Komentarze użytkownika misiak297

Zobacz: https://lubimyczytac.pl/ksiaz​ka/columbine/opinia/23514862

Chciałem przeczytać tę książkę, ale znalazłem opinię, że autor jednak wiele sobie dopowiada - choć ponoć czyta się to znakomicie.

Ja poznałem "Muminki" literackie dopiero na studiach. I była to miłość od pierwszego czytania:) Jeśli chodzi o "Tatusia Muminka i morze" to jest niesamowita rzecz o depresji i demonach. Niby ten kostium muminkowy tu mamy, a lektura mnie aż bolała. Rozpad rodziny w nowych warunkach.

Ogromnie się cieszę, że pierwsze Twoje spotkanie z "Muminkami" wypadło tak dobrze. Może za jakiś czas znów wybierzesz się do Doliny Muminków, kto wie:) A to ciekawe: "bo myślę, że nie powinno się mieszać fikcji z rzeczywistością, przypisując różne najintymniejsze myśli i zachowania swoim niby wymyślonym bohaterom, gdy korzysta się z pierwowzorów tak łatwo rozpoznawalnych przez otoczenie". Przypominają mi się pozycje literackie oparte na wątkac...

O "Komecie" pisałem szerzej w biblionetkowej recenzji - ale lepiej przeczytać po lekturze, bo to jeden wielki spoiler:) "Tatuś Muminka i morze" to też dobry wybór (jedna z najbardziej depresyjnych książek, jakie czytałem - ale jest w niej też światło, być może płynące z latarni). Jeśli Cię przekona, sięgnij następnie po "Dolinę Muminków w listopadzie". To taka "dylogia" w cyklu. Zdecydowanie dla czytelników dorosłych.

Podbijam wypowiedź Niedźwiedzia. "Małe trolle" to tylko coś w rodzaju szkicu do Muminków, w gruncie rzeczy niewiele mają z nimi wspólnego. Zacznij od "Komety nad Doliną Muminków". To wyjątkowa lektura, zwłaszcza w dobie pandemii.

Głosuję na "Tatuś Muminka i morze".

W ramach września przeczytałem: Sprawa Agathy Christie Całkiem niezła, choć nie wiem, czy na długo zostanie mi w pamięci. Następna Christie zatem dopiero w październiku:(

Ja totalnie nie rozumiem zachwytów nad tą książką:) Nie, żebym z nimi polemizował. U mnie to było wielkie rozczarowanie. Nic z niej we mnie nie zostało wkrótce po zakończeniu lektury.

No i przeczytałem - powiedzmy, że w ramach sierpnia - Rendez-vous ze śmiercią, na pewno po raz 4 a nie wiem, czy nie 5. Jednak pierwszy raz czytałem pełne wydanie. Wiedziałem, że ta książka jest problematyczna - że w pierwszym wydaniu nie respektowano oryginalnego podziału powieści na części, połączono niektóre rozdziały. Wiedziałem też o pominiętym zakończeniu. Natomiast nie sądziłem, że innych fragmentów, których pierwotnie nie było objętośc...

W wydawnictwach typu vanity redakcja jest taka, jakby jej wcale nie było. Z korektą też różnie bywa.

Lipiec się jeszcze nie zaczął, a ja już mam lipcową "agatkę" za sobą: Morderstwo na polu golfowym [komiks] Oceniłem na 4. Recenzja tutaj: [Komiksowy] Poirot traci klienta

"No i co, że już było, skoro Soukupova opisuje relacje rodzinne po mistrzowsku! W dodatku nam samym pozostawiając wnioski." - bingo. Jak dotąd najlepsza książka, jaką czytałem w tym roku.

Niedźwiedź stworzyła dobrą listę, a ja jeszcze dorzucę mój absolutny numer jeden z klasycznych kryminałów Christie: Morderstwo odbędzie się...

