Pokaż:
najwyżej oceniane książki
Kategorie:
wszystkie gatunki i kategorie
Ocenione książki otrzymały minimum 50 ocen
1
Liczba ocen: 102
|
Średnia ocena: 4,81
Liczba ocen: 102
|
Średnia ocena: 4,81
Chorwackie środowisko nie miało przecież copyright na nacjonalizm. "Kulturę kłamstwa" można czytać również jako analizę serbskiego nacjonalizmu. Każdego innego nacjonalizmu. Różnice są znikome. Ja stoję po prostu po drugiej stronie.
Bagaż emocjonalny uchodźców z byłej Jugosławii jest ogromny. Nie istnieje ciężar większy od wstydu. Haniebne jest wszystko, co zdarzyło się w byłej Jugosławii. Nawet jeżeli nie jesteś bezpośrednią ofiarą, to nie znaczy, że nie jest ci wstyd. Wstydzisz się za tych,...
Chorwackie środowisko nie miało przecież copyright na nacjonalizm. "Kulturę kłamstwa" można czytać również jako analizę serbskiego nacjonalizmu. Każdego innego nacjonalizmu. Różnice są znikome. Ja stoję po prostu po drugiej stronie.
Bagaż emocjonalny uchodźców z byłej Jugosławii jest ogromny. Nie istnieje ciężar większy od wstydu. Haniebne jest wszystko, co zdarzyło się w byłej Jugosławii. Nawet jeżeli nie jesteś bezpośrednią ofiarą, to nie znaczy, że nie jest ci wstyd. Wstydzisz się za tych,...
Czytaj więcej
2
Liczba ocen: 105
|
Średnia ocena: 4,73
Liczba ocen: 105
|
Średnia ocena: 4,73
Pod przewrotnym tytułem "Czytanie wzbronione" kryją się trzydzieści dwa znakomite eseje Dubravki Ugrešić, pisane z perspektywy wschodnioeuropejskiego pisarza poruszonego mechanizmami pełnego absurdów i blichtru zachodniego rynku literackiego. Wiedza, przenikliwość i autoironia autorki sprawiają, że książka wykracza poza zakulisowe perypetie pisarzy, wydawców, redaktorów i agentów - zadaje uniwersalne pytania o wolność wyboru, utratę autentyzmu, o istotę czytania.
[Świat Literacki, 2003]
Pod przewrotnym tytułem "Czytanie wzbronione" kryją się trzydzieści dwa znakomite eseje Dubravki Ugrešić, pisane z perspektywy wschodnioeuropejskiego pisarza poruszonego mechanizmami pełnego absurdów i blichtru zachodniego rynku literackiego. Wiedza, przenikliwość i autoironia autorki sprawiają, że książka wykracza poza zakulisowe perypetie pisarzy, wydawców, redaktorów i agentów - zadaje uniwersalne pytania o wolność wyboru, utratę autentyzmu, o istotę czytania.
[Świat Literacki, 2003]
Czytaj więcej
3
Liczba ocen: 62
|
Średnia ocena: 4,67
Liczba ocen: 62
|
Średnia ocena: 4,67
Trudno powiedzieć, czym jest "fikcjonarz" Dubravki Ugrešić. Chyba wszystkim po trochu: trochę esejem, trochę dziennikiem intymnym, trochę powieścią, trochę zapiskami "na pudełku od zapałek". Czas, który chorwacka pisarka spędziła na stypendium w Stanach Zjednoczonych, pozwolił jej spojrzeć z geograficznego i mentalnego dystansu na tragedię własnego narodu, na rozpad Jugosławii, na narodziny jugonostalgii. Na narastające w niej na obczyźnie, z dala od ogarniętej wojną ojczyzny, poczucie bezdomnoś...
