Komentarze użytkownika misiak297

Prawda, że to cudowna książka?:) Moje zeszłoroczne odkrycie-na-nowo.

W grudniu powtórzyłem sobie Morderstwo w Orient Expresie. Zmieniłem ocenę z 6 na 5. Recenzja tutaj: „Tej nocy cały świat wyrusza w podróż!”[1]

A oto moje listopadowe lektury: 1 Zawód: powieściopisarz - 3 - bardzo daleko od zachwytów. To nic specjalnego. Miałem wrażenie, że w tym wszystkim paradoksalnie jest za dużo Murakamiego. Dziękuję za pożyczkę, Ktryo. 2 Samotny dom - powtórka, zmiana oceny z 5 na 4+. Jest recenzja: Kto dybie na życie panny Buckley? 3 Więcej pań niż panów - powtórka, zmiana oceny z 4+ na 5. Jestem zachwycony tą książką - teraz jeszcze bardziej niż przy pierwsze...

Wreszcie znalazłem chwilę, żeby przeczytać! Dzięki za ten tekst - autorka rzetelnie zanalizowała powieść, ale jednak nie ze wszystkimi jej wnioskami się zgadzam. A Ty, Koczowniczko, przeczytałaś już "Małe życie"?

A "Małe życie"?:)

Rozumiem Twoje odczucia. Intencje moderatorów pewnie były jak najlepsze, wyszło trochę dziwacznie.

Bardzo dziękuję Biblionetkołajowi z Krainy Wyobraźni za fantastyczną kartkę i dwie książki, które od dawna miałem w schowku: Czarne okna Nagie słówka Dziękuję, Biblionetkołaju, sprawiłeś mi ogromną radość! Nijaki dzień od razu nabrał barw!

Niby o tym wszystkim się wie - o tym, że na niektórych plebaniach, w seminariach kwitnie życie nie tyle duchowe, co cielesne. O tym, że trzeba się bezwzględnie słuchać przełożonych i wyłączyć własny rozum. O tym, że w polskim Kościele wiele spraw zahacza o seks. O tym, że niektórzy księża mają konkubiny i dzieci, inni - kochanków. O tym, że są i tacy, którzy wykorzystują seksualnie dzieci. O tym, że Kościół zamiata takie sprawy pod dywan. O tym, ...

I jak Twoje wrażenia?:) Planujesz recenzję?

Postanowiłem wrócić do Mary Higgins-Clark (po którą chętnie sięgałem lata temu). Wybrałem "Pustą kołyskę". Bardzo miłe zaskoczenie. Ta książka podobała mi się bardziej niż większość współczesnych thrillerów (te mnie bardziej nużą i irytują). Nie jest to żadna wielka literatura, ot - niezła rozrywka na wolny wieczór, powieść jednorazowego użytku. Książka nieprzegadana, trzymająca w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, z ciekawą fabułą. Jest ...

Hm... widzę, że podobna dyskusja odbywała się dwa lata temu. To długi czas.

Ok, to czekam:)

Ależ nasz odbiór może się zmienić! Przeczytałem tę powieść po latach i muszę nie zgodzić się odwołać te zastrzeżenia do postaci... (tym samym jednak nie mogę się z Tobą zgodzić co do spojrzenia na bohaterów). Uwięzieni

Spontanicznie przeczytałem w tym miesiącu Rendez-vous ze śmiercią. Wcześniej była naciągana 5, teraz jest nienaciągana. Bardzo pozytywne zaskoczenie. Recenzja tutaj: Uwięzieni

W ręce czytelniczek? A czytelników już nie? Nie znoszę dzielenia literatury ze względu na płeć potencjalnych czytelników. To wyklucza.

Spróbuj Ann Cleeves, cykl o Verze Stanhope (zwłaszcza "Droga przez kłamstwa") i Caroline Graham (cykl "Morderstwa w Midsomer")

Cirillo, dzięki za świetną relację:):) Kot Schrödingera to mój ulubieniec. No i studencki zając:D:D

Ależ to był miły dzień:) Pierwsze Biblionetkołajki już mnie odnalazły na spotkaniu w Katowicach. Bardzo dziękuję za: Jane Austen Ethan Frome oraz za: Pani Eliza: Opowieść o Elizie Orzeszkowej Pani Eliza: Światło znad Niemna Pusta kołyska Sprawiłyście mi ogromną radość!

Po tej książce musiałem sięgnąć znowu po jakąś Compton-Burnett. Nie dało się inaczej:) Powtórzyłem sobie "Więcej pań niż panów".

