O czym jest rzecz...? Lub może w czym? Lub co jest na rzeczy?

Myślę, że po przeczytaniu jakiejkolwiek książki Márqueza trudno na takie pytania jednoznacznie odpowiedzieć i tak również jest w przypadku tego dzieła.

Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, coś o miłości, na którą nigdy nie jest za późno, o miłości, na którą właśnie jest już za późno, o miłości późnej, a może już spóźnionej. O zazdrości, pasji, fascynacji, o wyobraźni i o idealizacji.

Rzecz jest również o starości, o powolnym jej się pojawianiu i uświadamianiu sobie upływających lat lub sobie ich właśnie nieuświadamianiu.

Nie zabrakło w "Rzeczy o moich smutnych dziwkach" charakterystycznej dla Márqueza nierealności, poczucia magii i dziwnego upływu czasu, który nie jest taki sam dla każdego.

Warto po tę książkę sięgnąć, zwłaszcza jeśli jest się fanem autora.