Książka: Dziewczynka w czerwonym płaszczyku

UWAGA! Recenzja zdradza treść utworu! Po raz pierwszy sięgnęłam po te wspomnienia w wieku siedemnastu lat. Po przeczytaniu wpadłam w rozpacz. Nie, nie dlatego, że bolały mnie losy Autorki, ale moja niewrażliwość. Zastanawiałam się, jak to możliwe, że nie potrafię wywołać w sobie choćby krzty sympatii do bohaterki? Może cień współczucia, ale nie sympatii. Ja, współczująca każdemu skrzywdzonemu, której smutne oczy dzieci z domów dziecka śniły się po nocach... Może nieco zbyt patetycznie stwi...

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku to ta z filmu Spielberga „Lista Schindlera”. Jest tam scena wyprowadzania Żydów z krakowskiego getta. Na czarno-białym filmie widać tylko jeden kolorowy akcent. To właśnie dziewczynka w czerwonym płaszczyku. To ona, po latach, napisała o tym książkę. Życie Romy Ligockiej, dziewczynki w czerwonym płaszczyku, wiele razy było kwestią przypadku. Tak jak kwestią przypadku było życie milionów Żydów w okupowanej Polsce. Roma miała szczęście. Przeżyli ona, j...

„Mała dziewczynka w czerwonym płaszczyku. Widzę ją bardzo wyraźnie. Jej ciemne oczy patrzą mi prosto w twarz. Ukrywa się pod łóżkiem. Tak jak ja wtedy w szufladzie. Tego drugiego marca 1994 roku odnajduję wreszcie tę małą dziewczynkę w czerwonym płaszczyku. I nagle wiem, kogo szukałam i przed kim tak rozpaczliwie próbowałam uciec przez te wszystkie lata – przez całe moje życie. Wiem, kim w rzeczywistości jestem! Ja jestem małą zastraszoną dziewczynką w czerwonym płaszczyku”. Roma Ligocka...

Co można robić w sylwestrową noc? Czytać! To doskonały czas, bo ta noc jest wyjątkowa i długa. Ja w ten czas czytałam książkę Romy Ligockiej "Dziewczynka w czerwonym płaszczyku". To lektura wciągająca, mądra i wartościowa. W całej masie świadectw o Holokauście równie wyjątkowa, jak noc sylwestrowa, w którą ją przeczytałam. Ale to nie tylko opis czasów wojny, to również urokliwy obraz powojennej Polski, a konkretnie Krakowa i jego odradzającego się życia kulturalnego. Piotr Skrzynecki...

„Tak bardzo bym chciała, Lecz nie wiem, ach! Co, Me serce pragnie tego, Mój rozum mówi to...”* Tak śpiewała Marika Rokk, kiedy mała Roma Ligocka ukrywała się z matką w domu rodziny Kierników. Jej głos uprzyjemniał małej Romie codzienną egzystencję w ukryciu. Taki drobny fakt, jeden z wielu umieszczonych w książce, dodaje blasku całej historii. A opowieść jest niezwykła. Nie przypomina niczym tych wielu zapłakanych wspomnień spisanych przez osoby, które mają ogromny bagaż przeżyć zw...

To bardzo poruszająca i wzruszająca książka, która z pewnością zainteresuje osoby pasjonujące się historią II wojny światowej. Jest to, przede wszystkim, opowieść o koszmarze spędzonego w getcie dzieciństwa Romy Ligockiej i o jej cudownym ocaleniu. Traumatyczne przeżycia z tego okresu nigdy nie pozwoliły głównej bohaterce i autorce do końca odnaleźć się w nowym świecie. Koszmar powracał nawet wówczas, gdy była już dojrzałą kobietą. Jej życie na zawsze zostało uzależnione od wspomnień, tak okrutn...

Roma Ligocka, oglądając "Listę Schindlera", rozpoznała samą siebie w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku. To stało się jej inspiracją do spisania wspomnień sprzed lat... Nie sposób przejść obok tej książki obojętnie. Czytając ją, chciałoby się mieć tę wygodną świadomość, że to tylko fikcja literacka, ale, niestety, tak nie jest. To prawdziwa opowieść o pokoleniu złamanym przez historię. Pokazuje, jak traumatyczne dzieciństwo (a właściwie jego brak) potrafi położyć cień na całym dorosły...

