Komentarze użytkownika tairawkytna

Minęły trzy lata od założenia przeze mnie tego wątku. Korzystam z ostatnich dni wakacji po intensywnym dzierganiu licencjatu, obronie i zamykaniu sesji. A efekty? Ukończyłam filologię słowiańską i polską z j. rosyjskim pierwszego stopnia z piątką na dyplomie. Dziewięćdziesięciostronicowy licencjat o mediewistyce obroniłam na formalnie nieistniejący celujący. Mam za sobą tony książek polskich i rosyjskich: trudnych, nudnych, jako-takich, zaciek...

To jak było z tym czytającym psem? :)

Między innymi pod wpływem tej dyskusji próbowałam dostać się na polonistykę i na wszelki wypadek na filologię słowiańską z polską. Dostałam się na oba kierunki i ostatecznie wybrałam... filologię słowiańską. Mam nadzieję, że będzie ok, i że podjęłam jednak dobrą decyzję. A jeśli okaże się, że nie, to zajrzę sobie tutaj znów i będę wiedziała, dokąd iść:)

Już ją nawet rozważam. I to chyba bardziej niż dziennikarską. :)

Dziękuję:)

Są inne opcje, macie rację. Ja po prostu od zawsze zakładałam, że po liceum pójdę na studia i będę dalej się uczyć, nie poprzestanę na minimum. Tylko o to mi chodziło. I jeszcze jedno - nie mam ksenofobii, spokojnie. Wiem, że dziennikarstwo wymaga kontaktu z ludźmi. Wolałabym tego uniknąć, ale to jedna z opcji, które dopuszczam.

Przez całą dotychczasową edukację miałam szczęście trafiać na świetnych polonistów. Wiem co to znaczy zawieść kogoś, ale wiem też czym jest sprawienie komuś satysfakcji z jego pracy (to zresztą zdarzało mi się o wiele częściej). Świetni ludzie sprawiają, że chce się coś robić chociażby dla nich, jeśli brakuje motywacji żeby pracować dla siebie. Dzięki nim znacznie łatwiej jest tą motywację odzyskać. Jeśli chodzi o mnie - nie zawsze było tak jak j...

To nie skromność tylko realizm! I koniec dyskusji. :D Odpowiedziałaś cudownie, pozostawmy to wszystkim do indywidualnej interpretacji. :)

Podane powyżej dane statystyczne są nie do końca zgodne z prawdą, bardzo proszę użytkownika xxass o zaprzestanie rozpowszechniania mylących informacji! :P I o trzymanie się tematu! :D

To są wszystko kłamstwa i oszczerstwa (oczywiście poza kwestią o naszej polonistce:D) !

Sama to może niekoniecznie, ale z Waszą pomocą - tak. Jeszcze wiele może się zmienić, w każdym razie wiem na pewno więcej niż w momencie zakładania tego tematu - bardzo Wam dziękuję i może nawet kiedyś pochwalę się (albo wyżalę) co z tego wszystkiego wyszło:)

Dziennikarstwo ekonomiczne to chyba całe rzesze tłumów, zamieszania itd... :P Wspominając o dziennikarstwie miałam raczej na myśli coś bardziej felietonowo-reportażowo-gazetowego. Ale dzięki za radę, o tym kierunku nie słyszałam wcześniej i obiektywnie rzecz biorąc warto by było się nad nim zastanowić - ciężko go nazwać mało życiowym.

Dziękuję za skuteczne pocieszenie:)

ad. 1. Nie widzę siebie na żadnych innych studiach; ogólnie rzecz biorąc lubię czytać; książki (te, które czytam chętnie) to dla mnie m.in. źródło niepowtarzalnych klimatów, ukrytych znaczeń, czasami też drzwi do antyświata; język polski jest w tej chwili przedmiotem, z którym radzę sobie najlepiej i nie mam z nim problemów; do pracy w ramach nauki j. polskiego miałam zawsze największą motywację; mam od zawsze sentyment do j. polskiego i osób, od...

Studia mogą też być próbą zmiany trybu myślenia - ze zmuszania się na zdobywanie pragnień i ich realizację. I nie dotyczy to tylko nauki. Ale wróćmy do tematu bo robi się pesymistycznie. :)

Mój przypadek to trochę złożona sprawa ale rozumiem o co Ci chodzi. W Twojej poprzedniej wypowiedzi "inną drogę" potraktowałam jako "nie-polonistykę". Ale skoro mówisz o studiach w ogóle, to jakie może być inne rozwiązanie, skoro właśnie kończę liceum ogólnokształcące? Praca w McDonald's?

Tak, słyszałam opowieści o logice. Jestem na to wstępnie acz boleśnie przygotowana psychicznie.

Zdaję sobie z tego sprawę. Ale energooszczędność jest zła nie tylko na polonistyce - również na każdym innym kierunku. A jeśli mam studiować gdziekolwiek, to i tak muszę się zmusić do działania.

Ha ha. :P Bardzo proszę nie wspominać mi tu o matematyce, bo nie ręczę za siebie! :D

Znam kogoś, kto miał podobnie - ale ja jestem naprawdę zdecydowana. NAPRAWDĘ. Mam styczność z "nauczycielowaniem" od kuchni i wiem że NIE CHCĘ. (Obym nie musiała się kiedyś śmiać z tej wypowiedzi!)

Ogłaszam wszem i wobec, że decyzja zapadła, a właściwie została ugruntowana: jednak polonistyka. Zobaczymy, może uda mi się zmusić do działania (a ponieważ jestem bardzo energooszczędna, byłby to cud jakich mało!). A co dalej - to też się okaże. Bardzo dziękuję wszystkim za pomoc i oczywiście czekam na kolejne wypowiedzi:) Teraz to dopiero będzie jeden wielki ZONK jeśli się nie dostanę... :D A macie może jakieś pomysły na kierunki w miarę p...

Po przeczytaniu Waszych odpowiedzi jedynym problemem wydaje mi się w moim przypadku konieczność zmuszenia się do czytania w zastraszającej ilości i przezwyciężenia nieciekawości. A ta zastraszająca ilość oznacza niebezpieczne zwiększenie rangi problemu. Ale może jeśli to dla mnie jedyna przeszkoda - to może jakoś dam radę skoro wiem mniej więcej co mnie czeka? Może sukces to tylko kwestia nastawienia? I może kojąco (:D) podziała na mnie klimat bi...

Nie chodzi mi o to, żeby nauczyć się pisać, bo moim zdaniem każdy kto chce to robić powinien uczyć się tego od samego siebie - na własnych błędach, niedorobieniach i sukcesach. Nawet nie chciałabym, żeby ktoś mi mówił, jak mam pisać. Dla mnie pisanie to nie odtwarzanie wzorców i stosowanie się do wskazówek, tylko szukanie i wędrowanie i próbowanie i jeszcze parę innych rzeczy. A jeśli chodzi o interpretację tekstów - to jest też coś co lubię (szc...

Chociaż Wuja ma już maturę dawno za sobą, może komuś innemu przyda się ten wątek - wpisuję więc swoją propozycję: "Medaliony" Zofii Nałkowskiej, w tym szczególnie "Kobieta cmentarna".

Świetny tekst... Brzmi jak poetyckie podsumowanie książki "Nowy wspaniały świat", a jednocześnie - to odrębna i niezależna całość :)

Nie, ale jeśli chodzi o utwór, to pewnie przy okazji posłucham. Dzięki:)