Kolejna część wychodzi pod koniec sierpnia:) I ja się piszę na czytanie:)

Książka sama w sobie zrobiła na mnie duże wrażenie (to jest także kwestia dobrego warsztatu autorki) - ale później doczytałem, że przeprowadzający dochodzenie się asekurują, wbrew wydźwiękowi książki nie mogą mieć absolutnej pewności co do własnych tez.

Tak się cieszę, że się zobaczymy:)

A oto moja czerwcowa "agatka": Morderstwo nie jest takie proste: Agatha Christie: Między kryminałem a true crime - 4+ Świetna rzecz - nie tylko dla fanów Agathy Christie.

A ja z fanowskiego obowiązku przeczytałem majową "agatkę", tzn.: Agatha Christie. Ocena tylko 3, bo znalazłem dwa błędy rzeczowe - jeden w tekście, drugi na wcale niezłej ilustracji.

Skoro mnie tak już przypadkowo wywołano do tablicy...:) Tak, trudno mi się zgodzić z Polańskim, wydaje mi się, że jakieś wspomnienia czy chociaż ich przebłyski z wcześniejszych lat możemy zachować. Tak jak mówisz, ile świadków, tyle wizji tego, co się zdarzyło. Z drugiej strony - trudno przemilczeć przekłamania, a o tym mówi i Horowitz. Myślę, że może jest tak jak mówią - choćby w mocnych słowach - ale nie dowiemy się, jak było naprawdę, co j...

:)

Będę czekał na Twoje wrażenia:) Tove Jansson była wszechstronną artystką, ale chyba nic nie wygra z powieściowymi Muminkami. "Kometa nad Doliną Muminków" za każdym razem mnie porusza, również dziś, gdy podczas lektury nie umiem odrzucić od siebie analogii z pandemią, taką naszą kometą 2020 roku. "Tatuś Muminka i morze" i "Dolina Muminków w listopadzie" (w tej kolejności) to osobna dylogia w cyklu.

Właśnie zajrzałem wczoraj na Wikipedię i tam znalazłem informację o drugim synu Ligockiej. Zbaraniałem, bo dokładnie pamiętam, że była mowa o jednym synu. Tak trafiłem na wywiad z Horowitzem. No właśnie, tu się różnimy - ale to są nienowe dwie strony barykady. Uważam, że reportażysta nie powinien przeinaczać faktów, a jeśli tak się dzieje - powinien o tym we wstępie (ewentualnie przypisem) uprzedzić. Wydaje mi się, że to jest kwestia uczciwoś...

"Ponieważ literatura fantasy nie leży w strefie moich zainteresowań, ominęłam Muminki i postanowiłam sięgnąć po powieść dla dorosłych." Niektóre tomy Muminków były pisane docelowo dla dorosłego czytelnika i w moim odczuciu nadal się sprawdzają. "Kometę nad Doliną Muminków" czytałem kilka razy i chyba zawsze z zachwytem. "Tatuś Muminka i morze" czy "Dolina Muminków w listopadzie" to dla mnie książki wybitne - głównie traktujące o mierzeniu się ...

I przypadkowo natrafiłem na taki fragment wywiadu z Ryszardem Horowitzem: "Autokreacja w literaturze holokaustowej to zupełnie osobny temat. Wiem, że nie jest Pan entuzjastą książek Romy Ligockiej. Znamy się z Romą od dziecka i mamy mnóstwo wspaniałych wspomnień z okresu powojennego, gdy we troje z Romkiem Polańskim spędzaliśmy razem dużo czasu, wszystko tak ujmująco opisane w Dziewczynce w czerwonym płaszczyku. Niestety, jestem zdziwiony i...

Ta recenzja powinna się znaleźć w polecanych.

Moja kwietniowa "agatka" to Śledztwo na cztery ręce. Zmieniłem ocenę z 4 na 3+. Recenzja tutaj: Miłośnicy kryminałów – marsz do agencji detektywistycznych!

A napiszesz coś więcej o wrażeniach z powtórek Christie? "Niedziela na wsi" jest chyba w moim top 3, jeśli chodzi o Christie. Kocham tę książkę.