Ale przecież Nastia była pierwsza w literaturze, nie Lisbeth:)

Nie znoszę takich praktyk.

Ja będę, tym razem sam.

Dziękuję, Jerzy! Może i Ty napiszesz recenzję "Małego życia"? Jestem bardzo ciekaw Twoich wrażeń.

Moja lektura listopadowa to Samotny dom. Zmiana oceny z 5 na 4+. Recenzja tutaj: Kto dybie na życie panny Buckley?

No właśnie tego "na pozór" mi tam brakowało. Może warto zgłosić błąd? Panna Marple i naiwność - to nie idzie w parze:)

Hm, a kiedy panna Marple była "naiwna"?:)

Ja czytałem "Sprawę Galtona", "Lewe pieniądze" i "Pożegnalne spojrzenie". Wszystkie świetne.

U mnie wyjątkowo dobry miesiąc: 1 Sprawa pięknej żebraczki - 5 powtórka bez zmiany oceny. Jest recenzja: Ocalić stryja 2 Cholernie mocna miłość: Prawdziwa historia Stefana K. i Williego G. - 5 - chwyta za serce. Jest recenzja: List miłosny 3 Lalka i perła - 3 - bardzo daleko od zachwytu. Wywód jest niespójny, miejscami przekombinowany. Brakuje tu pomysłu na całość, to raczej luźne notatki. Nieciekawie o ciekawej książce. 4 Improwizator - 4...

A gdzie zgubiły się Twoje komentarze do lektur?:) Widzę, że "Wnuczka do orzechów" vel "Ida nad rozlewiskiem" podobała Ci się dużo bardziej niż mnie - jak dla mnie to najgorszy tom Jeżycjady.

Uffff!

Karta wygląda pysznie, ale ceny trochę odbierają apetyt:D:D

Słusznie.

Bohemę też chciałem zaproponować.

Byłem w City Rocku. Nie wiem, czy to jest odpowiednie miejsce na spotkanie biblionetkowe. Z tego co pamiętam, jest tam dosyć głośno i rockowo, nie wiem, na ile będziemy się tam czuli swobodnie w godzinach szczytu. Ale Ktrya była niedawno, może ma świeższe informacje. Ewentualnie "Czardasz"? Wiem, że nas tam za bardzo nie chcieli, ale ostatecznie chyba nam nie odmówią. Jakby nie było, jest to sprawdzone miejsce.

A gdyby jednak postawić na "Babunię"? Trochę dalej od Targów, fakt, ale nas tam znają - no i można przyjść po Targach:) Może to jakieś rozwiązanie?

O, czyli Axelsson napisała sequel?

Nie spełni to wszystkich Twoich kryteriów, ale może się nada: Cholernie mocna miłość: Prawdziwa historia Stefana K. i Williego G.

"Tego, co faktycznie wydarzyło się podczas owych jedenastu dni, prawdopodobnie nie dowiemy się nigdy" - ale prawda już wyszła na jaw:) Właśnie w książce Jareda Cade'a - on nie przedstawia swoich spekulacji, tylko same fakty:) A jednak ten tajemniczy okres w życiu pisarki nadal może inspirować - i stąd "Królowa zbrodni". Podobno to pierwsza książka z planowanej serii. Jestem ciekaw, co Wilson jeszcze wymyśli. Bardzo dobra recenzja.

Marżinie ziwaszkiewiczowany - jak Ci się podobały "Panny z Wilka"?:)

Wiele można "Małemu życiu" zarzucić, ale akurat odpowiedź na pytanie "po co" te cięcia padła.

Może trochę nie na temat, ale pamiętam cytowane gdzieś narzekania Dąbrowskiej na rzekome "nudy" w "Sadze rodu Forsyte'ów". Podobno Dąbrowska nie przeszłaby przez jeden tom "Sagi...". I myślałem sobie nad tym, jak się wynudziłem przy części "społecznej" "Nocy i dni"...

:) To poproszę, ja po Tobie:)

A "Okruchy dnia" stoją u Ciebie na półce? Można się ewentualnie zapisać w kolejkę?

I jak Ci się podobały "Panny z Wilka"? Napiszesz coś więcej o swoich wrażeniach?

Ja poproszę;)

Ok:) Reflektuję jakby co:)

A masz swoją?:) Dodałem do schowka.

Po Szypowską sięgają chyba wszystkie biografki Konopnickiej - to cegła. Czyta się fantastycznie. Ja również szukam czegoś o Orzeszkowej. Jedna książka to raczej pudło: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści.

