Akcja książki toczy się w dalekiej przyszłości, w roku 2118.

W sercu Nowego Jorku znajduje się Wieża, w której nie wszyscy mogą mieszkać. Najwyższe piętra (a jest ich aż tysiąc) mogą zajmować tylko i wyłącznie najbogatsi. Wieża jest na tyle ogromna, że znajduje się w niej wszystko, co jest potrzebne do życia: park, bar, szkoły, siłownia i wiele, wiele innych rzeczy.

Na najwyższym piętrze mieszka siedemnastoletnia Avery. Została ona zaprogramowana genetycznie tak, by była idealna. Jednak jest to dla niej uciążliwe. Nastolatka jest zakochana, lecz wie, że nie ma prawa takim uczuciem darzyć właśnie tej osoby.

Leda jest przyjaciółką Avery i mieszka kilka pięter niżej. Leda wraca właśnie z odwyku, do czego nie chce się nikomu przyznać. Ona również jest zakochana, a obiektem jej uczuć jest przybrany brat przyjaciółki, Atlas. Jednak to sprawia, że dziewczyny zaczynają się ze sobą kłócić.

Kolejną bohaterką jest Eris, która również należy do elity i jest przyjaciółką Avery. Niestety, tuż przed osiemnastymi urodzinami dowiaduje się, że mężczyzna, którego uważała za ojca, nie jest nim. To sprawia, że wraz z matką z samej góry Wieży muszą przenieść się niemalże na sam dół.

A oprócz nich jest ktoś, kto odkrywa wszystkie tajemnice i może je wykorzystać...

Mam strasznie mieszane uczucia, co do tej książki. Po pierwsze, ta cała Wieża i technologia w 2118 roku trochę mnie przerosły. Zdecydowanie nie moje klimaty. Po drugie, już na początku książki wiem, jak ona się zakończy. Z drugiej strony czytało mi się ją dosyć przyjemnie. Jak wiadomo, życie nastolatków pełne jest burzliwych związków i problemów, które bohaterom wydają się nie do rozwiązania. Jednak stwierdzam, że nie jest to książka dla dorosłych już osób. Zdecydowanie bardziej przypadnie do gustu nastolatkom. Nie wiem, czy to ja się już starzeję, czy co, ale ten cały świat w książce kompletnie mnie nie oczarował.