Na książkę Thompsona Huntera Stocktona zatytułowaną "Dziennik rumowy" natrafiłem przypadkiem. Autor był mi nieznany, tak jak i tematyka. Jednak jakieś dobre przeczucie popchnęło mnie do zakupu. Zacząłem więc lekturę swobodnie, bez oczekiwań i z chęcią odkrycia niespodzianki.

Akcja rozpoczyna się wprowadzeniem głównego bohatera, Paula Kempa. Jest on dziennikarzem twardo stawiającym na własną niezależność i ceniącym wolność. Człowiekiem trochę aroganckim, lubiącym wypić, wrażliwym i spostrzegawczym. Dla mnie jest osobą zdecydowanie nieidealną, ale dającą się lubić i sympatyczną. Kemp właśnie zmienił pracę i z Nowego Yorku przenosi się do Puerto Rico. Na wyspie czekają go liczne przygody i perypetie, jedne poważne, inne komiczne, które czytelnik z nim przeżywa.

Książka rozwija wiele wątków, także egzystencjalnych. Ukazuje sytuację człowieka, który stara się pozostać niezależny i wierny sobie w starciu ze światem i koszty, jakie taka postawa niesie. Poruszony jest temat określania własnej tożsamości i uporania z przeszłością. Każdy bohater książki stosuje inną strategię życiową, starając się ugrać coś dla siebie. A cała rozgrywka bohaterzy kontra świat - w gorącym klimacie, gdzie hamburger i rum starczają do przetrwania.

Zdecydowanie polecam, spodobało mi się obserwowanie bohaterów i wziąłem coś z nich dla siebie, a potrafili zaskoczyć nawet na koniec.