BiblioNETka poleca
Redakcja BiblioNETki poleca teksty, które są najlepiej napisane - lub prezentują interesujące zdanie na temat omawianej książki - lub omawiają nieznaną a godną polecenia pozycję.
RSS
Recenzje i opisy książek zaklasyfikowanych do:
Język oryginału książki:
Co ja właściwie wiem o Bułgarii? Wiem, że kiedy Bułgarzy potakują – kręcą głową, a kiedy zaprzeczają – kiwają. (Długi namysł…) Wiem, że używają takiego alfabetu jak Rosjanie. (Jeszcze dłuższy namysł…) Wiem, że to kraj w większości prawosławny. I chyba nic więcej. Bułgaria nie ma genialnej drużyny piłkarskiej, celebrytów ani medialnych polityków; pisarzy i filmowców pewnie jakichś tam ma, ale jakich?! To taki trochę biedniejszy brat w tej naszej Unii. Dlaczego w ogóle zaczęłam o Bułgarii? Bo właś...
Recenzuje: porcelanka
„I wtedy ją zobaczyłam. Mgłę. Słońce już muskało pagórki i pola, a swoimi promieniami malowało widok, od którego zapierało dech w piersiach. A ona leżała jak pierzyna albo raczej unosiła się delikatnie, odkrywając powoli to, co skryła pod swoim ciepłem. Nigdy wcześniej nie widziałam tak zjawiskowej i baśniowej mgły. Puszystej, miękkiej, leniwej”[1].
Lena Nebia jest konserwatorką dzieł sztuki, która dostaje propozycję renowacji fresku w Sienie. Zostawia dotychczaso...
„Jeżeli skończę powieść tę, będzie ona najśmielszą i najostrzejszą spomiędzy moich dotychczasowych wszystkich. Zajmuje mię nadzwyczajnie”[1].
Tak pisała Eliza Orzeszkowa o „Pierwotnych” z 1883 roku. Dziś trudno się o nich czegoś dowiedzieć. Brakuje ich w katalogu konkurencyjnego serwisu czytelniczego. W Biblionetce figurują bez recenzji, za to z trzema obiecującymi ocenami – najwyższymi. Dziś dodałem swoją. I jako czytelnik czuję się znokautowany.
Pozornie nic tego nie zapowiadało. „Pierw...
Gdybym miała wybierać na podstawie wyglądu okładki, po tę powieść bym pewnie nie sięgnęła; na turkusowym tle kwiaty w różnych odcieniach różu i fioletu plus trzy zardzewiałe klucze, do tego rozbiegane, nierówne litery w tej samej kolorystyce… ani chybi romansidło! Ale zostałam zachęcona do lektury przez właścicielkę książki, która twierdziła, że to naprawdę nie to, co się wydaje, i maleńkim fragmentem okładkowej notki: „Pokoleniu, które chciało zmienić świat, trudno zaakceptować fakt, że się st...
U wybrzeży Japonii, nad morzem, zderzają się ze sobą dwa wielkie samoloty pasażerskie. Jest katastrofa, są ofiary, Narodowa Rada Bezpieczeństwa Transportu ma robotę. Niby nic wielkiego, kaszka z mleczkiem, specjaliści od lotniczych katastrof zęby zjedli na badaniu rozbitych samolotów. Okazuje się jednak, że katastrofa GB 91, dwóch nowatorskich i wielkich latających maszyn, przyprawi wszystkich śledczych o nieustający ból głowy. Czarnych skrzynek nie ma. To znaczy są, ale leżą gdzieś w morzu. Nie...
Recenzuje: Konrad Urbański
Nieudany, diabelski eksperyment i rozdęta do granic absurdu machina biurokratyczna – rodzą się pytania: czy to jeszcze znakomite opowiadania Bułhakowa? Czy już rzeczywistość radziecka? Czy, co gorsza, nasza rzeczywistość?
„Fatalne jaja” i „Diaboliada” są tymi utworami Bułhakowa, dzięki którym przyciągnął on nie tylko uwagę krytyków i czytelników, ale też zainteresowanie policji politycznej. Publikowanie ich było dla niego (i dla wszystkich, którzy mieli jaką...