Zapraszam tych, którzy jeszcze nie mają w swoich biblioteczkach Niestandardowi. Licytacja trwa do 29 marca do 21.00.

My raczej odpadamy - spotkania w tygodniu to nie dla nas:(

W moim odczuciu to jeden z najlepszych tomów cyklu.

Luty się jeszcze nie skończył, a ja mam marcową "Christie" za sobą: Zniknięcie Pani Christie Ocena: 4+. Książka świetna, szkoda, że korekta i redakcja pozostawiają sporo do życzenia (a to przecież Znak!).

Potwierdzam. "Shuggie..." bardzo mi się podobał, ale prolog i epilog nie trzymały poziomu reszty.

"pytanie tylko, jaki wpływ na tę świeżość ma fakt „odnowienia” jej przez autora prawie trzydzieści lat później." Co masz na myśli?

Podobnie jak wspomniana w tej dyskusji "żołnierka", która dawniej oznaczała "kobietę/żonę żołnierza". Ja się z tym słowem w takim znaczeniu spotkałem w jednym z opowiadań Konopnickiej i "Chłopach" Reymonta.

Znamienne, Fuguare, że zakończyłaś te swoje rozważania takim zdaniem: "Podsumowując, nie jestem przeciwniczką dążenia do równouprawnienia, tam gdzie jest ono rzeczywiście zachwiane". Dlaczego nie napisałaś "przeciwnikiem"? Od razu mi się przypomniało... pamiętam, że na kulturze języka polskiego mieliśmy właśnie zajęcia w tym temacie. Prowadząca zwróciła nam uwagę na słowo "członkini" (stowarzyszenia na przykład). Powiedziała: "Przecież ...

Lutowo powtórzyłem sobie Niespodziewany gość bez zmiany oceny (4). Recenzja tutaj: Powieść ze sztuki teatralnej

Ja też głosuję na "Anię". Myślę, że bez względu na wynik głosowania, to i tak jest książka lutego - internet o niej huczy.

Moniko, powiem Ci, czytałem jeden tom i drugiego - mimo całej jeżycjadowej kolekcji na półce - już sobie nie sprawiłem choćby recenzyjnie. Wyobrażenia miałem podobne jak Dot - encyklopedia Jeżycjady, cymes dla fanów, ale też osób, które chciałyby mieć wszystkie najważniejsze informacje pod ręką, może i badaczy. A co dostałem? Głównie autobiograficzne laurkowe zapiski autorki, która co i rusz kieruje uwagę na siebie. A te zapiski przeważnie ta...

Jest, Ania znów w nią wpada:)

Czytałem kiedyś ten artykuł. Jest bardzo ciekawy.

Wiecie co? Dochodzę do wniosku, że to jest wielka burza w szklance wody. Jestem w połowie książki. Nie powiem, żebym był szczególnie szczęśliwy z powodu Zielonych Szczytów, Anne, Marilli i Matthew, ale nagle zdałem sobie sprawę, że przestaję zwracać uwagę na to, że tę historię opowiada inna tłumaczka. To nadal ta sama piękna książka z porywającą fabułą, wyrazistymi postaciami, kapitalnym humorem i głębią, ciepłym przesłaniem. Ta sama książ...

Podbijam. Powtórkowo było to bardzo duże zaskoczenie. A "Lalka krawcowej" mnie przeraziła (to zakończenie!). Uważam, że to jedno z najbardziej udanych niekryminalnych opowiadań w dorobku Christie.

Czytałem to opowiadanie w oryginalnej wersji. To nie jest na pewno jedna z najlepszych rzeczy Ostrowskiej, ta krótka forma mało jej służy. Gdy zacząłem czytać, pomyślałem: "rany, ale te młodzieżówki koszmarnie się starzeją". Wydaje mi się, że im bardziej są zanurzone w realiach, tym trudniej przemawiają dziś. Natomiast im dalej, tym bardziej ta historia zaczęła mnie wciągać, a końcówkę przeczytałem w dużych emocjach. Natomiast uwspółcześnie...

