Komentarze użytkownika andrzej.krystian

W dyskusjach ograniczać powinniśmy do faktów, a nie do wytworów chorej wyobraźni. Antoni Maciarewicz nie napisał żadnej książki o Tusku, a więc nie można się odnosić do czegoś, czego nie ma i obrażać osobę, nawet jeżeli się jej nie lubi. Józef Piłsudski jest postacią niewątpliwie kontrowersyjną i ma wielu zwolenników jak i przeciwników. Ale wydaje mi się, że był właściwym człowiekiem we właściwym czasie. Książkę postaram się przeczytać, by skonf...

Polskie Radio - Program II 20 stycznia (niedziela), godz. 14.00 Powstanie styczniowe i literatura – audycja Anny Lisieckiej i Bogumiły Prządki http://www.polskieradio.pl/8/​1455/Artykul/765346,Powstanie-bardzo-zag​adkowe

O ostatnim dyktatorze powstania styczniowego można się dużo dowiedzieć z dwutomowej powieści Stanisława Strumph-Wojtkiewicza "Traugutt". Czas powstania w Krakowie i nieudolne zrywy powstańcze w Galicji, zostały przedstawione w powieści Wołodego Skiby "Kręte drogi". Traugutt Kręte drogi

Rzeczy które nawrzucałem do jednego worka, związane są z tytułem podniesionego wątku. Jeżeli tego nie rozumiesz, to nic na to nie poradzę. Brawo! Jako miłośnik komiksów zabrałeś głos w ich obronie. Spodziewałem się tego. Nie wiem, gdzie wyczytałeś w mojej wypowiedzi, że czytanie komiksów przynosi ujmę. Ja sam czytałem komiksy jako kilkunastoletni chłopiec, ale przyznaję że to był margines. Komiksy jak i np. telenowele, stanowią część współ...

No tak, była taka inicjatywa, tylko nie ze strony BiblioNetki. Zresztą niewiele osób zabrało głos w tej sprawie na forum, a nikt z redakcji BiblioNetki. Gdyby redakcja wystosowała osobną petycję do rządu w sprawie opodatkowania książek i zebrała tysiące podpisów od użytkowników BiblioNetki, mogło to mieć swoja wagę. Trzeba jednak z przyznać, że obecne władze z takich petycji nic sobie nie robią.

"Chata wuja Toma" - Harriet Beecher Stowe "Korzenie" - Alex Haley

Wydaje Ci się, że jesteś dowcipny? Nie, nie jesteś. Jesteś kimś innym.

Charles Dickens - Opowieści wigilijne (5 opowieści) Opowieści wigilijne

Šenoa August - pisarz chorwacki, autor powieści historycznych. Po wojnie wydano powieść "Córka złotnika". Rzecz jednak dotyczy Chorwacji.

2 poz. to "Wyspa zaginionych okrętów", której autorem jest Crittewnden Marriot.

Książkę tą mam i mogę Ci przesłać zeskanowane strony, jeżeli sprawa jest jeszcze aktualna. Napisz tylko do której strony mam ci zeskanować. Książka zawiera trzy powieści. Pierwszą jest "Studium w szkarłacie".

Doyle napisał cztery powieści z Sherlockiem Holmesem jako bohaterem, a jeżeli w edycji angielskiej przy tytule pojawia się słowo „novel”, to oznacza ono po polsku „powieść”.

Przypomniałem sobie, że są świetne książki w serii "Naokoło świata" Iskier. Najciekawsze to: - Jarosław Potocki - Na szlakach i bezdrożach Alaski, - Rudolf Luskač - Rewir bez granic, - Robert C. Ruark - Róg myśliwego i inne. A także "Notatki myśliwskie" Józefa Mikołaja Potockiego wydane ostatnio w serii "Podróże Retro"

Turgieniew Iwan - Zapiski myśliwego. Zbiór opowiadań. Świetna książka.

Kończąc watek, kilka słów uzupełnienia. Henryk Mazurek zmarł nie po dwóch dniach, lecz po dwóch tygodniach od wypadku, w rybnickim szpitalu, nie odzyskawszy przytomności. Jego prochy, po skremowaniu, zostały pochowane w grobie rodziców na cmentarzu w Rybniku. Nawiązałem kontakt z córką pisarza. Sądzę, że dzięki Jej pomocy, po minięciu żałoby, będę mógł przedstawić sylwetkę pisarza dokładniej. Postaram się też w najbliższym czasie zamieścić ...