Przeczytałem już wiele książek poruszających temat holocaustu i eksterminacji Żydów. I za każdym razem jest to literatura, która mnie boli. Przymykam oczy, zdejmuję okulary, odkładam książkę - bo boli. Tak samo było również w przypadku "Dziewczynki w czerwonym płaszczyku". Może siła jej jest nawet większa niż innych książek poruszających ten temat. Relacja kilkuletniej Romy walczącej o życie, nieustanny strach, getto przedstawione z tej perspektywy dają razem niesamowite wrażenie. Dalsze...

"Dziewczynka w czerwonym płaszczyku" to opowieść o niezwykłej kobiecie, która dzięki ogromnej sile charakteru zdołała przeciwstawić się wyrokom historii i przeciwnościom losu, by odnaleźć szczęście i nadać swemu życiu sens.

Roma Ligocka napisała swą autobiografię po obejrzeniu filmu "Lista Schindlera", kiedy to w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku odkryła samą siebie. Postanowiła powrócić do przeszłości i ponownie przeżyć to wszystko, o czym tak bardzo starała się zapomnieć: dzieciństwo spędzone w getcie, strach, upokorzenie, śmierć bliskich. Swe wspomnienia przedstawiła z perspektywy małej dziewczynki - to właśnie nadaje jej opowieści niecodzienny, świeży i wzruszający ton.

W dalszej części książki Ligocka opisuje swoje powojenne losy: zabawy w towarzystwie kuzyna - Romana Polańskiego i przyjaciela - Ryszarda Horowitza, przelotną fascynację komunizmem, wejście w świat cyganerii artystycznej Krakowa, przyjaźń z Piotrem Skrzyneckim, liczne romanse, a wreszcie emigrację i karierę w show businessie. Nie pomija też bolesnych doświadczeń - wieloletnich zmagań z depresją, będącą rezultatem wojennej traumy, i uzależnienia od leków, z którego niemal ponadludzkim wysiłkiem udało jej się wyzwolić.

"Życie może być piękne nawet dla kogoś, kto przeszedł piekło - mówi Autorka - a cuda się zdarzają. Mnie moje życie kiedyś podarowano, a potem sama je sobie podarowałam".


"Dziewczynka..." odnosi olbrzymie sukcesy na Zachodzie: w Niemczech w ciągu kilku miesięcy sprzedano 80 tysięcy egzemplarzy, a prawa do jej wydania zostały zakupione przez 18 wydawnictw na całym świecie. Wkrótce też należy spodziewać się filmu: prawa nabyła już agencja w Hollywood.


[Wydawnictwo Znak, 2003]

Książka ta jest przejmująca, wcielamy się w małą dziewczynkę i razem z nią przeżywamy jej świat. Dzięki tej książce bardziej możemy zrozumieć, jaki czasy wojenne miały wpływ na dziecko. W jaki sposób w czasie wojny, ale jednocześnie i po niej, musiały radzić sobie dzieci. Książka warta polecenia.

Zawsze zaczytywałam się w różnego rodzaju autobiografiach, pamiętnikach, dziennikach. Nie było wyjścia, po tę książkę też sięgnęłam. I... brak mi słów. Wiedziałam, że nie będzie to lekka lektura. Ale nie spodziewałam się, że to będzie pierwsza książka, przy której popłaczę się. To, co przeżyła autorka książki, jest naprawdę przerażające i tragicznie. Zmusza do przemyśleń. Gorąco polecam wszystkim, którzy myślą, że Żydzi mieli lekkie życie.

Tę książkę powinien przeczytać każdy, kto choć przez małą chwilę narzeka na swój los. Każdy, kto melancholijnie twierdzi, że w jego życiu nic dobrego wydarzyć się nie może. Pochłaniałam z wypiekami na twarzy, a kiedy skończyłam, długo myślałam o tym, czy mam prawo narzekać na własne życie. Prawdziwa, poruszająca historia żydowskiej dziewczynki, która przeżyła holokaust. Książka o sile, jaka tkwi w człowieku, i chęci bycia szczęśliwym pomimo...