Zochuno, pozwól, że polecę Ci inną biografię Konopnickiej Konopnicka jakiej nie znamy - wyczerpującą, wnikliwą, świetnie napisaną. Kienzler właściwie opisała te aspekty biografii Konopnickiej, których poprzedniej biografce nie wypadało rozwijać. Mam jednak wrażenie, że skupiła się tylko na tych "sensacjach". To daje trochę niepełny obraz niezwykłej kobiety, jaką była Konopnicka.

No proszę!

Kasiu, napiszesz coś więcej o "Planktonie"? Mam to na półce.

Tak:) Bardzo polubiłem ten serial.

A oto moje wrześniowe lektury: 1 Morderstwo w Mezopotamii - 5 - powtórka bez zmiany oceny. Jest recenzja: Morderstwo podczas wykopalisk 2 Podręcznik dla niedzielnego ojca - 4+ - bardzo ciekawa powieść psychologiczna o rozpadzie rodziny. Dobra literatura środka - autentyczna, ze świetnie nakreślonymi sylwetkami bohaterów. Poziom Axelsson to nie jest, ale Picoult czy Joy Fielding - jak najbardziej. 3 Niewinna - 3+ - dobry pomysł zarżnięty prz...

Nie, nie polubię się z Rothem. "Cień pisarza" miał być ucztą (te pisarskie klimaty), a okazał się - ot, nieszczególnym posiłkiem. Nic niesmacznego i nic specjalnego. Przez większość lektury miałem taką myśl: nieciekawy narrator nieciekawie opowiada w gruncie rzeczy nieciekawą historię. Są tu świetne partie - całe powiązanie (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu)...

"Te miłości po grób to mogłyby być nieco mniej ekspresowe" Hm... Nie chciałbym Cię rozczarować...:)

Wrzesień dopiero się kończy, a ja już mam za sobą książkę przeznaczoną na październikową odsłonę akcji. To powieść o Agacie Christie, czyli Królowa zbrodni. Oceniłem na 4. Recenzja tutaj: Królowa Kryminałów morderczynią?

My już wiemy, że nie damy rady:(

A ja sam nie wiem... Wydaje mi się, że właśnie "Siła niższa" była pisana na siłę. Po wspaniałym "Dożywociu", to było ogromne rozczarowanie.

Ech... do schowka.

Minimalizm na pewno jest kuszący - ale przeraża mnie myśl, że miałbym się pozbyć większości książek (a mam ich pełno). Bardzo ciekawa recenzja!

Przecież wiem, co to jest satyra. Moje zastrzeżenia wzbudza to, że używasz do tego autentycznego dramatu pewnej kobiety i jej męża. Ale ja już zamilknę w tym temacie.

Louri, akurat to chyba nie jest temat do żartów...

O tak, o Polsce jest ostatnio bardzo głośno...:D

W ramach wrześniowej odsłony akcji powtórzyłem sobie Morderstwo w Mezopotamii. Ocena (5) bez zmian, recenzja tutaj: Morderstwo podczas wykopalisk

Niech odpowiedzią będzie "Córka Robrojka":) Czytałem w podobnym czasie co "Imieniny", oceniłem na 3. Przeczytałem w tym roku i ocenę zmieniłem na 4+:) Myślałem, że z "Imieninami" będzie podobnie. Nie było.

Przeczytałem "Dzieci znikąd". Książka jest dobra - rzeczywiście, jak można przypuszczać ze względu na docelowych odbiorców wiele spraw zostało uproszczonych. Natomiast nadal jest to naprawdę dobra proza. Boguszewska była bardzo poruszona losem dzieci ociemniałych, biedą, pracą komitetów - to powraca w prawie wszystkich jej książkach, które czytałem. I tak sobie myślę - te książki są zapomniane, ale wówczas były naprawdę potrzebne. To przecież ...

Oto moje sierpniowe lektury: 1 Pani Widmo - 4 - ciekawy kryminał, trzymający w napięciu. Na autora natrafiłem całkiem przez przypadek. 2 Szukam tego człowieka - 4 - umówmy się, kryminał milicyjny rzadko jest kryminałem wybitnym, ale jak miło się to czytało! Mają te książeczki w sobie całkiem sporo uroku. Czułem się rzeczywiście tak, jakbym znalazł się w głębokim PRL-u. A sama historia ciekawa - nawet dla mnie, nieszczególnego fana wątków szpi...