Mam nowe informacje. Spodziewam się uzyskać ich więcej. Otóż Henryk Mazurek, wracając wieczorem do domu potknął się, przewrócił i rozbił sobie głowę o jakiś kamień. Jednak wstał i dotarł do domu. Na pogotowiu opatrzyli go, jednak na drugi dzień nastąpił obrzęk mózgu i kolejnego dnia rano nie obudził się. Był martwy. Jego żona zmarła 5 stycznia 2012 r. Pozostawili 12-letniego syna, który został sierotą.

Sporo ostatnio książek zamówiłem przez Allegro. Zawsze wybierałem najniższy koszt przesyłki Pocztą Polską. W kilku przypadkach był to list zwykły. Wszystkie książki dotarły.

Ja mam przepiękne wydanie Iskier z 1958 r., dwutomowe, w twardej oprawie, z obwolutą, bogato ilustrowane przez Antoniego Uniechowskiego. Niestety jest to wydanie skrócone, o czym informuje wydawca. Jest to przekład "Biblioteki Literatury" r. 1931 przejrzany i poprawiony przez Macieja Żurowskiego przy współpracy Hanny Szumańskiej-Grossowej. Nie wiem, kto jest autorem podstawowego przekładu i nie wiem, o ile została powieść skrócona. Jednak cz...

Kupiłem sobie dzisiaj dwie książki Henryka Mazurka. jedna to "Pieta", składajacy się z dwóch części "Opus pietas" i "Opus humanum" zbiór esejów na tematy dotyczące ludzkości, jak np. przeznaczenia, elit, rozwodów, osób publicznych, moralności i autorytetu, oblicza śmierci i wiele, wiele innych. Druga kupiona książka "Rozmowy z księciem" t. II, stanowi również zbiór esejów, będących wg autora posłaniem do obecnych i przyszłych pokoleń, jak np. ...

Na Allegro jest dużo jego książek, ale ciekawe, w śląskich antykwariatach, tak jakby jego książki były rozprowadzane tylko na Śląsku. Też dziwna sprawa.

Kiedy umarł w Siemianowicach pisarz i filmowiec Antoni Halor, o jego śmierci dowiedziałem się po pogrzebie. W pól roku później odnalazłem jego grób na cmentarzu bez pomocy grabarza, intuicyjnie. O niedawnej śmierci Krystyny Szklarskiej, żony Alfreda, dowiedziałem się też po pogrzebie. Została ona pochowane w grobie męża w Katowicach. W obu tych przypadkach, pojawiły się jednak w prasie artykuły wspomnieniowe. W przypadku Henryka Mazurka nic nie...

Za kilka dni napiszę. Jutro jeszcze pójdę do antykwariatów, by sprawdzić, czy nie uda mi się innych jego książek zakupić.

Dziekuję Ci za wiadomość. Zrobiło mi się bardzo smutno. Był człowiekiem bardzo wszechstronnym literacko. Nawet nie przypuszczałem, że mieszkał tak blisko. Może mi się uda odnaleźć jego grób na cmentarzu w Rybniku. Wiek 66 lat, to nie jest czas umierania. Mógł jeszcze wiele mądrych książek napisać. Mógł wziąć udział w BiblioNetkowych "Rozmowach z pisarzem". Szkoda, że na Górnym Śląsku, w środkach masowego przekazu nie poświecono mu ani słowa...

Nie chciałem w tej sprawie polemizować, ale w sytuacji , gdy w wypowiedzi jest brak uczciwych argumentów, muszę odpowiedzieć. Po pierwsze, nazwa serii nie ukazuje się na okładce, ani wewnątrz książki. Podobnie jest np. z serią „Retro” tegoż wydawnictwa („Czytelnik”). Nazwy tych serii pojawiły się w powszechnym obiegu, ze względu na rodzaj wydawanych książek i jednolitą, charakterystyczną szatę graficzną. Nazwę "Pamiętniki Kobiet XVII-XIX wie...

Wracając do księżny Wilhelminy, nie napisałem, że była ona córką króla Fryderyka I i siostrą króla Fryderyka Wielkiego, z którym po zamążpójściu aż do swej śmierci, utrzymywała bogatą korespondencję. Korespondowała również z Wolterem. Przyczyniła się do wspaniałości rezydencji w Bayreuth, o czym pisze w pamiętnikach. Krótki filmik jest tego dowodem (z muzyką samej Wilhelminy): http://www.youtube.com/watch?v=F6z5r2W​BpPk&feature=related ...

Lista jest wg mnie kompletna. Wszystkie książki udało mi się zdobyć i nie natrafiłem na ślad innych. Seria właściwie powinna mieć nazwę: "Pamiętniki Kobiet XVII-XIX wieku". Tak wynika z zawartości serii i z informacji zawartej w biogramie tłumaczki dwóch pamiętników Elżbiety Wassongowej: http://pl.wikipedia.org/wi​ki/El%C5%BCbieta_Wassongowa Moja uwaga w ramach opcji "zgłoś błąd' została zignorowana.

