Entuzjazm, z jakim wziąłem się do czytania tego "kolosa" (myślę, że całość jest dłuższa od naszego "Potopu") został wreszcze nagrodzony. Dwie pierwsze księgi I-szego tomu - trzeba to powiedzieć wprost - niezbyt ciekawe, niemal nudne. Tołstoj przytłacza nas ilością bohaterów i zawikłanymi relacjami między nimi, a do tego dochodzi skomplikowana sytuacja polityczna okresu napoleońskiego. Ale z czytaniem wielkich powieści jest tak, jak z lotami narciarskimi - czytelnik musi wziąć długi rozbieg, żeby móc frunąć. I tak jest właśnie z powieścią Tołstoja. Początkowo musiałem zmuszać się, żeby przeczytać kolejne rozdziały, a teraz sięgam po nie z największą przyjemnością. Tołstoj skupia się, tak jak Sienkiewicz, na dwóch zasadniczych wątkach - obyczajowym i polityczno-wojennym. Narazie skupiam się na czytaniu, a po przeczytaniu całości spróbuję napisać dokładniejszą analizę.
Brak czytatek.