Komentarze użytkownika MaterAntiquitas

W pełni popieram słowa Aguli. Odniosłam identyczne wrażenie czytając "Aleję samobójców". Wrażenie powieści skalkowanej i przeniesionej dla urozmaicenia w rzeczywistość Polski.

Będę czytać! Koniecznie! :-)

Mnie również podobały się sceny batalistyczne. Co do rozwiązania kwestii czym jest właściwe "Wojna i pokój"; uważam, że to zależne od punktu widzenia. Dla mnie jest to przede wszystkim książka o wymiarze jak najbardziej historycznym, w końcu te wszelakie wywody Tołstoja o historii i historykach. Ach...

A ja czytam Wallandera jak go Mankell stworzył, czyli po kolei. Od początku mam do niego dosyć ironiczny stosunek i jakoś trudno zetrzeć wrażenia po pierwszych nieudanych książkach.

Dziękuję - zarówno za życzenia, jak i odpowiedź na pytanie. :-)

Teraz czytam "Białą lwicę". Całkiem niezła - w kazdym razie lepsza od poprzednich.

Wątpie, żeby ktoś lubił i znosił przytyki - tym bardziej w internecie (ostoi domniemanej anonimowości).

Poza tym nie widzę błędu w tym co napisałam. Obóz miał wpływ na całe jego życie, a co najważniejsze na jego myślenie i sposób bycia.

Jednak główny bohater wciąż przypomina sobie o okresie "obozu". "Zupy z trawy" trudno dostać w miejscu, w którym mieszkam. Uhm, masz rację co do źle użytego słowa "powiastka".

Ja mam wrażenie, że panteizm polega nie tylko na ścisłym nadawaniu obiektom statusu boga, jako jednostki, ale na umiejętności dostrzeżenia boskiego aspektu istnienia tych obiektów. W sensie, mówiąc najprosciej, te obiekty zostały stworzone przez boga i tym samym zawierają pierwiastek jego doskonałości i tajemniczości. W każdym razie takie jest przekonanie moje. Czy w takim razie "jestem w błędzie"?

Ja starałam się czytać 'Kwiatki...' nadając każdej opowiastce rangę iluzorycznej. Nawet sobie nie wyobrażacie jak sympatycznie można wtedy przeczytać kwiatki. ;-)

Tak, masz rację co do chronologii. Szczerze nie rozumiem Twojego "żartu", być może brak mi lotności umysłu by go pojąć. Być może też gdyby Piekara bardziej zainteresował się światem z "Ani słowa prawdy"... coś porządnego by z tego wyszło. Ja sama nie mam nic przeciwko dobremu humorowi i 'pokojowym' rozwiązaniom, jednak Arivald ma zbyt dużo 'dziur'. Ale nie jestem od tego, żeby kwestionować czyjekolwiek upodobania.

Tak, Zielony Jeździec jest naprawdę świetny. Taka klasyczna fantastyka. Akurat kiedy ktoś ma dość zbyt wybujałej fantazji i nadmiernego psychologizmu. Po fabule widać, że napisana ręką kobiety, ale co z tego? Ważne, że dobrze się czyta i jest w sam raz na wakacyjną nudę lub długą podróż.

Mam wrażenie, że nie mogę postawić żadnego kontrargumentu na Twoje wywody o wielkości Pottera, jednocześnie ni wpadając w lekką paranoję antyrowlingowską. Jednocześnie muszę przyznać Tobie racje co do roli jaką HP odgrywa wśród młodzieży, aczkolwiek nie nadawałabym tej serii otoczki wyjątkowości. Co, trzeba przyznać, uczynił Kościół oficjalnie sprzeciwiając się tym bestsellerowym pozycjom.

Wobec czego przepraszam i poprawiam.