Przeczytałem „Świat wczorajszy” do końca. Rzeczywiście autor nie pisze prawie nic o swoim życiu osobistym i o rodzinie. Za to maluje plastyczny obraz społeczeństwa i głębokich przemian w nim zachodzących, jak również zmieniającej się sytuacji politycznej w Europie od końca XIX wieku, po drugą wojnę światową. Mimo, że książkę ukończył niedługo przed śmiercią, to nie daje się w niej wyczuć późniejszego załamania pisarza, które miało go ze świeżo p...

To było tylko podejrzenie. Gdybym był pewny, zrobiłbym jak napisałaś. No, ale ktoś sprawdził i poprawił, chociaż dalej mam pewne wątpliwości. Znalazły tam się książki, których rok wydania jest późniejszy, niż deklarowany czas istnienia serii. Może seria wydawana była później w innej szacie graficznej.

Poruszę jeszcze temat ilustracji, żebym był zrozumiany. Chodzi mi cały czas o ilustracje "realistyczne", nie takie jak np. w "Serii Fantastyki i Grozy" Wydawnictwa Literackiego, czy dla mnie zupełnie nie do przyjęcia w "Serii Grozy" PIW. Ilustracje te może oddają atmosferę utworu, ale niewiele maja wspólnego z treścią. Nowoczesna grafika mi nie odpowiada. Tęsknię za ilustracjami Stanisława Töpfera, Antoniego Uniechowskiego, Skarżyńskiego, Szancer...

Kilka lat temu w internecie znalazłem stronę w języku angielskim z tekstem wszystkich utworów Arthura Conan Doyla z Sherlockiem Holmesem, z oryginalnymi ilustracjami z pierwszych wydań (w tym Pageta) angielskich, ale i amerykańskich i czeskich. Wszystkie te powieści i opowiadania z wkomponowanymi w tekst ilustracjami wydrukowałem i mam je w swojej bibliotece. Jak już wcześniej pisałem, wydawane są obecnie powieści Juliusa Verna z oryginalnymi i...

W "Dziennikach" Edmunda i Juliusza de Goncourt (wybór J. Guze z 1988 r.) raz natknąłem się na nazwisko T. Gautiera syna. Ani słowa o Fevalach, jest natomiast Eugene Sue. Ale nic odkrywczego. Jedynym dotychczas znanym mi źródłem informacji jest internet. Z rodzin literackich: - rodzeństwo Emily, Charlotte, Anne i Branwell Brontë, - bracia Marian i Kazimierz Brandys, - ojciec i syn Arthur i Adrian Conan Doyle. Kilka dni temu zakupiłem w an...

"Dziewczyny z poczty" jeszcze nie mam. Ale chyba ją kupię. Znalazłem tutaj krótkie omówienia: http://www.wab.com.pl/?ECPro​duct=1341 http://www.matras.pl/dziewczy​na-z-poczty.html Recenzji dla Biblionetki nigdy nie napiszę.

Ostatnio przeczytałem T. Gautiera „Pisarze i artyści romantyczni” i byłem zaskoczony, że nie było w nim mowy o Aleksandrze Dumas ojcu, który również uczestniczył w wydarzeniach związanych ze szturmem romantyków w pierwszej połowie XIX wieku. A. Dumas należał do owej grupy młodych literatów, którzy burzyli w sztuce stary świat klasycyzmu i wprowadzali bardzo energicznie nowe idee romantyzmu. Jego sztuki teatralne „Henryk III i dwór jego” i „Anthon...

Dzięki Twojej rekomendacji czytam teraz „Świat wczorajszy” Stefana Zweiga. Rzeczywiście jest to książka bardzo ciekawa. Jest to nawet bardziej obraz społeczeństwa okresu w którym żył, jego obyczajów i kultury, niż autobiografia. Jakże aktualnie brzmi zdanie z początku książki (str. 10): „Jednostka musiała stale podporządkowywać się wymaganiom państwa, stawać się ofiarą najniedorzeczniejszej polityki, dostosowywać się do najfantastyczniejszych ...

"Świat wczorajszy" mam, ale jeszcze jej nie przeczytałem. Muszę się za nią zabrać. "Niecierpliwość serca" z przyjemnością przeczytałem, również "24 godziny z życia kobiety i inne opowiadania" wydane w serii "Nike". Jak lubisz odkrycia geograficzne, to polecam "Magellana". Była to pierwsza książka Stefana Zweiga, którą przeczytałem, jeszcze w liceum. Pamiętam, że na lekcji historii ją opowiedziałem i od tego czasu stałem się ulubionym przez nauczy...

