"Weronika..." to powieść inspirowana faktami. Opowiada o tragicznej miłości 15-letniej dziewczyny do 65-letniego księdza. Książka opisuje fascynację intelektualnie rozbudzonej nastolatki księdzem erudytą i poliglotą, absolwentem seminarium duchownego oraz studiów filozoficznych i psychologicznych, poszukującym nowych form interpretacji nauki Jezusa, które przystawałyby do naszych postmodernistycznych czasów. Relacja przyjaźni pomiędzy księdzem i dziewczyną zostaje ukazana na tle religijno-politycznych wydarzeń, jakie w ostatnich latach mają miejsce w naszym kraju. Weronika to kolejna z książek Jerzego Kruka spod znaku „miłość niejedno ma imię”. I choć opowiada o miłości dwojga ludzi, trudno ją nazwać romansem. To raczej eroica — poemat o dwojgu bohaterach próbujących się zmierzyć z płaskością i bezmyślnością naszych czasów. Ale można ją także zaliczyć do dzieł, które próbują rozrywać rany polskie, żeby się nie zabliźniły błoną podłości. Trzeba przeczytać ją już dziś, dopóki opisywane w niej wydarzenia wciąż jeszcze należą do żywej historii.

"Nie wierzcie fałszywym prorokom, którzy każą wznosić mury i zamykać bramy przed potrzebującymi; którzy mówią, że obcy, uciekając od wojny, przynoszą tylko przestępczość i roznoszą zarazki. Ci fałszywi prorocy, którzy zamykają bramy przed potrzebującymi i odwracają się od chorych i rannych, nie wyznają nauki Jezusa, choć modlą się na pokaz i niemal nie wstają z klęczek. Oni są jak ten kapłan i lewita, którzy bezustannie przebywają w świątyni, a odwracają wzrok od człowieka w potrzebie".

Bari zawdzięcza swojej ukochanej babci nie tylko imię, ale także nadprzyrodzone zdolności. Uciekając z Korei Północnej przed głodem i śmiercią, odnajduje tymczasowe schronienie w Chinach, a potem wyrusza w długą i wyniszczającą podróż przez ocean. Trafia do wielokulturowego Londynu, gdzie styka się z narastającą przemocą i wrogością wobec obcych, ale też odnajduje nadzieję. Pracując jako masażystka, Bari łagodzi fizyczne dolegliwości, a dzięki swoim niezwykłym umiejętnościom potrafi ukoić również ból duszy. Czy to koniec jej udręki?

Księżniczka Bari jest współczesnym odczytaniem mitu głęboko zakorzenionego w koreańskiej tradycji. Hwang Sok-yong na nowo interpretuje losy dziewczyny wędrującej między światami żywych i umarłych w poszukiwaniu życiodajnej wody, splatając trudną rzeczywistość z elementami magicznymi. Opisując rozpacz, wojnę i terror obecne nie tylko na Półwyspie Koreańskim, ale i na całym świecie, oddaje głos osobom dotkniętym wykluczeniem.

W debiucie powieściowym Shubhangi Swarup śledzimy przeplatające się losy bohaterów poszukujących prawdziwej bliskości. Utrzymana w konwencji realizmu magicznego wielowątkowa narracja prowadzi czytelników przez postkolonialne Andamany, wyniszczoną krwawo tłumionymi protestami Birmę lat siedemdziesiątych, Nepal, aż po Wyżynę Tybetańską. W dusznej atmosferze tropików towarzyszymy naukowcowi badającemu drzewa i kobiecie obdarzonej zdolnością kontaktu ze światami pozaludzkimi, geologowi usiłującemu położyć kres wojnom o lodowiec czy matce walczącej o uwolnienie syna rewolucjonisty. 

Łącząc wątki historyczne z fantastycznymi, autorka wnikliwie kreśli tło polityczne i kulturowe, a jednocześnie formułuje przesłanie ekologiczne. Wykracza tym samym poza ramy klasycznej opowieści miłosnej i sprawnie meandruje między gatunkami. 

Współrzędne tęsknoty to napisany z rozmachem pean na cześć natury, a zarazem ironicznie przenikliwy portret ludzkości: naszego piękna i brzydoty, okrucieństwa i czułości oraz głębokiej więzi człowieka z przyrodą.   