Trudno powiedzieć, czym jest "fikcjonarz" Dubravki Ugrešić. Chyba wszystkim po trochu: trochę esejem, trochę dziennikiem intymnym, trochę powieścią, trochę zapiskami "na pudełku od zapałek". Czas, który chorwacka pisarka spędziła na stypendium w Stanach Zjednoczonych, pozwolił jej spojrzeć z geograficznego i mentalnego dystansu na tragedię własnego narodu, na rozpad Jugosławii, na narodziny jugonostalgii. Na narastające w niej na obczyźnie, z dala od ogarniętej wojną ojczyzny, poczucie bezdomnoś...
Czytaj więcej
4
Liczba ocen: 99
|
Średnia ocena: 4,67
Liczba ocen: 99
|
Średnia ocena: 4,67
W "Ministerstwie bólu" Dubravka Ugrešić zajmuje się problemami winy, zapomnienia i prawa do pamięci. To powieść o ludziach, którzy w Holandii szukają ocalenia przed koszmarem wojny wywołanej rozpadem Jugosławii, lecz nie potrafią się uwolnić od tragicznego bagażu wspomnień i poczucia wyobcowania. Autorka mistrzowsko prowadzi narrację, przeplatając fikcję z elementami rzeczywistości i zabarwiając dramat wykorzenienia przenikliwą ironią.
[Świat Literacki i Wydawnictwo Czarne, 2006]
W "Ministerstwie bólu" Dubravka Ugrešić zajmuje się problemami winy, zapomnienia i prawa do pamięci. To powieść o ludziach, którzy w Holandii szukają ocalenia przed koszmarem wojny wywołanej rozpadem Jugosławii, lecz nie potrafią się uwolnić od tragicznego bagażu wspomnień i poczucia wyobcowania. Autorka mistrzowsko prowadzi narrację, przeplatając fikcję z elementami rzeczywistości i zabarwiając dramat wykorzenienia przenikliwą ironią.
[Świat Literacki i Wydawnictwo Czarne, 2006]
Czytaj więcej
5
Liczba ocen: 135
|
Średnia ocena: 4,47
Liczba ocen: 135
|
Średnia ocena: 4,47
"Forsowanie powieści-rzeki" przyniosło chorwackiej pisarce sławę - otrzymała Nagrodę NIN-u za rok 1989 - najważniejszą nagrodę krytyki jugosłowiańskiej. Powieść, po raz pierwszy wydana w Polsce w 1992 roku przez PIW, cieszy się w naszym kraju dużym zainteresowaniem; stąd pomysł jej wznowienia. Mimo upływu czasu i zmiany pejzażu politycznego książka nie zestarzała się. Wątki: polityczny, kryminalny i miłosny, śmiech podszyty rozpaczą, ciepła ironia i bezlitosna drwina - to wszystko składa się na ...
"Forsowanie powieści-rzeki" przyniosło chorwackiej pisarce sławę - otrzymała Nagrodę NIN-u za rok 1989 - najważniejszą nagrodę krytyki jugosłowiańskiej. Powieść, po raz pierwszy wydana w Polsce w 1992 roku przez PIW, cieszy się w naszym kraju dużym zainteresowaniem; stąd pomysł jej wznowienia. Mimo upływu czasu i zmiany pejzażu politycznego książka nie zestarzała się. Wątki: polityczny, kryminalny i miłosny, śmiech podszyty rozpaczą, ciepła ironia i bezlitosna drwina - to wszystko składa się na ...
Czytaj więcej
6
Liczba ocen: 114
|
Średnia ocena: 4,46
Liczba ocen: 114
|
Średnia ocena: 4,46
Tonka Babić - bohaterka powieści "Ucho, gardło, nóż" - kobieta po pięćdziesiątce, spędza bezsenną noc. Leży w łóżku przy włączonym bez dźwięku telewizorze i pochłaniając kolejne tabliczki czekolady, opowiada swoje życie. Przeskakuje z miejsca na miesce, tragiczne wydarzenia przeplata komicznymi epizodami, rwie narrację, droczy się z ciekawskim czytelnikiem-podglądaczem. Jest szczera aż do bólu, nie oszczędza nikogo, ale przede wszystkim nie oszczędza samej siebie.