No i nadeszła wiekopomna chwila. Pratchett do tej pory dostawał ode mnie co najwyżej czwórki. Tym razem po powtórce "Wyprawy czarownic" musiałem podwyższyć ocenę do 4+. Mam może trochę zastrzeżeń do samego zakończenia, jest przeciągnięte, ale poza tym - kapitalna zabawa baśniowymi motywami (dawno tak się nie śmiałem), sporo fantastycznej głębi, postaci, które naprawdę łatwo polubić, mimo ich wad. Jednocześnie nie mam wrażenia - jakie odnosiłe...

Proszę bardzo:)

Cześć! A to nie jest "Cień wiatru" Zafona?

Tegoroczną akcję zainaugurowałem powtórką: Tajemnica lorda Listerdale'a i zmieniłem ocenę z 3 na 4. Recenzja tutaj: O tajemnicy pewnego lorda i nie tylko…

My też polecamy - to duże zaskoczenie. Pierwsze minuty obejrzałem z pewnym niesmakiem, myśląc, że będzie to przekombinowana czarna komedia (choć Meryl Streep zachwyca mnie za każdym razem na ekranie). A film w gruncie rzeczy jest nieśmieszny, bardzo to bolesna satyra na naszą rzeczywistość. Całość jest zdumiewająco dobrze przemyślana. Nie oglądam zbyt wielu filmów - ale ten jest wart obejrzenia.

Mirko, czytałem Lorda zaraz po premierze:) To moja 6. Nawet recenzowałem na Biblionetce:)

A ja sobie zrobiłem prezent na mikołajki i wróciłem do Nasse House na festyn. Przeczytałem po raz trzeci Zbrodnia na festynie i zmieniłem ocenę z 4 na 4+. Niedźwiedziu, dziękuję za prowadzenie w tym roku tej wspaniałej akcji. Pora przyszykować kolejne tytuły do powtórki na 2022.

Austria - oczywiście Elfriede Jelinek:)

Ojej! Jaka wspaniała przesyłka! Dziękuję w imieniu swoim i Lutka kochanej gdyńskiej Mikołajce za: Dezorientacje: Antologia polskiej literatury queer To będzie uczta! Cudowny prezent na początek weekendu!

Dziękuję miłej Mikołajce za Kontury. Pora wziąć się się za powtórkę:) Ciekaw jestem, jak teraz odbiorę tę książkę.

Ogromnie dziękuję Mikołajce Śląskiej za Jak wytresować lorda: O elitarnych szkołach z internatem. Ależ ja jestem ciekaw tej książki! Dziękuję także Mikołajce Kwiatowej za Biedni ludzie oraz za Dolores Claiborne! Miło będzie wrócić i do jednego i do drugiego pana:) Coraz bliżej Święta!

Ty i Niedźwiedź macie rację - dlaczego nie? Bliskie książki niekoniecznie muszą się wywodzić z klasyki literatury.

Ja w listopadzie wybrałem się na Wyspę Żołnierzyków - komiksowo: I nie było już nikogo [komiks] i oceniłem na 4+ Recenzja tutaj: Znów na Wyspie Żołnierzyków

Opowiadania nie mogłyby wygrać z powieściami Christie, ale przy powtórkach ze zdumieniem odkryłem, ile niektóre z nich (te o Parkerze Pyne i o Harleyu Quinie) mają w sobie unikalnego uroku.

Przypuszczam, że jeśli upublicznisz te listy, to o anonimowości nie może być mowy (nawet jeśli nie podasz autorów) :D :D :D

Świetny konkurs!

A ja w ramach października wybrałem się trzeci raz na przyjęcie do Jabłonek. Powtórzyłem Wigilia Wszystkich Świętych i podniosłem ocenę z 4 na 4+.

Możliwe, że nie trafiłem na "właściwego" Kapuścińskiego, nie czytałem jego największych dokonań. Czytałem jedną czy dwie z poczuciem strasznego znudzenia. Brakowało mi tam pazura, czegoś, co sprawiłoby, że ta historia wzbudziłaby we mnie emocje. Dlatego długo myślałem, że reportaże w ogóle nie są dla mnie. Pamiętam za to, jak sięgnąłem właśnie po "Czarny ogród". Nie mogłem się oderwać. Przeczytałem ją chyba w dwa dni. "Śród żywych duchów" r...