Dziękuję. Tak, oczywiscie przeczytałem. Zgadzam się, że książka jest wspaniała. Zresztą też bardzo lubię Stefana Zweiga. Inne jego biografie również ciekawe, to "Maria Antonina", "Magellan", "Maria Stuart" i "Fouche", też przeczytałem. Są to jednak biografie, nie powieści biograficzne, jak np. u Irvinga Stona. Nowe wydanie "Balzaca" jest obecnie bardzo ładnie wydane, z ilustracjami. Ja mam stare, w miękkiej oprawie i bez ilustracji.

Gdybyśmy rzecz rozpatrywali w kategoriach romansu rycerskiego, to masz całkowitą rację. Ale rzecz dzieje się w XIX wieku. Po nagłej śmierci ojca i brata, Gaston stał się głową rodziny i miał wobec niej określone zobowiązania. Nie mógł tak po prostu wzgardzić rodziną i pozostać przy kochance. Ożenił się na życzenie matki z posażną panną nie dlatego, że otrzymał po ojcu zrujnowany majątek, lecz dlatego, że wyboru dokonano wśród panien na wydaniu ...

Kiedy kobieta kocha, przebacza wszystko, nawet zbrodnie; kiedy nie kocha, nie przebacza niczego, nawet cnót (Honore de Balzac – Muza z zaścianka). Dina. A więc przede wszystkim „Muza z zaścianka”. W oryginale Dinah de La Baudraye. Urodzona w 1807 r. w Berry, Dinah Piédefer, jest córką kalwinisty Mojżesza Piédefer. Pochodzi z niezbyt bogatej rodziny. W 1823 r. z wyrachowania przechodzi na katolicyzm, by uzyskać poparcie biskupa Bourges. W tym s...

Elwen, Elwen, jaka Ty jesteś niesprawiedliwa w stosunku do Gastona de Nueil! Na pewno Gaston nie zdradził jak twierdzisz. Pozostał wierny uczuciu do Klary do końca. Zdradził d'Ajuda-Pinto, tu się zgadzamy. A że żona Gastona była w ciąży, cóż jest w tym niezwykłego? Przecież po ślubie nie mógł odseparować żony od łoża. Klara de Beauseant upokorzona w świecie w którym błyszczała, wycofała się z niego na zawsze, ale ten fakt dopiero pozwolił zaki...

Właściwie wyczerpaliśmy już temat Julii d'Aiglemont. By utrzymać się w tematyce „Komedii Ludzkiej” proponuję zająć się równie niezwykłą kobietą, dwa lata starszą, główną bohaterką „Kobiety porzuconej”. Jest nią urodzona w 1792 r. Claire de Bourgogne, która poślubiła wicehrabiego de Beauseant i pod takim nazwiskiem występuje w powieści. Znamy ją przede wszystkim z "Ojca Goriot", ale występuje też w kilku innych powieściach Balzaca. Należy do na...

Patrząc na ilość wydanych i ocenionych książek, pisarz niezbyt w Polsce popularny. Z wypowiedzi wynika, że książkę przeczytałaś. Czy jest tego warta? Serial byl emitowany w angielskiej BBC, czy w polskiej wersji BBC dostepnej na Cyfrze+ ? Co do Twojego pytania, to odpowiadam, że trudno zamieścić taką informację. Ja sam przedstawiłem kiedyś do włączenia do uwag w edycji, informację o cyklu powieści Galdosa, którego częścią jest Saragossa. W odpow...

Brawo Michale! Mam nadzieję,że kiedyś dołączysz do klubu Elwen-andrzej.krystian (Komedii Ludzkiej).

Korespondencja z Tobą Elwen sprawila, że po raz drugi już przeczytałem "Kobietę trzydziestoletnią". Książka ta była jedną z pierwszych przeczytanych przeze mnie książek Balzaca i niewiele juz pamietałem. W przypadku dzielenia się swoimi wrażeniami i doznaniami po przeczytaniu tych samych książek z innymi, czytelnik zwraca uwagę na wiele szczegółów, zwykle przy lekturze pomijanych lub niezauważonych. Powracając do „Kobiety trzydziestoletniej”, ...

A więc znasz japoński. Super!. Jestem pełen podziwu. Stąd u Ciebie takie zainteresowanie literaturą japońską. Szkoda, że podzieliłaś się z tym ze mną w osobliwy sposób. No, ale zdarza się. Jeżeli piszę o książkach trudnych, to nie myślę o czytanych w języku obcym. Ponieważ nie znam nawet podstaw japońskiego, to książki w tym języku nie przeczytałbym nawet ze słownikiem. Są książki w których akcja posuwa się chronologicznie do przodu, opisy są...