„[…] świat zdaje się funkcjonować jak ludzki organizm – wciąż upada i odradza się na nowo, wciąż podlega inicjacji, umiera i rodzi się ponownie. Czasami musi zostać zburzony stary porządek, aby mógł powstać nowy. Człowiek nieustannie tworzy nową historię i nadaje nowy sens swojemu istnieniu”.

Jakie to uczucie móc postawić stopy na ziemi czerwonej, na kontynencie, o którym marzy się od dziecka, i chłonąć go wszystkimi zmysłami, tak, jak odczuł to kiedyś kapitan James Cook, słynny odkrywca? Jak podróżować po dzikiej, nieokiełznanej Australii bez obawy przed tym, że zostanie się pożartym przez dzikie zwierzę lub zginie się na pustkowiu z pragnienia? Jak przeżyć w buszu i nie dać się Wielkiej Rafie Koralowej? Skąd wziął się piercing i dlaczego pożary w buszu są normą? Jakie przesłanie mają Aborygeni dla współczesnego człowieka i świata? Warto wyruszyć wraz z autorką książki Australia – ścieżkami snu w podróż po przygodę, ale przede wszystkim po to, by razem z nią doświadczyć transcendentalnych aspektów życia, odzyskać na nowo szacunek do matki ziemi.

Dołącz do tej niezwykłej wyprawy i poczuj, jak to jest podróżować po dzikiej, nieokiełznanej Australii!

Mona Lisa to najsłynniejszy obraz na świecie. Zna go chyba każdy, bez względu na to, ile wie o sztuce i w jakim kręgu kulturowym żyje. Tajemnicza dama przedstawiona przez Leonarda da Vinci od wieków przyciąga zagadkowym uśmiechem, intrygując zarówno zwykłych ludzi, jak i znawców sztuki. Sławą zaczęła się cieszyć, kiedy, po rewolucji francuskiej, trafiła z francuskiej kolekcji królewskiej do Luwru. Jednak to był dopiero początek jej przygód. W 1911 roku ukradł ją z muzeum włoski robotnik. W czasie II wojny światowej znalazła się wśród 4000 tysięcy dzieł wywiezionych z Luwru i ukrytych w obawie przed niemiecką grabieżą. Laura Morelli, historyczka sztuki i autorka bestsellerowych powieści historycznych inspirowanych
słynnymi dziełami sztuki, w książce Skradziona dama przenosi nas do Florencji epoki renesansu, kiedy powstawał niezwykły portret Mony Lisy, a także do Francji czasów II wojny światowej, gdzie podróżujemy przez Luwr, wspaniałe zamki w Dolinie Loary oraz średniowieczne opactwa na południu Francji. Oczami Belliny Sardi, służącej Lisy Gherardini sportretowanej przez Leonarda, oglądamy realia obyczajowe i historyczne Florencji przełomu XV i XVI wieku. Przez wojenne losy arcydzieła prowadzi nas zaś pracująca w Luwrze Anne Guichard. Obie kobiety, które dzieli 500 lat, zostały połączone misją ocalenia dla potomnych wspaniałego obrazu Leonarda. Skradziona dama to wciągająca opowieść o burzliwych losach arcydzieła oraz ludzi, dzięki którym możemy się dziś nim zachwycać.

Miłce umiera tata, a wraz z nim odchodzą jego bajki, które opowiadał jak nikt. W tym najpiękniejszą o czekoladowym koniu. Dziewczynka zamyka się w sobie, próbuje być "dzielna" i "nie przeszkadzać". Myśli, że jest już prawie dorosła, ma przecież 8 lat. Oprócz taty i świata jego opowieści traci też mamę, którą całkowicie pochłania własna żałoba i opieka nad młodszą siostrą. Szczęśliwie pewnego dnia mama odkrywa w sobie siłę, by wysłuchać Miłki, a nie tylko wymienić się z nią informacjami. Dzięki ich dobrej rozmowie dziewczynka dopuszcza do siebie emocje i wspólnie z mamą odnajduje drogę do dawnych bajek.

"Za siódmą górą", drugie opowiadanie terapeutyczne z serii "Bajka Plasterek" Fundacji Hospicyjnej, przeznaczone jest dla dzieci w wieku 4–9 lat, którym umarł tata. Książkę może dziecku czytać mama, bliska opiekunka, nauczyciel lub terapeuta.