Ja, szczerze mówiąc, czytam jak popadnie, i mi to zupełnie nie przeszkadza:) Gdybyś chciała, Marylko, mimo wszystko zacząć jakoś ze środka to na początek polecam "Śmiech bogów".

"Gdy słyszę - polska szkoła reportażu - to zawsze myślę: ale o co chodzi, czemu te zachwyty??? Tak trudno po Kapuścińskim lutnię przejąć." Hm... Trochę mnie dziwią takie stwierdzenia. Reportaże to nie jest mój ulubiony typ literatury, ale je czytuję. Nie zawsze jest to zachwyt (trafiam na pozycje dobre albo przeciętne), ale uważam, że polski reportaż stoi na wysokim poziomie. Oto moje reportażowe zachwyty z ostatnich lat: Czarny ogród ...

Podbijam - spróbuj koniecznie:) Tylko trzeba by wiedzieć, od której zacząć (co do pierwszego tomu - opinie są różne). Ale tu pewnie Dot pomoże.

Przypomnij mi, próbowałaś: Perry Mason? To są amerykańskie kryminały z kapitalnym prawnikiem. Można brać w ciemno, zwłaszcza te nowsze (lepiej nie zaczynać od pierwszego - Gardner dopiero szukał swojej formuły). Rzadko mnie zawodził.

"Nemezis" to naprawdę kiepski odcinek, istna samowolka. Parę takich bubli jest w tym serialu. Za to ekranizacja z Joan Hickson (dla mnie to panna Marple jak żywa) jest wierna. A "Nemezis"-książkę kocham za wyjątkowo mroczny klimat. Chyba czas na trzecią bodaj powtórkę.

We wrześniu po raz trzeci przeczytałem Niemy świadek i ocena powędrowała z 4+ na 5.

"Panny z Wesela" to moja zeszłoroczna reportażowa rewelacja roku. Fantastyczna rzecz.

Zrobiliście mi ogromną niespodziankę - i to wtedy, gdy sądziłem, że już nikt nie przyjdzie:)

Bardzo dziękuję wszystkim biblionetkowiczom, którzy mnie wczoraj odwiedzili:)

Aaaa, ok:)

Siesicka chyba Ci umknęła:)

A "Absalomie, Absalomie" i "Drohobycz, Drohobycz" jeszcze są na wymianę? Jeśli tak - prześlę Ci listę moich wymienianek na @.

Cieszę się, że ta książka - jedna z moich ukochanych - ostatecznie przypadła Ci do gustu. Przy okazji taka anegdotka - jako nastolatek długo nie mogłem namówić mojej koleżanki na lekturę. Przerażał ją XIX-wieczny rodowód i gabaryty. W końcu się zgodziła, oświadczając, że jak jej nie wciągnie po 30 stronach, to odkłada. Kilka godzin później napisała mi smsa: "Jestem na 250 stronie. Musiałam wiedzieć, co się stało z tą biedaczką".

Ogromnie przykro...

W ramach sierpnia powtórzyłem sobie Zakończeniem jest śmierć i zmieniłem ocenę z 3 na 5. Recenzja tutaj: Zbrodnia w starożytnym Egipcie

Nie pamiętam wiele z tej książki poza tym, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie - jakiego się nie spodziewałem.

Masz rację, trochę za dużo tej papli, chyba na gorąco pod wpływem protestu Marginesa. Zgadzam się, Avery nie została potraktowana dobrze przez swoje matki, wyrwana z korzeniami. To musiało być - i było! - dla niej ciężkie. I mnie też się to bardzo podobało - kiedy jedna z przyjezdnych aktywistek zdaje sobie sprawę, że bezzasadna nienawiść nie działa w jedną stronę. Niektórzy z reprezentantów grupy także przybyli do miasteczka z negatywnym nast...

