Pokaż:
wszystkie gatunki i kategorie
Redakcja BiblioNETki poleca teksty, które są najlepiej napisane - lub prezentują interesujące zdanie na temat omawianej książki - lub omawiają nieznaną a godną polecenia pozycję.
RSS
Dodany: 2021-03-25
|
Autor: Louri
Niespodziewanie "Święto Kozła" okazało się najlepszą książką Vargasa Llosy, jaką do tej pory czytałem. Mimo podobnej tematyki, szczęśliwie nie było powieścią sensacyjną, jak sławna "Ciudad Trujillo" Wydrzyńskiego, lecz literaturą psychologiczną wysokich lotów. To anatomia charyzmy dyktatora, to analiza choroby władzy, czyli paranoi. Ale także studium osobowości autorytarnej, podporządkowania, strachu i fascynacji złem, które przecież tylko "pragnie wspólnego dobra". Jest nawet analogiem do dzisi...
Dodany: 2021-03-23
|
Autor: Louri
Po wielu latach od ukazania się oryginału wydano w Polsce znamienny zbiór esejów "Zapiski syna tego kraju" Jamesa Baldwina. Baldwin skupił w swej osobowości niesamowitą wiązankę utrudniających życie cech - był czarnoskórym, amerykańskim gejem, którego ojcem był kaznodzieja, dotknięty kliniczną postacią paranoi. "Zapiski syna tego kraju" to kolekcja tekstów, pisanych przezeń w gorącym okresie od połowy lat 40. do połowy lat 60. XX w. To książka, którą czytał z wielkimi emocjami bohater "Kompleksu...
Upalne lato w zacisznej miejscowości położonej w Skanii. Marina odwiedza siostrę, która związała się z dojrzałym pisarzem. Stella jest o kilka lat starsza, ma stałą pracę, młodsza z sióstr spędza w ten sposób wakacje w trakcie studiów. Sielankowa atmosfera gęstnieje z każdą stroną, spiekota gorących dni miesza się z niedomówieniami i nawarstwiającymi się emocjami.
Posiadłość pisarza to stary wiejski dom z ogrodem otoczony polami. „Ich salon jest prawie jak biblioteka: wszystkie książki dziad...
Algonkinowie to indiańskie plemię zamieszkujące tereny między Zatoką Hudsona a rzeką świętego Wawrzyńca w południowo-wschodniej Kanadzie; tu właśnie rozgrywa się akcja tej skromnej książeczki. Zaczyna się wszystko pod koniec XVII wieku: marynarze z angielskiego żaglowca porywają w nadbałtyckim porcie dwudziestoletniego Iwana Iserhoffa i traktują go jak niewolnika. W Londynie przerzucają go na statek do Ameryki; tam uwalniają go francuscy żołnierze, którzy uważają leśne ostępy kolonii Quebec za s...
Czyżbym czytał właśnie brytyjską wersję "Lalki" Bolesława Prusa? A może raczej swoistą kontynuację losów jej bohaterów, przeniesionych i zaadaptowanych do realiów wiktoriańskiej Anglii, wbrew portretowanej przez siebie epoce, bezpruderyjnie szczerej w ukazywaniu ludzkiej natury, sztucznie ograniczanej przez obłudną moralność i tak samo obłudne konwenanse? Oto moje pierwsze refleksje po przeczytaniu "Szkarłatnego płatka i białego". Faber wydał swoją powieść na początku XXI wieku, Prus u schyłku w...
Typ recenzji: Oficjalna PWN
Recenzent: Urszula Janiszyn
Ludzie nie zdali egzaminu w rolach władców naszej pięknej planety, to fakt. Nie podołaliśmy odpowiedzialności za ochronę natury, przyrody i klimatu, emitując coraz więcej szkodliwych gazów oraz zanieczyszczając powietrze i oceany w niewyobrażalny sposób. I tak naprawdę nikt z nas nie wie, czy nie jest już za późno na to, by uratować naszą Ziemię dla przyszłych pokoleń. Jednakże warto próbować i robić wszystko, by zachować choćby cień ...
„Czerwoną pustynię, fioletowe góry, farbkowe niebo, a na ich tle pomarańczowe kolumny grecko – rzymskiego miasta widywałam dotychczas tylko na plakatach agencji turystycznych lub linii lotniczych. Tego typu ilustracje w książce naukowej wydały mi się niesmacznym wyskokiem. Niebawem przekonałam się, że były najwierniejszym obrazem rzeczywistości”[2].