Witamy, Niedźwiedziu, w gronie miłośników "Nad Niemnem". Ja również doceniam tę książkę przede wszystkim za postaci - i to drugoplanowe. Moją faworytką jest Emilia, ale uwielbiam też Teresę, Martę, Zygmunta, Różyca... A jeśli chodzi o Orzeszkową, pozwól sobie polecić: Dziurdziowie (ta książka miażdży) Cham (świetnie pokazany toksyczny związek) Romanowa (kapitalne studium alkoholizmu) Marta (myślę, że warto znać - to była kiedyś biblia kob...

1 Czy to nie chodzi o: Osobliwy dom pani Peregrine Bardzo Wam wszystkim dziękujemy za mile spędzony, w dużej mierze magiczny (choć zarazem swojski) czas:)

Agatha Christie ma kilka naprawdę rewelacyjnych, wychodzących poza konwencję książek. Czasami to jest coś więcej niż świetna literatura kryminalna. "Próbie niewinności" dałem 5+.

Jak przypuszczam obiady dla niemięsożerców też są przewidziane?:)

Super, Kasiu, dzięki!

A to do oddania? Jeśli tak - bardzo chętnie przygarnę "Apelację".

Louri, nie rozumiem. Przecież Aleutka wprost odwołała się do posta Wandy: "I dostosowanie sie do swiata w obecnym stanie w poscie ktory rozpoczal cala te dyskusje mialoby zdaniem autorki polegac na tym, ze kobiety powinny walic parasolkami albo sie bronic - A JESLI SIE NIE BRONIA TO NIE ZASLUGUJA NA MIANO OFIAR. I ze nie robmy z ofiar swietych krow, mamy swiete prawo wykazywac im ze to to to i jeszcze TO zrobily zle, a tego w ogole nie pow...

"Moja opinia, którą zresztą podtrzymuję, że jeśli dziewczyna znajdzie się w sytuacji, w której mężczyzna nie kontroluje swoich impulsów, to powinna walczyć jak lwica, gryźć kopać i krzyczeć" - Wando, ale przecież reakcje mogą być zupełnie różne. Jestem w stanie z łatwością sobie wyobrazić, że osoba gwałcona (bo gwałt dotyczy również mężczyzn) nie jest w stanie się bronić, krzyczeć. Może przyjąć strategię niektórych zwierząt - udaję martwe stw...

"W Polsce w ogole chyba malo jest rodzimych powiesci dla mlodziezy poruszajacych problematyke zaburzen psychicznych czy w ogole jakichkolwiek tego typu problemow, mam wrazenie ze wiekszosc to rzeczy tlumaczone takze z innych realiow. " Przypomina mi się powieść "Statki, które mijają się nocą" Chądzyńskiej. Chyba podchodzi pod tę tematykę?

Kiedy czytałem "Koniec wakacji", miałem wrażenie, że ta książka się okropnie zestarzała. Oczywiście, to dotyka chyba większość literatury tego typu, ale w przypadku tej powieści bardzo mnie to uderzyło.

Oto moje lipcowe przeczytanki: 1 Jeden dzień - 4 - bardzo miłe zaskoczenie. Obawiałem się płaskiego romansidła, a to całkiem dobra, wzbudzająca emocje powieść psychologiczna. Może nie jest to lektura, która zostanie mi w pamięci na długo - ale wrażenia mam pozytywne. 2 Ostatnie historie - 4 - jednak nie przemawia do mnie Olga Tokarczuk. Liczyłem na literacką ucztę, a dostałem trzy historie, które nieszczególnie mnie porwały. 3 Wysoko wrażli...

Bardzo się cieszę, że dzięki mojej recenzji zawarłaś tak udane kocie znajomości:)

Nie lubiłem Dorothei - ale w końcu się polubiliśmy:)

Oczywiście, nie przeczę żadnemu z Twoich zarzutów. Wydaje mi się jednak, że skoro to literatura, można darzyć te postaci sympatią przy ich wszystkich złych czynach. Odrobina satyry w tym jednak jest, ale bardziej na płaszczyźnie narracyjnej. Eliot czasem wybornie ironizuje. Kojarzy mi się to z Austen. Wydaje mi się, że w tym wyrachowaniu Rosamundy jest więcej bezmyślności, naiwności. To, co mi się podoba w postaciach z tej książki - one są mo...

Polubiłem ją tak samo jak lubię na przykład Karolinę Bingley, panią Bennett, panią Norris, Augustę Elton czy Mary Mursgrove. To bardzo wyrazista postać, choć trochę ograniczona. I muszę dodać - polubiłem też Dorotheę. Mam wrażenie, że Eliot później przełamała pewną naiwność tej postaci (w końcu to Bildungsroman) i wyostrzyła jej rysy, jednocześnie pozwalając jej być sobą.

