Komentarze użytkownika ava

Ciekawa, nieco łzawa historia. Tylko mnie zdziwiło, skąd się wzięła kołdra na plaży??

Ta książka w polskim wydaniu byłaby dużo lepsza, gdyby tłumaczka nie wycięła sporych fragmentów tekstu. Ostatnio w wydawnictwie Amber lubią okrawać oryginały, ale w tym już stanowczo przesadzono - wycięto np. wszystkie sceny miłosne. Dość dziwne... Czyżby wróciła cenzura?

Jeśli ktoś czytał opis i uznał, że go nie zainteresował, to niech się od razu nie zraża, bo jest on w jakiś 75% zupełnie błędny. Praktycznie w całości zgodne z prawdą jest tylko drugie zdanie, no i imię głównej bohaterki tej części, czyli Tess. Reszta to zupełna bzdura: 1) siostry Essex były córkami wicehrabiego 2) to Annabel bardzo zależy na wyjściu bogato za mąż 3) księcia Holbrook wszystkie dość lubią, można go uznać za przyjaciela 4) ...

W opisie książki są pewne wydawnicze nieścisłości (z pewnością dla jego uatrakcyjnienia). Po pierwsze główny bohater jest wicehrabią (w przyszłości księciem). Po drugie ten wielki sekret to nic innego jak pojedynek z czasów wczesnej młodości (nikt nie stracił życia!), o którym wiadomo prawie od początku. Niemniej jednak książka jest dość ciekawie napisana.

Ja już po przeczytaniu pierwszej części trylogii nie mogłam się doczekać, aż poznam koniec tej historii, więc kupiłam Valley of Silence. Naprawdę świetna!

Wspaniała książka! Już choćby warta uwagi ze względu na bardzo rzadki wątek - żona zdradziła męża, w dodatku dotyczy to głównych bohaterów. Niemniej ciekawa, i zabawna, jest historia kuzynki Jehanne - Aline, zastanawiającej się nad pójściem do zakonu, i przyjaciela Galerana - Raoula.

Naprawdę świetna książka, napisana interesująco i z humorem. Jeśli ktoś lubi się pośmiać, czytając, polecam.

Już sporo czasu minęło, odkąd przeczytałam tę książkę i niewiele z niej pamiętam, ale wiem, że nie spodobała mi się. Powód - miałam wrażenie, że bohaterowie bez przerwy gadają i gadają. Dużo gadania, mało działania.

Ta książka bardzo mnie rozczarowała. Długo trzeba było czekać na historię Casha i Tippy, których można poznać w "Dwa kroki w przyszłość" i spodziewałam się ciekawej opowieści, a tu takie rozczarowanie! W całej tej historii po prostu wieje nudą, a "zabawne" przekomarzania między bohaterami wcale nie są śmieszne.

Zgadzam się z embar. Mnie również przychodzi na myśl porównanie do Barbary Cartland. Im więcej czytam książek D. Palmer, tym bardziej wydają mi się nudniejsze i coraz bardziej schematyczne, chociaż nie tracę nadziei, że trafię na jakąś ciekawszą.

Uważam, że to bardzo romantyczna i wzruszająca książka. To pierwsza książka Margit Sandemo, którą przeczytałam i bardzo mi się spodobała. Strasznie żal mi było księcia Feornina.

A ja się nie zgadzam z tym, że po sadze o Ludziach Lodu już nic nie jest ciekawe. Owszem są opowieści ciekawsze i nudniejsze, ale tak samo niektóre tomy sagi cokolwiek mi się dłużyły.

To jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa. Minęło już kilkanaście lat odkąd ją czytałam, a nadal pamiętam, jak bardzo wzruszała mnie ta książka. Płakałam, gdy Lampo połamał sobie żebra i gdy zginął ratując swoją małą przyjaciółkę.

To była także moja ukochana książka dzieciństwa, tylko że ja nie musiałam marzyć o posiadaniu zwierzątek, bo miałam je na miejscu.