W trakcie II wojny światowej na terenach polskich masowo rabowane były cenne dzieła sztuki i zabytki. Wśród nich znalazła się także Dama z gronostajem pędzla Leonarda da Vinci. Książka Laury Morelli, włoskiej badaczki sztuki, przedstawia niezwykłe losy tego słynnego obrazu w dwóch kluczowych dla niego momentach. Autorka przenosi nas do XV-wiecznego Mediolanu, gdzie poznajemy historię powstania arcydzieła, jego genialnego autora i pięknej modelki, oraz do Monachium czasów wojny, gdzie pewna konserwatorka sztuki niechcący sprawia, że renesansowy portret dostaje się w ręce nazistowskiego funkcjonariusza. Prowadzone równolegle opowieści, które dzieli kilka stuleci, składają się na fascynującą lekturę o sztuce, namiętności i okrutnych mechanizmach władzy.

Żyjemy w ekstremalnie ciekawych i ambitnych czasach. Jest to moment historii, w którym nigdy tak wiele rzeczy nie było na wyciągnięcie ręki. Jednocześnie żyjemy w czasach, w których nigdy tak wiele zadań nie powierzaliśmy maszynom (…). Technologie pozwalają nam współtworzyć świat, którego jesteśmy częścią, sprawiają, że odgrywamy rolę – parafrazując informatyczne terminy – administratora rzeczywistości zamiast być tylko jej konsumentem. Przyszłość, niezależnie od segmentu, rynku, kraju czy gospodarki, będzie zdominowana przez merytokrację wspieraną przez sztuczną inteligencję.

Amatorski teleskop to cudowne narzędzie zbliżające nas do niesamowitego świata kosmosu. Często jednak jest tak, że użyjemy go raz lub dwa, żeby popatrzeć na Księżyc. Potem tylko zbiera kurz. I nie chodzi o to, że nie jesteśmy zainteresowani dalszą obserwacją. Każdej nocy gołym okiem można zobaczyć tysiące gwiazd, na których patrzenie małym teleskopem jest zwyczajnie nudne. Najbardziej interesujące będą zapewne obiekty, których nie zobaczysz gołym okiem, ale gdy użyjesz, chociażby podstawowego sprzętu do obserwacji, Twoim oczom ukażą się nieosiągalne gwiazdy podwójne, mgławice i gromady.

Tristram D. Wyatt omawia ewolucję zachowania zwierząt, rozwój zachowania u poszczególnych osobników (z uwzględnieniem wzajemnego wpływu genów, epigenetyki i doświadczenia), nasze współczesne rozumienie społeczności zwierząt oraz zachowania zbiorowe, takie jak poruszanie się stad szpaków. Odwołując się do badań laboratoryjnych i terenowych nad gatunkami z całego królestwa zwierząt, autor przywołuje przykłady ssaków, motyli, pszczół, ryb i ptaków i analizuje przyczyny zachowań zwierząt oraz zjawiska instynktu, uczenia się i kultury. Tristram D. Wyatt omawia też wybrane aspekty zachowania człowieka w szerokiej perspektywie ekologii behawioralnej.

Drugi tom włoskiej bestsellerowej serii, w rytmie hitu My Dilemma Seleny Gomez! Powieść stworzona dla miłośniczek romantycznych historii.

Po powrocie z Los Angeles relacja Cristiny i Camerona się rozwija. Kłócą się i godzą, ale wspólnie pokonują nowe wyzwania. Wydaje się, że potrafią wyjść cało z każdej opresji. Jednak ich związek nie wszystkim się podoba.

Christina chce iść dalej, jednak przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć. Wracają starzy znajomi, a ci, których uważała za przyjaciół, zaczynają coś ukrywać. Pojawia się coraz więcej niewiadomych, ale nikt nie chce wyjawić prawdy.

Przeszłość coraz bardziej komplikuje życie Cris. I najgorsze, że ktoś chce zrobić jej krzywdę.

Czy historia naprawdę się powtarza?

Ona – wulkan energii i ciekawska buntowniczka. On – nieśmiały wielbiciel
fizyki. Co może połączyć tak różne charaktery?

Zamknięty na cztery spusty ogród z nieznanych powodów przyciąga do
siebie nastoletnią Hazel. Chcąc rozwikłać jego tajemnicę, dziewczyna
nawiązuje znajomość z Colinem, cichym miłośnikiem fizyki. Od tej pory
razem próbują odkryć, co skrywa zagadkowe miejsce. Jej dociekliwość i
jego zamiłowanie do nauki idealnie się uzupełniają. Jednak pytań jest
coraz więcej, a odpowiedzi wciąż brakuje.
Czy można wierzyć w to, co mówią mieszkańcy miasta? Jaką tajemnicę
skrywa zamknięty ogród?
A przede wszystkim, dlaczego jest zamknięty?