Recenzuje: Dorota Tukaj
Złowieszcze opowieści o tej rodzinie krążyły po Europie przez dobrych parę stuleci. Ja sama, na długo przedtem, zanim wykroczyłam w swoich lekturach poza fakty z podręczników historii, żywiłam przekonanie, że Lukrecja Borgia była słynną włoską trucicielką, gdyż w jakimś kobiecym czasopiśmie natrafiłam na odniesienie do niej, a raczej do jej rękawiczek, które miały być tak przemyślnie nasączane trucizną, by nie szkodzić samej właścicielce, a tylko temu, kto jej poda...
[w recenzji odwołuję się do szczegółów fabularnych i zakończenia]
„Trwaj przy swoich marzeniach tak długo, jak potrafisz. Bo marzenia są nieśmiertelne. Czas nie może ich zniweczyć ani odebrać im świeżości. Możesz zmęczyć się rzeczywistością, ale nigdy marzeniami”[1].
„Czary Marigold” to jedna z najmniej znanych – i chyba też najmniej lubianych – powieści Lucy Maud Montgomery. Czy słusznie? W wielu aspektach niczym się nie różni od innych książek kanadyjskiej pisarki. I tu bohaterką jes...
Recenzuje: Agnieszka Drygiel
Pierwsza część babskiej historii zrobiła na mnie świetne wrażenie i poleży na półce, aż moja Bobasa do niej dorośnie. Dlatego też z niecierpliwością czekałam na wydanie specjalne serii (? – oby!) „Damy, dziewuchy, dziewczyny” idealne na wakacje, bo poświęcone tematyce podróży. I wiecie co? Ta książka jest jeszcze lepsza!
Tym razem naszą przewodniczką po babskim świecie została Nellie Bly – XIX-wieczna dziennikarka, która postanowiła pobić rekord Phileasa F...
Moje poprzednie i jak dotąd jedyne spotkanie z Miłoszewskim nie było wprawdzie spektakularną porażką, ale też nie dało mi szczególnych powodów do zachwytu. O ile odpowiadał mi sam sposób pisania, z obszernym i szczegółowym nakreśleniem tła, o tyle Szackiego w żaden sposób polubić nie umiałam (a w cyklach kryminalnych musi być w bohaterze coś, co mi go pozwoli choć trochę sympatii do niego poczuć), zaś teoria spiskowa, sugerująca czytelnikowi, że w dwadzieścia lat po zmianie ustroju wszystkim i w...
Żyjemy w kulturze „obrazka”, powierzchownej obecności, bycia i niebycia gdzieś zarazem. „Zaliczania” miejsc i zdarzeń. Zdjęcia pokazują naszą fizyczną, chwilową obecność w modnych miejscach, ale podróż jest też czymś o wiele głębszym.
„Ortodroma” to poza znaczeniem czysto geograficznym dążenie do celu, najkrótsza, choć nie najprostszą droga. To podróż sama w sobie, przepiękna, mocna, podróż do granic ludzkiej wytrzymałości, mieszcząca w sobie i samotność, i drogę. Literacko odniesiona do Melv...
Według ostatniego raportu Biblioteki Narodowej literatura młodzieżowa stanowiła zaledwie 4% tytułów spośród tekstów literackich opublikowanych w 2017 roku w Polsce. Przy 26% literatury typowo dziecięcej jest to wynik bardzo słaby. Tymczasem dobra książka dla młodzieży to coś, do czego ja będę wracała jeszcze długo, choć młodzieżą nie jestem już od jakiegoś czasu. I właśnie taką chciałam wam dzisiaj polecić.
„To, czego nie widać”, literacki debiut dwudziestojednoletniej Agaty Polte, jest hist...
Kryminałem Polska stoi. Takie przynajmniej można odnieść wrażenie, kiedy patrzy się na półki w pierwszej z brzegu księgarni. Kryminałów pisze się u nas tak dużo, jakbyśmy chcieli w tym dogonić, a może i przegonić Szwecję. Męskie, kobiece, z wątkiem romansowym i bez niego, na serio i z przymrużeniem oka, słowem – dla każdego czytelnika coś się znajdzie. Ja upodobałam sobie historyczne. Zaczęło się – jakżeby inaczej – od Marka Krajewskiego, a zacząć się od niego musiało, bom ja prawie spod Wrocław...
