i często wybuchając śmiechem.

Lavinia jest trochę szalona, pisze wiersze i praktykuje sztukę mesmeryzmu, czyli coś w rodzaju dzisiejszej bioenergoterapii. Tobias, dawny królewski szpieg, ma analityczny umysł i jest o nią bardzo zazdrosny. Sprawę pięknej Celeste, uduszonej krawatem i pozbawionej wyjątkowej bransolety, sympatyczna para wyjaśnia, krążąc od najwykwintniejszych londyńskich salonów po miejsca, gdzie diabeł mówi dobranoc.

Pyszna zabawa!

[Świat Książki]