Czy ktokolwiek ma możliwość wpływu na przeszłość, a co za tym idzie… na
teraźniejszość?

A może tak rzucić wszystko i zostać grabarzem? Obcując na co dzień ze śmiercią, oswoić ją i uodpornić się na jej powagę, kosząc przy tym niezły hajs? Tak trzeba żyć! Podczas czytania tej książki przypominamy sobie najlepsze momenty z kultowego serialu Sześć stóp pod ziemią.

Lektura NEKROSYTUACJI wywołuje lekki dreszczyk, ożywczy śmiech i szczyptę kontemplacji. Wszystko w idealnych proporcjach, jak starannie skomponowane menu na stypie. To literacki fenomen – sprzedano cały nakład i zrobiono cztery dodruki w ciągu pięciu tygodni. [...] Bailly opowiada o codziennej pracy w frmie pogrzebowej, nie używając białych rękawiczek.

„Le Figaro”

Historie, które wywołują śmiech lub łzy wzruszenia, opowiedziane z życzliwością.

„Le Parisien”

Wspaniała, aktualna w swej wymowie powieść. Narratorem jest pochodzący z warszawskich elit dekadent, który poznaje „dziką” (taki zresztą powieść pierwotnie miała tytuł), młodą kobietę, Sewerynę. Przyjechała do Warszawy po dobre rady – przekonana, że zamieszkujący stolicę pisarze i dziennikarze staną się dla niej drogowskazem. Chce wiedzieć, jak prowadzić, realizując cele dobra publicznego, majątek, który otrzymała po śmierci brata (zginął – w domyśle – w powstaniu styczniowym). Okazuje się jednak, że elity intelektualne czas spędzają głównie na zabawach salonowych. Nie w głowie im praca od podstaw, a tym bardziej ograniczanie własnego życia. Narrator coraz bardziej fascynuje się Seweryną, ale są przecież tak odlegli, jak dwa bieguny. Przyciągają się i odpychają jednocześnie. Powieść ta jest w prozie Orzeszkowej wyjątkowa. Autorka chlaszcze wielkomiejską inteligencję ironią subtelną, ale celną. Ówczesne emancypantki (wcale nieodległe w myśleniu od dzisiejszych feministek) to w jej opisie najwartościowsza część narodu. Tylko one potrafią zmienić otaczający je świat i uważają to za swoją misję i powinność. Eliza Orzeszkowa jest jedną z najważniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie problemów społecznych — w mowie pogrzebowej Józef Kotarbiński nazwał ją „czującym sercem epoki”.

Na wyspie Wayo Wayo co drugi syn musi odejść w dniu, w którym kończy piętnaście lat jako ofiara dla morskiego Boga. Atre jest jednym z takich chłopców, ale jako najsilniejszy pływak i najlepszy żeglarz jest zdecydowany przeciwstawić się przeznaczeniu i stać się pierwszym, który przeżyje.

Alice, która straciła męża i syna we wspinaczce, w tajemnicy przed innymi przygotowuje się do popełnienia samobójstwa w swoim domu nad morzem. Ale jej plan zostaje przerwany, gdy potężny wir śmieci spada na brzeg Tajwanu, przynosząc ze sobą Atrego.

W następstwie katastrofy Atre i Alice podążają śladami zmarłego męża w góry, mając nadzieję na rozwiązanie zagadki zniknięcia jej syna. W czasie podróży wspomnienia zostaną zakwestionowane, powstanie niezwykła więź i odsłonięta mroczna tajemnica, która zmusi Alice do przewartościowania wszystkiego, w co dotąd wierzyła.

Wu Ming-Yi urodził się w 1971 roku na Tajwanie, gdzie nadal mieszka. Pisarz, artysta, profesor i działacz na rzecz ochrony środowiska, od 2000 roku wykłada literaturę i twórcze pisanie na Uniwersytecie Dong Hwa. Jego debiutancka powieść, Ścieżki marzeń, została oceniona jako jedna z dziesięciu najlepszych chińskich powieści roku według magazynu „The Asian Weekly”, a najnowsza powieść, Skradziony rower, znalazła się na liście książek nominowanych do Nagrody Bookera 2018. Człowiek o fasetkowych oczach to jego pierwsza książka przetłumaczona na język polski.