Komentarze użytkownika arachne

Mnie realnie dziwi, że wszyscy analizują chłód Evy, a nikt nie zwraca uwagi na to, jakim mężem i ojcem jest Franklin (choć ona sama go wybiela). Wobec samej Evy jest absurdalnie nielojalny, gra z nią w dobrego i złego rodzica, wiecznie ustawia ją na gorszej pozycji, nie liczy się z nią (pomysł, że przy infekcji celowo ogrzała termometr!). Druga rzecz to jego jawna niechęć do posiadania córki, która wychodzi już w czasie pierwszej ciąży. I stosune...

Z reguły używam czegokolwiek, co akurat wpadnie mi w ręce, zazwyczaj jest to jakiś przypadkowy kawałek kartki, od którego odrywam potem mniejsze kawałki, żeby zaznaczać fragmenty, więc szybko zostaje z niego strzęp. Chociaż ostatnio znalazłam przyjemną zakładkę w książce z biblioteki - papierowy, pokolorowany ręcznie samochód :).

Ciekawa sytuacja. Co do tego snu układającego się a'la rosyjska matrioszka, to wiele osób o tym wspomina opisując swoje doświadczenia z LD.

Terakowska bez wątpienia urzeka klimatem, magią, przenikaniem się fantastycznego i realnego świata oraz atrakcyjnym stylem dla dzieci, czyta się ją przyjemnie, ale osobiście jednak nie lubię, kiedy próbuje poruszać trudniejsze kwestie społeczne. Bywa to wtedy naiwne, odrealnione, skrajnie uproszczone i po prostu niesprawiedliwe. Pod tym względem zarówno "Poczwarka", jak i "Ono" mają wiele nieprzyjemnych "zgrzytów".

Wobec swoich książek postępuję chyba strasznie niehigienicznie: jem w czasie czytania, zalewam je kawą, zaginam rogi, podkreślam, piszę po nich, etc. Podobnie, wypożyczając książki, uwielbiam takie, na których mocno widać ślady używania, zwłaszcza notatki na marginesach.

Zaczęłam czytać jedynie "Norwegian Wood" (nie skończyłam) i wrażenia mam niezbyt pozytywne. Nijaki język, tandetna historyjka, wszystko strasznie banalne.

Około trzy razy, raczej ze względu na przymuszające okoliczności. Uważam go raczej za banały, które by nawet nie drażniły, gdyby nie to, że silą się na bycie uniwersalnymi mądrościami.

Uwielbiam jej prozę, zwłaszcza za błyskotliwy język, świetną erotykę i umiejętność przejścia od codziennych szczegółów do pisania o antropologii, sztuce. Najbardziej urzekły mnie "Kabaret metafizyczny" i "Podręcznik do ludzi". Widziałam też "Szamankę", co prawda było to kilka lat temu, więc może teraz zmieniłabym zdanie, ale wtedy byłam pod sporym wrażeniem.

Obok niezrozumiałych dla przeciętnego człowieka odniesień, jeszcze bardziej niezrozumiała jest postać Horacio. Prawdopodobnie większość czytelników ma dłuższe lub krótsze momenty, kiedy się z nim w jakiś sposób utożsamia - co wynika moim zdaniem z tego, że ma on w sobie większość cech emocjonalnego kalectwa współczesnego człowieka (jednocześnie będąc postacią fascynującą). Trudność polega na tym, że to utożsamianie trwa krótko, bo zostaje przerwa...

Przyznam, że zniechęciłam się po lekturze "Sycylijczyka": gniot, jakich naprawdę mało, skrajnie pretensjonalny język, idealizowanie bohaterów, kult męskości. Słyszałam jednak, że jego inne książki są już zdecydowanie lepszej jakości i nie warto się uprzedzać?

Skoro już w temacie, może ktoś mógłby polecić tytuły, w których poruszono wątek twórczości Jelinek?

Co do problemu z nowościami, to najprostszą opcją jest czytanie ich na miejscu w Empiku. Co zresztą praktykuję. Swoją drogą - gdzie w Katowicach są tak tanie antykwariaty? Ja w ogóle kojarzę tylko ten na Plebiscytowej, który jest raczej statystyczny.

Myślę, że "Rok 1984".

Miałam styczność tylko ze "Światem Zofii" - i wydaje mi się, że każda osoba mająca pojęcie o filozofii chociażby na poziomie kojarzenia Sokratesa umrze przy tym z nudów. Przy tym fabuła nie wychodzi poza poziom dziecka.

Szczerze mówiąc, nie wydaje mi się, żeby biadolenie, że nie ma gdzie pić, było szczególnie głębokim szkicem socjologicznym. I mnie osobiście książka nie popchnęła do żadnej refleksji ani nie znalazłam tam niczego, co mogłoby bulwersować. Autor unika jak ognia krytyki pontyfikatu JPII czy ogólnie ustawienia się po jakiejkolwiek stronie.

A ja nie uważam czytania w całości lektur za coś w rodzaju obowiązku moralnego, zwłaszcza w przypadku osób z nierozszerzoną ścieżką języka polskiego, które nie wiążą z nim w żaden sposób swojej przyszłości. Jeżeli ktoś zapozna się z dobrze opracowanym streszczeniem, to ma moim zdaniem wiedzę wystarczającą, żeby nie opóźniać pracy reszty klasy na lekcji. I faktem jest - niestety? - że duża część osób więcej zrozumie z treści lektury, czytając st...

Miłość homoseksualna.