W ramach sierpniowej odsłony akcji (tak, wiem, że kończy się lipiec), powtórzyłem sobie powieść Trzecia lokatorka. Ocena spadła z 4 na 3+. Recenzja tutaj: Morderstwo, które prawdopodobnie popełniła

Mam duży problem z tą książką. Koncepcja powieści jest świetna. Niektóre rozdziały są napisane z takim polotem - fantastycznie się czyta (zwłaszcza te dotyczące wątku Rozamundy). A przez niektóre brnę, znudzony. Dawno nie miałem tak mieszanych uczuć wobec książki z półki "klasyka".

I ja też mam ochotę:)

Myślę, że w takich czasach od polityki nie można uciec. Może nawet nie powinno się uciekać. Pojawiały się tu już listy podpisane przez ludzi kultury, to otwierało na dyskusje, więc nie jest to wyjątek. Dziękuję, Chomiczko, za tę informację. Jestem dumny z naszych ludzi kultury.

Wcale nie twierdzę, że to źle:)

Pewnie tak jak ja masz ad blocka i nie wyświetla Ci się komunikat na pół ekranu o zwrocie tekstów:)

A nie pojawiła Ci się w menu zakładka "zwroty" po prawej stronie? Możliwe, że dodawałaś błędnie jakieś noty wydawcy.

Ja mam ad blocka, więc tego komunikatu nie widzę, natomiast zwroty pojawiają się między zakładkami po prawej stronie. Jeśli są.

A sprawdziłaś, czy nie masz w zakładce "zwroty"? Ja ze swej strony mam nadzieję, że sprawdzający nie zapomną dodawać recenzji do "polecanych".

Polubiłem Mary i Rozamundę, które właśnie się pojawiły. Nareszcie jakieś bohaterki z ikrą! To jest ta klasyka jaką uwielbiam:)

Ależ dla mnie to również było oczywiste, a zobaczyłem w książce rodzeństwo przyrodnie na określenie przybranego - i zagłębiłem temat. Być może jest tak, że "przyrodnie" mówi się zwyczajowo o przybranym, choć jest to błędne.

Wikipedia rozróżnia rodzeństwo przyrodnie - czyli ze wspólnymi rodzicami i "rodzeństwo przyrodnie" - niespokrewnione. W książce, którą czytałem było przybrane rodzeństwo i oni mówili o sobie właśnie jako o przyrodnich.

Koczowniczko, książki, o której piszesz nie znam, ale akurat czytałem "Dziedzictwo" Ann Patchett o rodzinie patchworkowej. Tam rodzeństwo przybrane też jest nazywane przyrodnim. Również mnie to zdziwiło. Dowiedziałem się, że taki termin funkcjonuje.

Agatha Christie nie przepadała za tą powieścią:)

Nie jest powiedziane, że Dorothea nie zyska mojej sympatii później - w końcu ma na to jeszcze jakieś 1000 stron:D

Naturalnie, że widzę (Eliot podkreśla, że to była opinia wymyślona w trakcie rozmowy). Ja tylko twierdzę, że mnie te słowa zraziły do bohaterki. Oczywiście, to nie będzie miało wpływu na moją ocenę książki.

Na początku tak mi to wyglądało z Dorotheą, jak piszesz. Ale trafiłem na fragment rozważań o potencjalnym małżeństwie z panem Casaubonem, który mnie zirytował (tym bardziej w odniesieniu do tak mądrej, świadomej kobiety): "związek, który wydawał się jej tak pociągający, mógłby ją uwolnić od dziewczęcego uzależnienia od niewiedzy i umożliwić dobrowolne podporządkowanie się przewodnikowi, który powiódłby ją po najwspanialszym gościńcu" (s. 41)....

Przeczytałem pierwsze trzy rozdziały "Middlemarch". Jest to świetnie napisane, choć trochę zbyt wiele póki co, się tu opowiada, a za mało pokazuje. Wysmakowany styl. Natomiast z Dorotheą Brooke raczej się nie polubię. Zbyt jest dla mnie posągowa, irytująca w tym swoim - póki co - poddaństwie względem mężczyzn. Jakże inaczej prezentowała się niezależna, pyskata Jane Eyre, zamknięta w sobie Lucy Snowe, nie mówiąc już o Helen Graham czy Katarzynie E...