Komentarze użytkownika kenya

No jasne, pospoiluj jeszcze;]

Wypożyczyłam dziś i "Na plebanii...", i "Dziwne losy Jane Eyre". A teraz nie wiem, którą przeczytać najpierw. Dla lepszego efektu następnej, oczywiście:) Ktoś doradzi?

o zegarku jest fantastyczne czekam niecierpliwie, aż ktoś zgadnie ;)

Z mojej osobistej klasyki, to zdecydowanie Pratchett, zdecydowanie Chmielewska (ale starsza), zdecydowanie "Paragraf 22" :) Pamiętam, że bardzo się też śmiałam przy "Wojnie polsko-ruskiej" Masłowskiej. Nie znam nikogo innego, kto by tak zareagował na tę książkę, dla mnie była przezabawna :)

Moja dotąd największa książkowa miłość to zdecydowanie Jamie Fraser z sagi Diany Gabaldon ("Obca", "Podróżniczka", "Uwięziona w bursztynie"). Obie z mamą zakochałyśmy się po uszy w tym potężnym, przystojnym i dzielnym szkocie. Same achy i ochy dla tego pana :) Na drugim miejscu będzie zapewne wiedźmin Geralt z Rivii, nie wiem, chyba coś jest w tych walczących mężczyznach :) Na marginesie, mój osobisty ukochany prz...

Dzięki. Paranoja z tym wydawnictwem. Chyba skończy się tak, że 4 kupię w oryginale i nie będę na nich czekać.

A co z dawno już zapowiadaną 4 częścią sagi "Jesiennymi werblami"? Została wydana w Polsce? Czy ktoś coś wie? Bo w necie nie mogę znaleźć nic na ten temat. Ale skoro następna część wyszła, to chyba i ta powinna... Kilka lat już na to czekam :)

Właśnie zaczęłam szósty tom w oryginale i już widzę, że będzie się działo... Coraz mroczniej się robi, to prawda. Nie spodziewałam się tego zaczynając sagę. Coraz mniej słodko-bajkowo. I chyba dobrze, zważywszy, że każda kolejna książka jest coraz ciekawsza:)

Super pomysł! Jestem zdecydowanie za :) Właśnie szukam po całym necie takiej "filmonetki"...

Ja też uważam, że "Rilla" i pierwszy tom "Ani", to dwie najbardziej udane książki L.M. Montgomery. Przede wszystkim "Rilla" jest o wiele dojrzalsza, nie ma tak wielu egzaltowanych panienek, górnolotnego słownictwa, a i problemy są głębsze niż w poprzednich tomach. Ale nadal widać niepowtarzalny styl pisarki, wszystko ma swoisty urok i klimat, który tak urzeka. Fajnie rozbudowana jest postać Zuzanny, zrobiła się cie...

Po pierwsze, to lucyferowskie piękno Edwarda, nie Roberta ;) Po drugie, to jest to pierwsza moja książka Christie bez Herkulesa Poirot i jestem zachwycona. Książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony, czytałam z zapartym tchem. I na całe szczęście stosunkowo późno zorientowałam się, kto jest tym wrednym :)