Teksty i komentarze

Zasadzam się na te książki, ale dość ostrożnie. Nasłuchałam się o autorce, że genialna, ale teraz co drugi pisarz to objawienie, geniusz i cud nad cudy.

Zaczęłam te "Dziewczyny z Portofino" i jakoś się nie mogłam wgryźć. Odłożyłam ją po kilkudziesięciu stronach, bo przyłapałam się na czytaniu "po przekątnej", może język nie mój, nie wiem.

- Londyn NW - Mroczny zakątek - Księżyc nad Bretanią - Minimalizm daje radość - W dżungli życia: Wydanie III, napisane na nowo

Cóż, ale przynajmniej dobrze celowałam :)

Czytelniczka znakomita

Lala Filary ziemi ewentualnie kontynuacja Świat bez końca 451º Fahrenheita Szachownica flamandzka Cmentarzysko Bezimiennych Statków Klub Dumas Królowa Południa Ostatnia bitwa templariusza Dom duchów Maria Stuart Nocny pociąg do Lizbony Podróż ludzi Księgi W tańcu

Może coś z tego? Ex libris: Wyznania czytelnika Autobiografia (nie wiem, czy to też czytała) Czarnoksiężnik z Archipelagu Oberki do końca świata Trzy wiedźmy Na pewno wszystkie mają wysoki poziom języka i nie są łzawe ani szczególnie drastyczne

Ojej! To tak, jak ja! Chciałabym poznać tę starszą Panią. Proszę złożyć jej ode mnie wyrazy uszanowania. Moje szóstki w większości by pasowały. Ja tylko jeszcze nie uznaję chamskiego języka. Nie wiem, czy Starsza Pani też. Wybór Zofii tylko trzeba wyciąć, bo jest strasznie emocjonalne.

Paul Barton to Amerykanin mieszkający w Paryżu. Po opublikowaniu pierwszej książki postanowił zaszyć się w stolicy Francji i poświęcić karierze pisarza. Jego twórczość nie cieszy się zbytnią popularnością w Ameryce ani w Europie, ale – jak to mówi jego wydawca – odniosła "oszałamiający" sukces w Korei Południowej. Zakochany w swojej koreańskiej tłumaczce, którą widuje dwa razy do roku, nawet nie zauważa, jak bardzo jest samotny. Uświadamia mu to ...

Tutaj jest porównanie pięciu książek z gatunku non-fiction w kilku księgarniach internetowych: Reklama usunięta

Chmielewska poszła w całości - każda tuż po wydaniu :) Cejrowski w większości też.

A może Chmielewska? To kryminały tylko z nazwy, bardzo lekka literatura. A z podróżniczych, o ile babcia jeszcze nie zna, mógłby się nadać np. Cejrowski.

Saga rodu Forsyte'ów Cytadela Porwanie doñi Agaty Niebezpieczna fortuna Kryminały tych autorów James P. D. (James Phyllis Dorothy) Goddard Robert

Odmieniec Srebrzynek i ja: Elegia andaluzyjska

A moźe Saylor z detektywem Gordianusem? Saylor Steven Austin, Bronte, Munro?

„Woje Mirmiła” Janusza Christy to jedna z najsławniejszych polskich serii komiksowych. W przezabawny sposób opowiada o przygodach dwóch słowiańskich wojów - mądrego i uczciwego Kajka oraz silnego i samolubnego Kokosza - służących kasztelanowi Mirmiłowi. Dwaj przyjaciele dzielnie bronią Mirmiłowa przedatakami niecnych zbójcerzy, raz po raz wpadając w tarapaty. Seria jest uważana za pierwszą polską opowieść fantasy - w świecie Kajka i Kokosza magi...

Dziękuję, za wyrozumiałość :D. Podobno jestem perfekcjonistką (postronnych opinie), dlatego pewnie boli i stąd schowanie się pod stołem. Popełniam wiele błędów vide ten. Ćwiczę się w "luzie" i wychodzi mi to so, so.

Po co się od razu chować?! Nie ma potrzeby.