Posłużyłem się tu pewnym skrótem myślowym. W literaturze, malarstwie, muzyce są dzieła uznane jako wybitne, odkrywcze, wnoszące nowe elementy do sztuki i są dzieła uznane jako wsteczne, nie wnoszące nic nowego, posługujące się sprawdzonymi schematami. Artystycznie wybitne dzieło niekoniecznie musi odpowiadać moim gustom estetycznym, może być odwrotnie. Podobnie jest z bohaterami utworów literackich. Zresztą Twoja wypowiedź przekonała mnie, że zr...

No i na początek wyjaśnienie. Ty oceniałaś bohaterów pod względem artystycznym a ja estetycznym, mówiąc w uproszczeniu. Rzeczywiście są w literaturze postacie barwne, osobowości bardzo bogate, jednak nie zawsze pozytywne. I tu muszę się z tobą zgodzić. Taki jest Rastignak, taki jest Nucingen czy Gobseck. Natomiast ja przedstawiłem Ci postacie, które budzą moją sympatię, z którymi jestem się w stanie identyfikować i akceptować. Ktoś dobry, postępu...

Oj Elwen, muszę stwierdzić, że nie masz racji. Przede wszystkim interesują mnie w powieściach relacje międzyludzkie i bohaterowie. Ponieważ jednak akcja powieści „Komedii Ludzkiej” (ich większości) ma miejsce w okresie tworzenia się we Francji nowego układu społeczno gospodarczego, podobnie jak to ma miejsce obecnie w Polsce, skojarzenia podobnych procesów i zdarzeń nasuwają się same. Przecież afera Amber Gold stałaby się świetnym materiałem dla...

Elven, na wstępie muszę Ci odpowiedzieć na wcześniej zadane pytanie odnośnie „Lekarza wiejskiego”. Jest to akurat powieść, której bohaterowie nie występują w żadnym innym utworze „Komedii Ludzkiej”. W tłumaczeniu Boya ta osoba (wydaje mi się, że o nią pytasz) nazywa się Grabarka. Jeżeli chodzi o wybór ulubionych postaci „Komedii Ludzkiej”, to w sytuacji gdy się lubi całość, trudno takiego wyboru dokonać, tym bardziej, że czytałem kolejne książki...

Masz rację. Ta książka zasługuje na wydanie jej w twardej oprawie i podobnie jak wcześniejsze dzieła na unikalne oryginalne ilustracje. Wielkie nadzieje była o ile mi wiadomo, najczęściej filmowaną książką Dickensa. Swoją drogą, szkoda że obecnie nie wydaje się ilustrowanych książek. Wyjątkiem są wydawane przez wyd. Zielona Sowa powieści Julesa Verne'a z oryginalnymi ilustracjami. No, ale tu jest patron w osobie Andrzeja Zydorczaka.

Komedia Ludzka w wydaniu Czytelnika, które rozpoczęło się w 1957 r. (twarda oprawa, zielona obwoluta), ma w każdym swoim tomie noty o ważniejszych postaciach. Jest tam krótka charakterystyka danej osoby i informacja, w którym utworze występuje.

Komedia Ludzka Balzaca jest fenomenem w literaturze. Ci sami bohaterowie tego cyklu, pojawiają się w róznych powieściach raz w roli głównych postaci, innym razem epizodycznie. Trudno jest to wszystko ogarnąć przy pierwszym czytaniu. Dlatego warto powracać do wcześniej przeczytanych pozycji. Ja sam zrobiłem sobie kompendium wiedzy o Komedii Ludzkiej z nazwiskami bohaterów i z informacją, gdzie wystepują. Jeżeli chodzi Ci o ulubioną książkę, to uw...

Niestety nie. Od lat pięćdziesiątych XX wieku Czytelnik wydawał powieści Charlsa Dickensa w twardej oprawie z obwolutą, zawierające oryginalne ilustracje. Patronowal temu przedsięwzięciu Tadeusz Jan Dehnel, tłumacz kilku powieści Dickensa. Niestety po jego śmierci przestały ukazywać się kolejne pozycje. Ostatnią pozycją tak wydaną była chyba Samotnia. Tajemnica Edwina Drooda i Wielkie nadzieje wydane zostały w miekkiej oprawie.

Właściwie podobały mi się wszystkie. Jedną powieść przeczytałem trzy razy, a mianowicie "Kawalerskie gospodarstwo". Cykle "Stracone złudzenia" i "Blaski i nędze życia kurtyzany" bardzo dobrze się czyta. Ale przyznam się, że od kiedy przeczytałem "Ojca Goriot" w szkole średniej, każdą następną czytałem z zainteresowaniem i nigdy nie zawiodłem się. Odkrywałem piękno w powieściach mniej popularnych, jak "Lekarz wiejski", "Chłopi", czy "Proboszcz z T...

