Recenzuje: Aneta Grabowska

Publikacje z twardymi stronami z grubej tektury, popularnie zwane kartonówkami, to chyba najważniejszy element czytelniczej wyprawki małego dziecka, które nie zawsze delikatnie obchodzi się z książkami, chłonąc je wszystkimi zmysłami, włącznie ze smakowaniem. U nas stanowią one lwią część biblioteczki naszej trzynastomiesięcznej córy, która do swojej kolekcji włączyła niedawno „Dwa, trzy, cztery. Wspólne spacery”.

Na pewno nie jest to książeczka, która zadowoli rodziców lubiących mieć wszystko podane na tacy i ograniczać się jedynie do czytania gotowej opowieści. Tu nie ma ani słowa. Są za to obrazy, które do maluchów przemawiają w dużo ciekawszy sposób. Po przewróceniu każdej kartki pojawia się nowa sceneria – park, po którym spacerują ludzie, plac zabaw, peron na stacji kolejowej, kino, wycieczka do lasu, a nawet sprzątanie grobów na cmentarzu. To rodzic wymyśla historię, którą opowiada dziecku, być może za każdym razem inną, może coraz bardziej rozbudowaną, może taką, która podąża za dzieckiem i tym, co najbardziej je ciekawi.

My korzystamy z niej na razie w taki sposób, że nazywamy różne osoby, rzeczy, zjawiska, a następnie prosimy córkę, by pokazała, gdzie jest pies, gdzie ktoś robi husiu-husiu i kto zbiera grzyby. Córka ma przy tym wiele radochy, a przy okazji uczy się nie tylko rozpoznawania konkretnych postaci czy rzeczy, lecz także wyrazów dźwiękonaśladowczych, choćby tych naśladujących odgłosy zwierząt.

Bardzo fajnie, że w książeczce miejsca na spacer są tak zróżnicowane, daje nam to szerszą perspektywę i o wiele więcej możliwości – tak do nazywania różnych rzeczy, jak też do wymyślania własnych historii, w zależności od tego, w jakim wieku jest dziecko.

U nas aktualnie jest to jedna z ulubionych książek córki. Sprawdziła się, więc mogę polecić.

Autor: Joanna Bartosik
Tytuł: Dwa, trzy, cztery. Wspólne spacery
Wydawca i rok: Widnokrąg, 2018
Liczba stron: 24
Ocena recenzenta: 6/6