„Zdaje mi się, że wycuwam zagadkę!” Tajemnicze historie z kanarkiem dla małych detektywów „I ty cujes się detektywem? Lozwiąz zagadkę wlaz ze mną i ze swoimim psyjaciółmi ODWIŃ SKZYDEEŁKO I ODELWIJ GLĘ!” Każdy ma dziadka - nawet babcie. Dziadek naszej Babci był założycielem Klubu Snoba i dlatego została ona zaproszona wraz z Tweetym i kotem Sylwestrem na wielki bal w najlepszym towarzystwie. Ale kiedy rozpoczęły się tańce, stało si...

Drodzy Biblionetkowicze, moja babcia pochłania książki w tempie zastraszającym, a mnie kończą się pomysły - może Wy mi podpowiecie co jej wypożyczyć. Generalnie jest kilka zasad: 1) bez krwawych scen i opisu mózgu na bruku; 2) bez przemocy (w sensie mordobicia i zabili-go-i-uciekł); 3) bez ociekania seksem; 4) wysoki poziom językowy; 5) polska lub zagraniczna; 6) żadnych dramatów, które źle się kończą; 7) jeśli kryminały to tylko w rodzaju E.S....

O rany ale "wtopa" i niedokładność. Szukając wpisałam tylko tytuł i zjadłam "s". Dynastie, które stworzyły luksus: Siedem luksusowych marek, siedem niezwykłych historii Nie wiem, jak się schować pod stół ze wstydu :(.

Książka jest: Dynastie, które stworzyły luksus: Siedem luksusowych marek, siedem niezwykłych historii - ma tylko trochę inny tytuł.

Książka jes: Dynastie, które stworzyły luksus: Siedem luksusowych marek, siedem niezwykłych historii - ma tylko trochę inny tytuł.

Po prostu makabra. Kto to wydał i jeszcze pieczątka na książce, źe książka 2011 roku. Czy autorka nie mogła chociaź w Google sprawdzić swoich pomysłów. Poszła po linii najmniejszego oporu. Dlaczego?

Udanych urlopów :)

A może pójść w coś innego. Nie powieści lecz biografie, zbeletryzowane biografie, reportaże. Moją chrześnica zupełnie niespodziewanie zaskoczyła na Beatę Pawilkowską, "Dynastie, które tworzyły luksus" Kerlau Yann'a (nie ma w biblionetce) oraz Bezsenność w Tokio Potem już poszło. Szukałabym mocnych postaci historycznych, też poetek, pisarzy, nie zekranizowanych.

Co łączy grę Assassin's Creed z powieściami Józefa Ignacego Kraszewskiego? Czy nastolatek może zaprzyjaźnić się z profesorem literatury? Czy dyslektyk może napisać książkę? Przeczytaj i poznaj odpowiedzi na te i inne pytania. [Muchomor, 2014]

Masz rację w stu procentach. I Ksenocyd, i Dzieci umysłu są przekombinowane, raz lepiej, raz gorzej. Nie wszystko się Cardowi udało, koncepcje filozoficzne i mistyczne nie do końca są spójne lecz pomysły i ich połączenia niesamowite. Wydawało mi się, że Card chce skroić materię do swoich poglądów i to go ograniczało. Dla mnie inteligencja jest sprawnością i niestety mnóstwo perturbacji powoduje, miedzy innymi bezradność w relacjach, życiu.

Jane była varlese, bardziej obca niż prosiaczki i królowa robali. Troszkę ją potem Card humanizował (może pod wpływem czytelników) ale nie do końca. Ciekawe, że pamiętasz siostrę i brata. Dla mnie oni byli zbyt przewidywalni i stabilni (no może nie Peter początkowo lecz w Cieniu Hegemona - już tak. Mi bardzo podobają się postaci drugoplanowe: Joinha i jej dzieci, Han Qing-jao, Si Wang-Mu oraz poszczególne postaci z Prosiaczków. Podziwiam Carda za...

„Tom uśmiechnął się. Wiedział, że miesiąc razem szybko minie, lecz cieszył się, bo lubił towarzystwo Sary. Byli nie tylko parą wspaniałych kochanków, lecz i przyjaciół. Dorównywała mu pod każdym względem, intelektualnym i zawodowym. Pragnął spędzić z nią jeszcze kilka tygodni, potem pozwoli jej odejść i rozpocząć nowe życie. Miał nadzieję, że tym razem rozstanie będzie łatwiejsze, że jego serce nie rozpadnie się na tysiące kawałków”. [Har...