Warto się skusić. Przeczytałem całą "Komedię Ludzką" i jestem zachwycony. Czytałem przez wiele lat, w kolejnośći w jakiej nabywałem dzieła Balzaca. Najlepiej jest czytać "Komedię Ludzką" w wyd. Czytelnika z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku (osiągalne jeszcze na Allegro), posiadające w kazdym tomie przypisy dotyczące bohaterów powieści i opowiadań. Jest tych tomów 24.

Tak. Seria Czytelnika "Głowy wawelskie" wydawana, podobnie jak seria "Nike" (współczesna proza światowa), w małym formacie i w twardej oprawie.

Karl May dużo czytał i realia miejsc, w których lokowal akcje swoich powieści były mu znane. Winnetu IV (Spadkobiercy Winnetou) napisana po odbyciu podróży do Ameryki jest też ciekawa, jednak już nie tak fascynująca, jak pierwsze trzy części.

Miło mi, że Tobie również podobał się mój ulubiony autor, bo przecież po niego sięgali głównie chłopcy. Pamiętam, że kiedy jako jedynastolatek czytałem po raz pierwszy "Winnetou", to by nie przeskadzać śpiącym ze mną w pokoju, nie mogąć oderwać się od lektury, robiłem to pod pierzyną, świecąc sobie latarką.

Świadomość, że każdy musi umrzeć powinna nas uspokoić, choć Pretchett wcale nie jest taki stary. Podczas wywiadu , kiedy demonstrował jak umie jeszcze chwycić za uszko filiżankę i podnieść ją do ust, zewnętrznie wyglądał dobrze. Wstrząsający był filmik nakręcony w klinice w Szwajcarii w listopadzie ubiegłego roku. Otóż pewien milioner postanowił odebrać sobie życie. W pokoju siedząc na kozetce obok swojej żony i w towarzystwie paru bliskich osó...

Informację tą pozyskałem z codziennego magazynu kulturalnego "Kulturzeit" z dnia 5 marca 2012 r. w telewizji "3sat", gdzie był reportaż o pisarzu.

Wypowiedź pozwoliła mi spojrzeć na problem z innej strony. Dlaczego proponowałem informację w metryczce? Bo na wstępie daje informację czytelnikowi, że np. autor posługuje się językiem niecenzuralnym, podobnie jak to się dzieje w TV, gdzie przed wyświetleniem filmu pojawia się ostrzeżenie, że film zawiera sceny brutalne, drastyczne lub język jest niecenzuralny. Ostatnie moje zdanie zostało źle zrozumiane. Ponieważ rozpatrzenie wniosku należy do ...

Zostałem wywołany do tablicy. Rzeczywiście wrażliwość ludzi jest różna. I tak nie podoba mi się zastosowanie slangu młodzieżowego w tej akurat dyskusji, cytuję „Dobrze jesteś nastawiona”. W krotochwilnej wymianie zdań po np. spotkaniu biblionetkowiczów, to nie widzę w tym nic złego. Argument oponentów, że „trudno byłoby określić granicę, gdzie jest to do przyjęcia, gdzie nie, czy kilka parszywych słów, to już, czy ma być więcej niż 10...” ( a ...

Nie jest wykluczone, że wydawnictwo "Beskidy" wyda również zbiór baśni, autorstwa Gustawa Morcinka. W ostatnim wydaniu dzieł zbiorowych, wydanych jeszcze przez wydawnictwo "Śląsk" przed ok. 30 laty, 10 tom to był zbiór baśni.

Przeczytaj w takim razie jeszcze "Czarną Julkę". Jest to powieść opisująca dzieciństwo autora na Śląsku Cieszyńskim, w szczególności w Karwinie. Wspaniała książka. Zapomniałem dodać, że obecnie dzieła Morcinka wydane są bardzo estetycznie, w twardej oprawie, w nowym opracowaniu.

Wprowadziłeś do katalogu wiele wspaniałych książek, wartych naprawdę przeczytania. Ale są takie, których jestem jedynym oceniającym. A szkoda.

Popieram cię Jolu w 100%. I przyjmuję Twoje argumenty za swoje.

Dziękuję za zdjęcia, które dostałem od Lutka. Dziękuję również Neelith.

Jolu, towarzyszem Ayame był siedzący koło mnie Adrian. Nie pamiętam jaki ma pseudonim, ale jest użytkownikiem Niblionetki od chyba 2004 r.

Tak, oczywiście. Dziękuję bardzo.

Widziałem, że zdjęcia robiła neelith i zdjęcia robił lutek.

