Philohomasio - użytkownik BiblioNETki

Dobrze jest najpierw przeczytać książkę, chociaż czasem jest to trudne do wykonania. Ale co tam- lubię wyzwania. A co do szaleństw i dodatków "odreżyserskich" to jestem na tak. Nie lubię ekranizacji bardzo dokładnych- zwłaszcza lektur szkolnych, które , wydaje mi się, powstają głównie z myślą o uczniach, którym nie chce się czytać książek na lekcje polskiego. Chociaż już lepsza wierna ekranizacja niż jakaś łopatologia... Ale mimo wszystko-...

tfu, tfu, rzadkie, rzadkie! Zapomniałam o Mai i Aldonie z podstawówki i Kajetanie oraz Amadeuszu- ze studiów. I Nikodemie, chodził ze mną na łacinę w liceum... Tak wogóle, to teraz rodzice, którzy chcą ciekawie nazwać potomka mają łatwiej, moja mama musiała na serio wzywać rabina, bo pani w urzędzie nie chciała wpisać mojego imienia, bo nie kończy się na "A". A "wszyscy wiemy", że wszystkie żeńskie imiona kończą się na A... na przykład Bona...

Ja mam na imię Noemi i zawsze mnie denerwuję taki, wciąż powtarzający się dialog...: -Jak masz na imię? -Noemi -Co to za imię? -To imię żydowskie... -To ty jesteś Żydówką? -A Ty jak masz na imię? -Ewa (Maria, Elżbieta, Marta, Anna, etc.) -To Ty też jesteś Żydówką? Większość często spotykanych, "polskiech" imion ma biblijny rodowód i cokolwiek byśmy nie myśleli o polskości Matki Boskiej, to po polsku w Biblii nie mówiono. A imię wymyśliła...