Użytkownik: aleutka

UWAGA: szczegółowo omawiam treść książki :) Żyjemy w świecie, który premiuje ekstrawertyczny typ osobowości. Istnieją badania, potwierdzające, że osoby rozmowne i towarzyskie są postrzegane jako bardziej atrakcyjne (także fizycznie), a porażająca większość nauczycieli amerykańskich utożsamia "dobrego ucznia" z typem ekstrawertycznym. W takim świecie introwertyk nie ma łatwo. I dlatego właśnie „Nusia i wilki” były dla mnie tak pozytywnym zaskoczeniem. Kiedy czytamy pierwsze zdania wydaje s...

W jednym z wywiadów Maggie O’Farrel powiedziała, że spędziła wiele miesięcy nad "Panią Dalloway", analizując ją zdanie po zdaniu w namiętnym pragnieniu zrozumienia, „jak Virginia to robi”. Rozumiem to uczucie, bo sama mam ochotę podobnie zanalizować „Zniknięcia..” dręczy mnie jednak mgliste przeczucie daremności takiego zadania. To bardzo irytujące przeczucie. I oczywiście nie powstrzymuje przed próbowaniem, co jeszcze się przyczynia do wzrostu frustracji. Czytanie „Zniknięć...” przypomina...

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam – miasto książek jest niebezpiecznym blogiem. Ledwie się człowiek rozejrzy, rosną mu stosiki na biurku, stołach i laptopie, i nie tylko. Stosiki są malownicze, intrygujące i tak dalej, ale doba wciąż ma zaledwie dwadzieścia cztery godziny. No ale też stosiki prowadzą do poznania Flavii de Luce, więc będę się dalej narażać, z całą pewnością. Alan Bradley kontynuuje najlepsze tradycje Hitchcocka – zaczyna się od wybuchu, a potem może już być tylko ciekawiej. ...

z podziękowaniami dla Agis ;) Propozycja Feynmana - "Wyobraźmy sobie, że na naszą planetę nadlatują Marsjanie. Co zauważają? Istoty dwunożne, które w miarę jak światło Słońca ustępuje na kuli ziemskiej strefie ciemności sięgają po podłużne przybory, wkładają je do otworu w głowie i wytwarzają białą pianę. Następnie przybierają pozycję poziomą i zapadają w stan nieświadomości. I tak na całym globie wzdłuż przesuwającej się linii mroku. Jakie wnioski wysnuliby o ludzkości Marsjanie, gdyby się...

Pamiętacie? "Tę książkę, którą wtedy czytałem, wziąłem z biblioteki przez omyłkę. Dali mi inną, niż chciałem, ale spostrzegłem się dopiero po powrocie do swojego pokoju. Wpakowali mi "Pożegnanie z Afryką" Isaka Dinesena. Bałem się, że to będą nudy na pudy, ale nie: książka okazała się dobra. Uczyć się nie lubię, ale czytam dużo. (...) Lubię takie książki, żeby od czasu do czasu można się było pośmiać. (...) Dopiero wtedy wiem, że mnie książka naprawdę zachwyciła, jeżeli po przeczytaniu myślę o j...

Jak stwierdziła Aurelia – bodajże w "Dziecku piątku" M. Musierowicz – śmierć jest jak kropka dla zdania - nadaje życiu sens. Jest to prawda, ale uproszczona. Sens zdania zależy przecież w ogromnej mierze od kontekstu. Z życiem jest podobnie. I o tym właśnie próbuje opowiedzieć Wilder. Punkt wyjścia jest niezwykły – znajdujemy się w Peru, są lata 40. XVIII wieku. Spinający andyjską przepaść most, upleciony z łoziny jeszcze przez Inków, zrywa się znienacka, a w katastrofie ginie pięć osób. Brat...