Janusz Głowacki:
"Monolog...
Tonka Babić - bohaterka powieści "Ucho, gardło, nóż" - kobieta po pięćdziesiątce, spędza bezsenną noc. Leży w łóżku przy włączonym bez dźwięku telewizorze i pochłaniając kolejne tabliczki czekolady, opowiada swoje życie. Przeskakuje z miejsca na miesce, tragiczne wydarzenia przeplata komicznymi epizodami, rwie narrację, droczy się z ciekawskim czytelnikiem-podglądaczem. Jest szczera aż do bólu, nie oszczędza nikogo, ale przede wszystkim nie oszczędza samej siebie.
Janusz Głowacki:
"Monolog...
Czytaj więcej
7
Liczba ocen: 57
|
Średnia ocena: 4,17
Liczba ocen: 57
|
Średnia ocena: 4,17
"Książki pełne są zbytecznych zdań, chciałam zatem w tej książce napisać tylko te, które są niezbędne. Niezbędne zdania znajdowałam, słuchając głosu instynktu - to on dawał mi sygnał, które zdania uwiecznić, a które nie. Tak powstały obrazy, podobne do partytury, chciałam, żeby czytelnik odbierał je jak najsilniej i jak najbardziej intymnie, tak jak odbiera się muzykę i, niekiedy, malarstwo. Obrazy łączyły się, następując jeden po drugim, powstawała opowieść o prywatnej tożsamości, ale i o tożsa...
"Książki pełne są zbytecznych zdań, chciałam zatem w tej książce napisać tylko te, które są niezbędne. Niezbędne zdania znajdowałam, słuchając głosu instynktu - to on dawał mi sygnał, które zdania uwiecznić, a które nie. Tak powstały obrazy, podobne do partytury, chciałam, żeby czytelnik odbierał je jak najsilniej i jak najbardziej intymnie, tak jak odbiera się muzykę i, niekiedy, malarstwo. Obrazy łączyły się, następując jeden po drugim, powstawała opowieść o prywatnej tożsamości, ale i o tożsa...
Czytaj więcej
8
Liczba ocen: 65
|
Średnia ocena: 4,15
Liczba ocen: 65
|
Średnia ocena: 4,15
Formalnie książka Ugrešić to nieustająca zabawa motywami wziętymi z klasyki, parodia słynnych utworów, m.in. Gogola i Tołstoja. Autorka bierze w ironiczny nawias rozmaite banały i poważne prawdy, style życia i język codzienny. Bohaterowie Ugrešić, nieszczęśliwie zakochani, samotni, bezradni, nieszczęśliwi, snują swe opowieści, nie słysząc wcale SKĄD ONE POCHODZĄ. Czasem narratorka lituje się nad nimi, niekiedy ich poniewiera, a najdotkliwiej szydzi z literatów piszących/mówiących/słuchających o ...
Formalnie książka Ugrešić to nieustająca zabawa motywami wziętymi z klasyki, parodia słynnych utworów, m.in. Gogola i Tołstoja. Autorka bierze w ironiczny nawias rozmaite banały i poważne prawdy, style życia i język codzienny. Bohaterowie Ugrešić, nieszczęśliwie zakochani, samotni, bezradni, nieszczęśliwi, snują swe opowieści, nie słysząc wcale SKĄD ONE POCHODZĄ. Czasem narratorka lituje się nad nimi, niekiedy ich poniewiera, a najdotkliwiej szydzi z literatów piszących/mówiących/słuchających o ...
Czytaj więcej
9
Liczba ocen: 65
|
Średnia ocena: 4,13
Liczba ocen: 65
|
Średnia ocena: 4,13
Zabiłam go.
Jak wszyscy zabójcy mam poczucie, że moja zbrodnia będzie mniejsza, jeśli ofiara spluwa, rzyga i nie myje członka.