Ponieważ wczoraj poznaliśmy się, przypominam Ci o danej obietnicy przekazania informacji o dostępnych w Mikołowie książkach o regionie. Piszę, bo w tym tłumie mogłaś mnie nie zapamiętać.

Ja ją w końcu wypiłem i zapłaciłem. Marylko, zapomniałem Ci wczoraj powiedzieć, że w czytanej akurat przeze mnie książce Davida H. Lawrenca " Zakochane kobiety" jest uroczy fragment z kotem w roli głównej.

Pojawił się pomysł, by jedno ze spotkań w lecie zrobić na wolnym powietrzu. Przedstawiła go Jola. Ja ten pomysł bezwarunkowo popieram.

Gwar był taki, że gdyby spotkanie odbyło się nie w piwnicy a na wolnym powietrzu, słychać by nas chyba było w Łodzi, w Poznaniu, we Wrocławiu i Warszawie. Aby się nawzajem usłyszeć, trzeba było krzyczeć. No, ale wszyscy mieli tyle do powiedzenia. Szkoda tylko, że nie było odznak BibliNetki dla debiutantów spotkaniowych.

Marylku! Podczas zwiedzania targów mogłabyś sprawdzić, czy przy stoisku Uniwersytetu Opolskiego jest p. prof. Joanna Rostropowicz? Poznałem ją w Łubowicach wiosną i rozmawiałem z nią długo. Urocza kobieta.

Jeden bok Placu Andrzeja ogranicza mur więzienny. Ponad murem widać okna cel więziennych. W ciągu dnia pod ten mur przychodzę rodziny i znajomi skazanych i "rozmawiają" z nimi przy pomocy nieznanych mi gestów. Do więzienia przylega sąd. Na placu jest także fontanna i pomnik nie pomiętam kogo. Tyle ciekawostek.

Mozna zrobić zdjęcie na tle więzienia.

Słusznie. Zapomniałem, że zrobiono tam dodatkowy przystanek. Przepraszam.

Licząc; 1 przystanek rondo (Spodek), 2 przystanek Rynek, 3 przystanek ul. Kościuszki, powyżej Pl. Miarki

Targi w Katowicach nie miały nigdy tylu wystawców co Targi w Krakowie (nigdy nie byłem), czy targi w Warszawie (raz byłem). Chyba raz były bogate, kiedy były s Spodku, ale to było dawno temu. Też nie wiem jak jest teraz, bo od ponad dziesięciu lat żadnych targów książki nie odwiedziłem. Na najbliższych targach w Katowicach jest wielu wydawców regionalnych i z tego powodu mogą one być ciekawe. No, ale cena 7 zł wstępu, taka sama jak na o wiele w...

Mam nadzieję, że się nie obraziłaś, że Cię odmłodziłem.

Nie mogłaś wiedzieć. Byłaś za młoda. Przypominam również, że kiedyś były organizowane majowe "Dni książki", najpierw na rynku w Katowicach, a później w Wojewodzkim Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie. Były to akcje ogólnopolskie. Pojawiało się na nich wiele nowości, często trudno dostępnych w księgarniach. No ale to było w czasach, kiedy ludzie powszechnie kupowali książki.

Targi Książki odbywały się corocznie przed laty również w Katowicach. Pamiętam targi w „Spodku” i w „Hali Wystawowej” w Chorzowie (w tej, która się zawaliła podczas wystawy gołębi). Były to lata dziewięćdziesiąte XX w. Potem już nie było nic.

Muszę sprostować. Horst Eckert (Janosch) nigdy nie mieszkał na ziemiach polskich, tylko w Niemczech. Przypominam, że ta część Śląska w której mieszkał (jak wynika również z tekstu książki) była w państwie niemieckim, a kiedy po wojnie przyznano ją Polsce, jak wielu Ślązaków wypędzono go do Niemiec w nowych granicach. Stąd bierze się nostalgia autora za utraconym światem. Podobnie jest między innymi w przypadku Horsta Bienka, pochodzącego z Gliwic...

Ja dotąd słyszałem tylko, że człowiek z miłości głupieje. I to jest prawda. No, ale tych nie jest tak dużo, jak tych którzy czytają. Chociaż teraz wobec spadku czytelnictwa, nie jestem tego taki pewny.

Miołaś recht dziołcha. Bardzo fajno książka. Przeczytołech już pół. Piyknie tłumaczono polskim językiem, z wtrąceniami powszechnie stosowanych słów z języka śląskiego. Wydanie z połnym tekstem, nie jak poprzednie wydania, które były ocenzurowane. Czuje się klimat życia i obyczajów na Śląsku, świata który prawie już stracił sie, a który jo jeszcze pamiętom. Ciekaw jestech konfrontacji tłumaczenio z oryginałem. Może mi się udo kiejś zdobyć ta ksią...

