"Rebelia i reakcja" to studium plebejskiego doświadczenia politycznego w okresie rewolucji 1905-1907 roku w dawnym Królestwie Polskim. Praca podejmuje analizę uczestnictwa publicznego robotników i ideologicznych obrazów świata u progu „politycznej nowoczesności”. Wtedy to stare podstawy ładu społeczno-politycznego zaczęły kruszeć, nowe grupy ludności domagały się politycznego głosu i ukształtowały się języki polityczne nowoczesnych obozów ideowych. Nowe formy polityki spotkały się z silną, konserwatywną reakcją, która na długi czas ukształtowała polską sferę publiczną. Książka przedstawia praktyki publiczne robotników i związane z nimi doświadczenie polityczne. Proponuje analizę transformacji pola politycznego i zmiennych tożsamości politycznych mobilizowanej masowo ludności. Praca analizuje też nacjonalistyczną odpowiedź na rewolucję i zmianę politycznego myślenia Narodowej Demokracji przed, po i w trakcie tych wydarzeń. Wywód kończy szersza refleksja o wpływie wspomnianych procesów na rozwój pojęcia narodu i kształt sfery publicznej w Polsce. Książka jest interwencją w obraz przeszłości, przywracając doń plebejskie doświadczenie politycznej wolności i ludowej walki o głos. Służy temu analiza bogatego materiału historycznego z pomocą strategii badawczych zorientowanej na dyskurs socjologii historycznej, a także ujęcie problemu w świetle filozofii politycznej. Wolności i upodmiotowienia politycznego nie da się realizować bez równoległej walki o postulaty równościowe i progresywne reformy społeczne. Bez tego klasy ludowe bardzo łatwo sprowadzić do roszczeniowego tłumu. Logika rebelii i reakcji działa w różnych historycznych momentach, a jej zrozumienie i w dzisiejszej sytuacji nie jest bez znaczenia.

Książka znajdzie czytelników wśród historyków, socjologów, filozofów, przedstawicieli nauk politycznych i interdyscyplinarnych badaczy Polski i polskości. Zainteresuje czytelników, którym nieobojętna jest krytyczna refleksja nad historią społeczeństwa polskiego i polskiej sfery publicznej.


Wiktor Marzec (ur. 1985) – ukończył studia socjologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie Łódzkim. Interesuje się socjologią historyczną, teorią dyskursu, historią robotniczą, historią pojęć i filozofią polityczną. Obecnie przygotowuje rozprawę doktorską na Wydziale Socjologii i Antropologii Społecznej Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Budapeszcie (CEU) poświęconą relacji robotników do polityki w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku. Stypendia naukowe odbywał m.in. na Uniwersytecie Michigan i na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Redaktor działu krytyczne nauki społeczne w czasopiśmie "Praktyka Teoretyczna". Publikował m.in. w "Thesis Eleven", "Journal of Historical Sociology" oraz "Eastern European Politics and Societies".

[Universitas, 2016]