„A ślady zasypał piasek” to opowieść, której akcja toczy się w Palmyrze w końcu lat pięćdziesiątych XX wieku w miejscu wykopalisk archeologiczny...
„Kto nie ma korzeni, nie ma i spuścizny. Wartość człowieka jest definiowana wartością jego przodków. Każdy pracuje na dobre imię swoich dzieci”[1].
„Unorthodox” to autobiograficzna opowieść o dzieciństwie i dorastaniu w chasydzkiej społeczności. Dewojre była wychowywana przez dziadków, matka odeszła od rodziny, a ojciec był niepełnosprawny umysłowo. Przez to była swego rodzaju wyrzutkiem, odmieńcem i nigdy nie potrafiła odnaleźć się w ultraortodoksyjnej wspólnocie.
Życie chasydów toczy si...
Sylwa, silva rerum:
"(...)2) w Polsce stosowana gł. do dawnych szlacheckich ksiąg domowych, w których obok wydarzeń codziennych wpisywano także anegdoty, sentencje, utwory lit., tworząc niekiedy swoiste antologie; przechowywane najczęściej w postaci rękopiśmiennej, zbiory te stały się z czasem źródłem informacji hist. i odkryć tekstologicznych"[1].
Dlaczego na początku recenzji raczę was definicją z encyklopedii? Taką sylwę spisuje głowa rodu Narwojszów, Jan Maciej. Najważniejsze wydarzenia ...
Chasydzi uchodzą za najbardziej ortodoksyjnych Żydów, żyją w zamkniętej wspólnocie i kultywują dawne zwyczaje. Paradoksem jest, że jednym z największych skupisk chasydzkiej społeczności jest Williamsburg – nowojorska dzielnica. Nina Solomin – szwedzka dziennikarka, z pochodzenia Żydówka, zamieszkuje wśród ultraortodoksyjnych Żydów, lecz chociaż chodzi tymi samymi ulicami i kupuje w tych samych sklepach, między nią a chasydami jest mur nie do przebicia. „Ok, amen” to relacja z miesięcy spędzonych...
„Możliwe, że przesadzam. Zawsze tak robię, romantyzuję to, co minęło, pozłacam, upiększam i tęsknię. Ale jestem pewna, że w tamtej właśnie chwili oddałabym całe to życie, dom, dzieci, męża i w ogóle wszystko, by tylko odzyskać tamto, tamtą wiarę, że mogę wznieść się ponad siebie samą i stać się kimś innym. I że będzie to równie łatwe, jak włożenie tamtych nowych butów” [1].
„Zabierz mnie do domu” Marie Aubert to zbiór dziewięciu krótkich opowiadań. Każde z nich jest zwięzłym i treściwym portr...
Dodany: 2021-03-02
|
Autor: Louri
Zwyczajna amerykańska rodzina z Nowego Jorku: ojciec - nauczyciel historii Allen Strand; jego żona Leslie - pani domu, niezrealizowana pianistka koncertowa, dająca lekcje gry przeróżnym osobom. I trójka dzieci, które dziś określane są terminem "young adult" - młodzi dorośli, wszyscy koło dwudziestki - oto główni bohaterowie powieści "Chleb na wody płynące" Irwina Shawa. Najstarsza z dzieci Eleonora to matematyczka, która dynamicznie pnie się w górę w firmie prężnie rozwijającej się na polu raczk...
Przypomnijmy sobie, o czym była baśń o Sinobrodym. Wielki Pan przywozi na zamek swoją świeżo poślubioną małżonkę i tak do niej mówi: - Słuchaj, Marzena, to jest twój dom. Możesz korzystać ze wszystkich pokoi, poza tym na końcu korytarza. Co by się nie działo, nie otwierasz tych drzwi. Jasne? Żonka odpowiada: - Jasne, dziubeczku!. Zadowolona Marzenka żyje sobie beztrosko w pięknym pałacu, aż do dnia, kiedy zwycięża jej ciekawość. Pomimo zakazu, otwiera komnatę, a w niej znajduje poprzednie żony s...