Czego chcecie, wszyscy zabójcy są jednakowi.
Oczekują wybaczenia niewybaczalnego.
Wiem, że jesteście cwani i dlatego nie kombinuję, mówię otwarcie, ale to absolutnie nie znaczy, że nie będę kręcić, kłamać, przedstawiać prawdy tak, że wyglądać będzie jak kłamstwo, a kłamstwa tak, by wyglądało jak prawda.
[Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 2005]
Zabiłam go.
Jak wszyscy zabójcy mam poczucie, że moja zbrodnia będzie mniejsza, jeśli ofiara spluwa, rzyga i nie myje członka.
Czego chcecie, wszyscy zabójcy są jednakowi.
Oczekują wybaczenia niewybaczalnego.
Wiem, że jesteście cwani i dlatego nie kombinuję, mówię otwarcie, ale to absolutnie nie znaczy, że nie będę kręcić, kłamać, przedstawiać prawdy tak, że wyglądać będzie jak kłamstwo, a kłamstwa tak, by wyglądało jak prawda.
[Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 2005]
Czytaj więcej
10
Liczba ocen: 149
|
Średnia ocena: 3,93
Liczba ocen: 149
|
Średnia ocena: 3,93
Króciutka powieść "Stefcia Ćwiek w szponach życia" Dubravki Ugresic ukazała się w 1981 roku. Datę jej powstania warta jest podkreślenia, gdyż książkę tę można traktować jako ironiczną odpowiedź na zalewającą także polski rynek falę publikacji naśladujących powieści Helen Fielding. Znakomita pisarka wykorzystuje tu swe literaturoznawcze umiejętności i pokazuje, jak łatwo "robi się" powieści dla dość niewybrednych odbiorców oraz to, w jak ogromnym stopniu opierają się one na mocno już zużytej konw...
Króciutka powieść "Stefcia Ćwiek w szponach życia" Dubravki Ugresic ukazała się w 1981 roku. Datę jej powstania warta jest podkreślenia, gdyż książkę tę można traktować jako ironiczną odpowiedź na zalewającą także polski rynek falę publikacji naśladujących powieści Helen Fielding. Znakomita pisarka wykorzystuje tu swe literaturoznawcze umiejętności i pokazuje, jak łatwo "robi się" powieści dla dość niewybrednych odbiorców oraz to, w jak ogromnym stopniu opierają się one na mocno już zużytej konw...
Czytaj więcej
11
Liczba ocen: 83
|
Średnia ocena: 3,80
Liczba ocen: 83
|
Średnia ocena: 3,80
"Życie jest jak `darkroom` – nigdy się nie wie, kto i jak cię przeleci, a i ty nie wiesz, kogo i jak przelecisz. Ale jest zbyt podniecające, by po prostu z niego wyjść..." – tak brzmi życiowe motto jednego z bohaterów książki Rujany Jeger, geja Krystiana. Jego przyjaciółka, Morana, jest wyemancypowaną (ale bez przesady) kobietą, wychowaną w środowisku "bohemy intelektualno-artystycznej", a więc ludzi żyjących niekonwencjonalnie, o otwartych, bezpruderyjnych umysłach, co pozwala jej żyć w ten sam...
"Życie jest jak `darkroom` – nigdy się nie wie, kto i jak cię przeleci, a i ty nie wiesz, kogo i jak przelecisz. Ale jest zbyt podniecające, by po prostu z niego wyjść..." – tak brzmi życiowe motto jednego z bohaterów książki Rujany Jeger, geja Krystiana. Jego przyjaciółka, Morana, jest wyemancypowaną (ale bez przesady) kobietą, wychowaną w środowisku "bohemy intelektualno-artystycznej", a więc ludzi żyjących niekonwencjonalnie, o otwartych, bezpruderyjnych umysłach, co pozwala jej żyć w ten sam...
Czytaj więcej