Komentarze użytkownika yarglet

Och! Ja dotarłem do E.Bronte dzięki "Wuthering Heights" Kate Bush. Generalnie pani Kate ma słabość do książek - wspomnieć można chociażby "Sensual World" inspirowany Ulissesem albo "The red shoes" (baśń dla dzieci).

Piszesz: "Dracula wrócił z lasu. Przeraziłem się gdy stwierdziłem ten fakt, więc wziąłem kołek i schowałem się pod biurko. Hrabia wszedł do pokoju, więc rzuciłem się na niego i wbiłem mu kołek. Wampir zniknął." - kto to pisał? Odpowiadam: Na pewno nie Stoker... Skończyłem czytać wczoraj. Nie było takiej sceny. Co Ty czytałeś, człowieku?

Cóż... Czytam właśnie "Śniadanie..." i zgadzam się z Kartką. :)

Hmm... Wydaje mi się, że autor recenzji pisząc "Postacie zostają nam przedstawione i zaszufladkowane od razu", zapomina, że całą historię oglądamy oczami Nelly Dean. I to ona szufladkuje bohaterów, a my możemy sami ocenić, czy ma rację.

Mieliłem długo, długo tę książeczkę... Powaliło mnie i pokazało jaki jestem niemądry... Rozumiem Cię. A sam jeszcze chyba nie raz jeszcze będę musiał przebrnąć przez tę książeczkę.

Czytałem to, mając 19 lat. :P A cykl o Narnii, to chyba nie taka głupotka, jak Ci się wydaje. :)

O tak... Sienkiewicz jest denny. [nie licząc jego początków literackich - patrz: Szkice Węglem] Na szczęście mój polonista też dawał nam to w dyskretny sposób do zrozumienia. :) A pan Lewis? Dziś skończyłem czytać "Opowieści...". Od dziś dołącza do grona moich ulubionych. :)

Skończyłem czytać dziś... I nadal jestem pod wrażeniem. Chciało mi się płakać. A niewiele jest książek, które mogą mnie do takiego stanu przywieść.

Kupiłem mojemu Kochaniu na Mikołajki. :) I jak sobie poczytałem o tym, to zaraz pożyczę. :) A cytat ląduje w dedykacji. :)

Ja jestem uczniem liceum i zacząłem czytac tę książkę jako lekturę. I gdyby nie to, że musiałem ją przeczytać, nie zrobiłbym tego... Czytając, aż się bałem. Widziałem w zachowaniach bohaterów siebie. I to było straszne... Książka genialna - ale przerażająca... [kilkanaście minut po odłożeniu książki...]

Więc kliknąlem "poleć książki" i mi wyskoczyło to coś... Właśnie przed kilkoma minutami skończyłem czytać... Kilka razy się popłakałem... ze śmiechu. :) Rewelacyjna książka. A przygoda z "Przeminęło z wiatrem" tak jakby znajoma. :)

Nie zgadzam się... Film inaczej opowiedział historię. Moim zdaniem ksiązka jest o wiele lepsza. Scenariusz filmu nie uwzględnił kilku ważnych - jak dla mnie - szczegółów takich jak przebijający się co trochę wątek liczby pi. Poza tym zrobienie z panny Arroway sieroty w filmie było typowym hollywoodzkim chwytem - niepotrzebnym...