W posłowiu do tej książki Remigiusz Mróz napisał, że kończąc jej pisanie, powiedział swojej redaktorce: „Nigdy więcej”; panie Remigiuszu, proszę nie zmieniać zdania i więcej już horrorów nie pisać, bo pan po prostu tego nie potrafi.
W wielokrotnie już przeze mnie cytowanej książce Mroza „O pisaniu na chłodno” napisał on, że uwielbia Stephena Kinga i najwyraźniej uznał, że to uwielbienie wyrazi poprzez stanie się jego polskim odpowiednikiem, tak jak wcześniej stał się polskim Johnem Grishamem, ...
Jak prowadzić wojnę, kiedy kraj trawią wewnętrzne konflikty? Rosjanie znaleźli się po przeciwnych stronach barykady. Rewolucja wnosi nowy porządek, ale część społeczeństwa nie może pogodzić się z końcem caratu. Czy niepokoje i zmiany odcisną piętno na żołnierzach na froncie? Czy chłopi i burżuazja dadzą radę, ramię w ramię, zawalczyć o Mateczkę Rosję?
"Operacja »Tranzyt«"
W tej części pojawia się postać, która - myślę że nie będzie to z mojej strony nadużycie - przyczyniła się do ukształtowa...
„Rendez-vous ze śmiercią” należy chyba do mniej cenionych powieści Agathy Christie. Choć akurat to jedna z moich ulubionych, jestem w stanie zrozumieć pewną niechęć czytelników. W przypadku tej książki rozwiązanie zagadki jest może zaskakujące i spójne, ale nie całkiem przekonuje. Zresztą wydaje się, że tu sama warstwa kryminalna jest mniej ciekawa – raczej poraża przedstawiony w tej powieści obraz zniewolenia. Pani Boynton – była strażniczka więzienna – zmienia życie swoich pasierbów i córki w ...
Dodany: 2021-02-18
|
Autor: sekfoja
“Wyprawa Kon-Tiki” to trochę zapomniana książka z lat 50. ubiegłego wieku, autorstwa Thora Heyerdahla. Starsze pokolenie, zaskoczone, że o takiej książce w ogóle wspominam, twierdzi, że czytało ją w podstawówce. Wygląda na to, że w latach siedemdziesiątych książki przygodowo-podróżnicze, jak “Przygody Tomka” czy “W osiemdziesiąt dni dookoła świata” były bardzo popularne – na pewno bardziej niż teraz.
Jak najlepszy dokument
Książka jest relacją z podróży morskiej z Peru do Oceanii, którą a...
Obłędna okładka i pozytywne recenzje sprawiły, że "Piętno" Przemysława Piotrowskiego wylądowało wysoko na mojej "chciejliście". Z takimi popularnymi tytułami różnie bywa, więc dziś odpowiem wam na pytanie, czy "Piętno" to dobry kryminał, czy przereklamowana powieść.
Fabuła
W Zielonej Górze dochodzi do wyjątkowo brutalnej zbrodni. Szczęście w nieszczęściu, że monitoring utrwalił oblicze mordercy. Okazuje się, że wygląda on dokładnie jak komisarz Igor Brudny. Policjant chce zaangażować się w s...
Mógłbym napisać, że to od powieści „Śmierć i trochę miłości” zaczęła się moja czytelnicza przygoda z Aleksandrą Marininą i Anastazją Kamieńską. A jednak to nie byłaby do końca prawda. Kilka lat temu, owszem, przeczytałem tę książkę. Miałem wówczas ochotę na kryminał, dałem szansę autorce znanej mi tylko ze słyszenia, a nie z czytania. Wrażenia były pozytywne – podobała mi się historia, główna bohaterka, a już najbardziej uchwycone w tle realia Rosji lat dziewięćdziesiątych. Całość jednak nie por...
Podczas comiesięcznej kolacji u doktora Pardon komisarz Maigret stwierdza, że zostały mu już tylko trzy lata do emerytury; kto wie jednak, czy nie będzie zmuszony przejść na nią już wkrótce. Otóż osiemnastoletnia Nicole Prieur, siostrzenica wysokiego urzędnika w Radzie Stanu, oskarża komisarza o upicie jej, zabranie do hotelu i rozebranie; przyznaje jednak: „nie skrzywdził mnie. Sądzę, że przestraszył się w ostatniej chwili”[1]. Maigret wezwany przez prefekta policji zostaje przez niego przesłuc...