Agnieszko, dzięki za podzielenie się wrażeniami. Widzę, że oceniłaś "Pod tęczą" nawet nieco wyżej ode mnie. Zapaplowałem trochę bardziej Twoją wypowiedź. Tak, masz rację. To, co przytaczasz pokazuje, że ta książka jest niejednoznaczna, nie mamy do czynienia z laurką. "Przykro mi też było czytać o tym, jak Avery wstydzi się swojej miłości do chłopca. Matki wciąż jej powtarzały, że „orientacja heteroseksualna jest gorsza, a wszyscy heterycy...

Kasiu, ja bym tę wiadomość wrzucił na fejsa czy innego instagrama z oznaczeniem.

Trzeba jednak oddać MG sprawiedliwość - dali polskim czytelnikom mnóstwo niedostępnej dla nas klasyki (powieści sióstr Bronte, Wilkie Collinsa, Louisy May Alcott, Elizabeth von Arnim) bądź od dawna niewznawianej (Orzeszkowa). Podejrzliwość warto zachować względem tych zagranicznych książek, które były obecne w polskich księgarniach wcześniej, a MG je wznowiło.

A ja wczoraj przeczytałem Słonie mają dobrą pamięć. Ocena bez zmian - 4 - ale teraz dana z pełnym przekonaniem, a nie naciągana. Widzę mankamenty tej książki (choć biorąc pod uwagę wiek autorki, naprawdę nie jest to zła powieść), ale to nie zmienia faktu, że historia w niej opisana ogromnie mnie porusza.

Skąd ta rozbieżność w ocenach Ferrante? Jestem ciekaw. Ja czytałem niedawno "Genialną przyjaciółkę" i byłem może nie zachwycony, ale bardzo zadowolony z lektury. Zamierzam poczytać więcej Ferrante.

Czytałem "Podwójny krajobraz" i Twój piękny tekst.

Czytałem "Zakochane kobiety" Lawrence'a i byłem urzeczony:)

A ja mam to w schowku:) Jestem bardzo ciekaw tej książki.

Nie dałem rady przebrnąć przez tę książkę.

O rany, a ja ledwie przebrnąłem przez jeden tom i była to trauma czytelnicza. Zapamiętałem, jak w pierwszym tomie Scarlett mówi do Wade'a i Elli "Hello, kociaki" i czuje się jak prawdziwa dama (godna jak niegdyś Ellen), gdy wyprasza gości, a jedną z "zaprzyjaźnionych" kobiet nazywa "spasioną świnią".

Mnie chyba też.

W czerwcu powtórzyłem sobie: Tajemniczy pan Quin. Zmiana oceny z 3 na 4. Recenzja tutaj: Kim jest pan Quin?

A gdzie Twoja czytatka? Jestem ciekaw uzasadnień, tym bardziej, że większość tych pozycji czytałem:)

Minęło parę miesięcy i nic mi po "Normalnych ludziach" nie zostało. Pamiętam tylko, że zapis dialogów był niepotrzebnie udziwniony. Ta książka - w pewnym sensie bardzo podobna - siedzi we mnie od lat: Wyjątkowi

Ja Ewie Bauer za to nie wybaczę "Kurhanka Maryli"... Jest to jedna z najgorszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałem: Kurhanek Maryli, czyli jak znalazłem murowaną kandydatkę na gniota roku Z ciekawości - czy książka, którą recenzujesz tutaj prezentuje się lepiej?

A ja odebrałem tę książkę zupełnie inaczej. I znalazłem wiele ciekawych szczegółów z epoki:)

W "Pejzażu sentymentalnym" pojawia się jeszcze aluzja do "Śniadania u Tiffany'ego" Capote'a:)

Niedź, pora naprawdę nadrobić "Dumnych i wściekłych", skoro tak podobał Ci się "Billy Elliot".

"Blondynka z podbitym okiem" - taki tytuł nosi jeden z kryminałów Erle'a Stanleya Gardnera.

+1

Słusznie.