Recenzentka: Oczarowana Książkami


Emily mieszka na odludziu wraz z opiekunką z ośrodka, w którym poddała się zabiegowi wymazywania pamięci. Młoda kobieta nie straciła wspomnień całkowicie, jednak wydaje się, że poza pojedynczymi cieniami wydarzeń, które w przeszłości niosły ze sobą duży ładunek emocjonalny, nie pozostało jej nic istotnego. Wkrótce zostaje całkiem sama w nowej rzeczywistości, a na jej drodze los stawia dwóch młodych mężczyzn, którzy starają się do niej jak najbardziej zbliżyć. Z czasem jej przeszłość postanawia o sobie przypomnieć... Emily czy Audra? A może ktoś zupełnie inny? Kim była? Dlaczego postanowiła wszystko zapomnieć i zacząć od nowa? Każdy, kto twierdzi, że ją zna, mówi coś zupełnie innego – komu może zaufać? I czy w ogóle komukolwiek powinna?

Nie wyobrażam sobie, jak bym się zachowywała, gdybym straciła pamięć – w gruncie rzeczy nikt z nas nie ma pojęcia, co by zrobił w takiej sytuacji. Jednak bohaterka „Potomków” sama poddała się wymazaniu wspomnień. To oraz skuteczne budowanie przez autorkę napięcia sprawia, że nawet jeżeli ta historia ma słabsze fragmenty, nie można się powstrzymać przed przeczytaniem książki do końca, żeby tylko poznać wszystkie odpowiedzi. Ponieważ jednak (jak wiadomo nie od dziś) nic nie jest łatwe ani proste, zdradzę tylko, że nie wszystkie wątki zostaną zamknięte w tej części serii.

Emily zapewne wydawało się, a przynajmniej miała ogromną nadzieję, że kiedy wymaże przeszłość z pamięci, będzie mogła w końcu zaznać normalnego i spokojnego życia. Okrutny los i geny niestety jej na to nie pozwalają. Przeszłość wkrótce ją dopada i okazuje się, że bez rozwiązania pewnej zagadki dziewczyna nie ma szans na spełnienie marzenia o byciu zwykłym człowiekiem. Tylko jak mówić o rozwiązywaniu czegokolwiek, kiedy nawet nie pamięta się, czego się szuka?

Chociaż zaraz po przeczytaniu „Potomkowie” wydawali mi się powieścią młodzieżową na dobrym poziomie, z czasem dostrzegłam, że jest w nich coś więcej. Nie mają klasycznej budowy – z główną bohaterką, która nagle odkrywa u siebie niesamowite zdolności, wkracza do świata pełnego paranormalnych istot, walczy z konkretnym wrogiem czy też systemem i ostatecznie pokonuje wszelkie przeciwności. To raczej powieść drogi. Emily odwiedza kilka europejskich krajów, a ponieważ autorka kilkakrotnie nawiązała do Polski, mam nadzieję, że w kolejnej części trafi także tutaj! Krok po kroku odkrywa karty przeszłości, zaś wszyscy dookoła wprowadzają ją (i przy okazji czytelnika!) w błąd. Jest to świetny zabieg, bo naprawdę trudno domyślić się, jak wydarzenia potoczą się dalej.

Można tu znaleźć trochę informacji na temat hrabiny Batory, jednak trzeba pamiętać, że część z nich nie znajduje pokrycia w rzeczywistości. Tosca Lee miała świetny pomysł na wykorzystanie tego motywu i oparcie fabuły na wątku potomków jednej z najbardziej krwawych kobiet wszech czasów. Wydaje mi się jednak, że nie udało jej się wycisnąć z niego wszystkich możliwości, chociaż jest szansa, że zrobi to w kolejnej części serii.

Szczerze powiedziawszy, spodziewałam się czegoś innego – bardziej mrocznego klimatu, większego skupienia się na postaci Elżbiety Batory. Jednak „Potomkowie”, ze swoimi mocnymi i słabymi stronami, okazali się przyzwoitą powieścią dla starszej młodzieży, wyróżniającą się, jak już wspomniałam, spośród innych ze swojego gatunku. Łączą się tu fikcja historyczna, fantastyka i thriller, a główny wątek opiera się na ukrywaniu się, ucieczce i odkrywaniu sekretów. Nie jest to może pozycja, od której nie można się oderwać, ale z pewnością pozwala poczuć dreszczyk emocji podczas czytania o trwającym od stuleci spisku. Do tego zakończenie naprawdę zaskakuje i po zamknięciu książki ma się ochotę od razu sięgnąć po drugą część, ale trzeba będzie jeszcze trochę na nią poczekać...





Autor: Tosca Lee
Tytuł: Potomkowie
Tłumacz: Anna Bereta-Jankowska
Wydawca: IUVI, 2016
Liczba stron: 392

Ocena recenzenta: 5/6