Po tym jak na ostatnim spotkaniu w Katowicach zachęcałaś do przeczytania książki Janoscha „Cholonek czyli dobry Pan Bóg z gliny”, starałem się tą książkę zdobyć, ale nie było łatwo. Książka wydana przez wydawnictwo „Śląsk” w latach siedemdziesiątych, osiągała na giełdzie antykwarycznej bardzo wysokie ceny, a np. w Bibliotece Śląskiej była tylko do przeczytania na miejscu. Piszę była, bo właśnie ukazało się nowe wydanie utworu w wydawnictwie „Znak...

Ach, jeszcze poruszyliśmy ponury dla Biblionetkowiczów problem niszczenia książek, kiedy Olimpia ujawniła nam fakt obowiązkowego usuwania z bibliotek, nie cieszących się zainteresowaniem pozycji. Z Jarkiem wdalem się w gorącą polemikę na temat palenia książek na przestrzeni wieków. W końcu jednak ustalilismy wspólne stanowisko. Z Villeną natomiast mówiliśmy dużo na temat Śląska (bardzo ciekawa dyskusja). Poruszony byl także temat redakcji Liter...

Mówiliśmy także o współczesnych pisarkach i ich twórczości. Ponieważ w czasie dyskusji zapomnialem tytułu opowiadanej przeze mnie książki, podaję ją teraz. Jest to "Podwójne życie Anny" Aldony Likus-Canon. O niej to (autorce) mówiłem, że jest bardzo atrakcyjną kobietą. Mam jej autograf, uzyskany podczas spotkania autorskiego w zeszłym roku.

Zapomniałaś Marylko o gorącej dyskuji wyższości urody współczesnych kobiet nad tymi z dalekiej przeszłości (albo odwrotnie), w nawiązaniu do książki Guya Brentona "Miłość kształtowała historię".

Dziękuję za podwiezienie. Mam nadzieję,że znałaś drogę do domu, bo zapomnialem Ci dać wskazówki, jak tam najlepiej dojechać.

Tak, bo spotkanie trwało bardzo długo i było bardzo liczne. Brakowało Cię.

Nie sądzę, aby redakcja Biblionetki, z natury zachowawcza, chciała zmienić regulamin i wprowadzić książki naukowe. Wg mnie książka naukowa, dostępna w swej treści dla każdego, nawet laika, może być uznana za książkę popularnonaukową. Weźmy na przykład książkę "Feynmana wykłady z fizyki - Część 2.2: Elektrodynamika; Fizyka ośrodków ciągłych", która może przez jednych być uznana za książkę stricte naukową, a przez innych zainteresownych jako ksią...

Dziękuję za zaproszenie od Marylka i od Lutka. Przyjdę na spotkanie, jeżeli nic nieoczekiwanego się nie wydarzy. Ustalcie tylko godzinę. Ze względu na okropną pogodę, Ustroń nie byłby atrakcyjny. Szkoda, że nie będzie Mafii.

Czytałem tą książkę kilka lat temu i miałem podobne odczucia. Znalazłem się po prostu w świecie rodziny Brontë. Rok temu czytałem inną ciekawą biografię pt. "Siostry Brontë" Ewy Kraskowskiej. Postaraj się ją przeczytać i na gorąco porównać obie książki. Jeżeli chodzi o spolszczanie imion, to mnie to też zawsze irytuje. Imiona znanych ludzi i bohaterów książek brzmią obco w polskiej wersji. Zauważ tylko, ze ofiarą spolszczania imion zostają niekt...

Na temat sióstr Brontë pisała również Ewa Kraskowska w swej, nie tak dawno wydanej, książce "Siostry Brontë". Warto ją przeczytać, chociaż jest bez ilustracji. Zaskakujące jest, że nie wydano w Polsce w tłumaczeniu wszystkich powieści trzech sióstr, podczas gdy ukazały się w polskim tłumaczeniu wszystkie książki Jane Austen. Czekamy na dwie powieści Anny i powieści "Profesor" Charlotty. W najbliższym czasie kupię i przeczytam "Shirley". Cieka...

Widzę, że ją przeczytałeś i podobała Ci się. Napiszesz recenzję?

Czy to jest Shirley? Jeszcze jej w żadnym sklepie w Katowicach nie bylo.

Na stronie użytkownika zniknęła informacja o ilości odrzuconych edycji. Dlaczego?

Kubą jestem oczarowany. Mógłbym tam mieszkać. Ludzie tam jeszcze są bardzo serdeczni, tak jak Ty.

No to jej nie przeczytam. Nie jest to mój ulubiony pisarz