Recenzuje: Agnieszka Drygiel
„Księga dźwięków” bardzo długo była jedną z ulubionych książeczek mojej córki – wielokrotnie klejona i nadgryzana, upuszczana i przeglądana małymi łapkami skłoniła Bobasę do wydawania z siebie pierwszych odgłosów (o dziwo były to odgłosy kukułki i osiołka) oraz nauczyła większości nazw zwierząt. Czytana w kółko aż do znudzenia za każdym razem bawiła tak samo. Cała moja rodzina pokochała Braviego od pierwszego wejrzenia, dlatego nie mogliśmy się doczekać drugiej cz...
Recenzuje: Dorota Tukaj
Są prozaicy, którzy widzą siebie tylko jako autorów krótkich form i tacy, którzy za skarby świata nie napiszą nic innego niż powieść, a wreszcie i tacy, którym nie sprawia kłopotu stworzenie prozy dowolnej długości; spośród tych ostatnich jedni zawsze radzą sobie doskonale, inni zaś niekoniecznie, bez względu na to, jak wymyślnych zabiegów stylistycznych i fabularnych użyją dla uatrakcyjnienia tekstów tego gatunku, którego pisanie przychodzi im z większym trudem. J...
Są takie książki, o których zapominam prawie natychmiast po tym, jak odłożę je na półkę, ale są też takie, które po przeczytaniu przez wiele dni nie dają mi spokoju – pozostawiają poczucie dyskomfortu, zmuszając do nieustannej analizy i refleksji nad przedstawionym problemem. Odkąd skończyłam "Spadek", minęło już sporo czasu, a ciągle nie mogę przestać o nim myśleć i zebrać wszystkich uwag, by napisać recenzję.
Bo cóż mogę powiedzieć o tej powieści? Że jest wstrząsająca? Do bólu prawdziwa? Ch...
„Wojna kaleczy ludzi, rodziny, wsie, miasta i kraje. Zawsze z czegoś ograbia. Ciotkę Florę ograbiła ze wszystkiego: z domu, z ziemi, z rodziny. Zabrała jej wszystko, co miała, i wszystko, co kochała”[1].
Kiedy pożyczałem „Ciotkę Florę” autorstwa Heleny Buchner vel Leonii, uprzedzono mnie, że nie jest to książka literacko wybitna, ale pozostaje interesująca, warta poznania. Podszedłem do niej z ciekawością i dużą wyrozumiałością. Czekało mnie spore zaskoczenie.
Rok 1946. Flora, stara wdo...
Recenzuje: Aleksandra Makaruk
Witkacy, czyli Stanisław Igancy Witkiewicz (1885–1939), był uważany za ekscentryka, pijaka, narkomana i erotomana. Jego twórczość długo pozostawała w cieniu burzliwego życiorysu. Krytyka pogardzała nim również dlatego, że nie rozumiała jego myśli. Tymczasem współcześni badacze literatury odkryli w nim m.in. najwybitniejszego dramatopisarza XX wieku, bez którego nie byłoby chociażby dramatów Gombrowicza czy Mrożka. Oczywiście nie da się pominąć innych dziedzin, w ...
Znaczące wyróżnienie literackie zawsze wiąże się z pewną presją – bo czy kolejna książka będzie tak dobra jak poprzedniczka? Czy autor zdoła potwierdzić swoją klasę? W 2017 roku Natalia Fiedorczuk otrzymała Paszport „Polityki” za udaną, kontrowersyjną książkę „Jak pokochać centra handlowe”. Teraz wraca z powieścią „Ulga” traktującą o pokoleniu dzisiejszych trzydziestolatków.
„Nie chce czuć już złości. Nie wie, skąd ona przychodzi i po co, nie widzi jej sensu, do niczego nie prowadzi. Zwykle ...
Recenzuje: Dorota Tukaj
Pragnienie poznawania życia innych społeczności tkwi widać w człowieku od zarania jego świadomej egzystencji, bo gdyby tak nie było, dalej byśmy żyli tak, jak żyją nasi nieudomowieni czworonożni bracia: setki, ba, tysiące lat tkwiący na tych samych obszarach Ziemi, opuszczający granice swoich rewirów tylko wtedy, gdy się w nich już zrobi za ciasno, ale i wówczas tylko na odległość najmniejszą z możliwych, ot, byle znaleźć skrawek wolnej przestrzeni dla siebie i swojej ...
-
książka oceniona przez Ciebie - najedź na ikonę przy książce aby zobaczyć ocenę
-
do książki dodano opisy lub recenzje
-
książka dostępna w naszej księgarni
-
książka dostępna u innych użytkowników (wymiana, kupno)
-
książka znajduje się w Twoim schowku