Teksty i komentarze

Monografia Marty Skwary jest zarówno próbą doprecyzowania języka teoretycznego stosowanego do badania przekładów w kulturze narodowej, jak i wszechstronną analizą i interpretacją funkcjonowania wierszy Walta Whitmana w kulturze polskiej. Wychodząc od dobrze znanej w translatologii formuły "serii przekładowej" autorka rozszerza pojęcie serii tekstów związanych z oryginałem i jego przekładami o rozmaite nawiązania intertekstualne i intersemiotyczne...

Najlepszym komentarzem jest fakt, że Breivik wygrał sprawę przeciw Norwegii o nieludzkie traktowanie w więzieniu... Ręce opadają, ale udowodnił co chciał.

Zawsze jak ktoś lekceważy polityczną poprawność przypomina mi się ten obrazek: https://scontent-amt2-1.xx.fbcdn.net/v/t​1.0-0/s552x414/1931345_10153807069117889​_6673857205497313511_n.jpg?oh=1604d57085​3f84da8e4cd4be4c7fca40&oe=57CD48EE

Przed sztuką na ekranie niech przede mną tu stanie Mąż i żona Podpisano: marż. w pewnym gronie; ...przy pewnym mężu i pewnej żonie

Marginesa czeka droga daleka i ciężka, ale oto przed nim jest już „Tajemnicza ścieżka” Tajemnicza ścieżka

Nie aż tak straszliwie jak "Mgła" Malanowskiej - tam była wręcz opisana obsługa parzenia herbaty i niezbyt pasjonujące sny bohaterki - ale fakt, te wykłady na temat alkoholizmu mogła sobie autorka darować, w końcu to nie jest poradnik AA. Mnie zagadka kryminalna w miarę zaciekawiła (tylko współczesna mniej), natomiast prowadzenie śledztwa budziło liczne zastrzeżenia. Generalnie, z Bondą szału nie ma, ale robota w miarę przyzwoita.

To paradoks że jeden z największych zamachów terrorystycznych w europie wywołał przeciwnik imigrantów, uzasadniający swą walkę obawą o zamachy.

U mnie też :-)

Ja też czytałem "Pochłaniacza". Niby przeczytało się szybko i nie jest to zła powieść, ale przegadane toto straszliwie. I w gruncie rzeczy - mało interesujące. Naprawdę zupełnie mnie nie obchodziło, kto tam zabił i dlaczego.

Książki tajemniczej Eleny Ferrante są jednymi z nielicznych, które czytam z zapartym tchem, tak jak czytałam w dzieciństwie "Dzieci z Bullerbyn" Astrid Lindgren. Ta kongenialna książka dla młodych czytelników, którą znają zapewne wszyscy, uwodziła piękną, spokojną opowieścią o życiu codziennym grupki dzieci, o ich przyjaźni, o zwyczajach panujących w ich środowisku, o zabawach i smutkach. O tym wszystkim, co na co dzień. Takie zwyczajne opowieści...

Kogo spotka Dziobadło w głębi obrazka? Dlaczego róża jest Różą, a kamień Kamieniem? Czy Ula odzyska swój cień Alu? Tego wszystkiego dowiecie się z poetyckich bajek Zofii Beszczyńskiej, laureatki nagrody IBBY. A ich bohaterów poznacie dzięki rysunkom Zdzisława Witwickiego, wybitnego ilustratora, uhonorowanego medalem IBBY za swoją twórczość dla dzieci. [Agencja Edytorska Ezop, 2004]

Zobaczę, co tam słychać u Antonino: Antonino w walce z czasem, Antonino tam i z powrotem, Antonino ze snu w sen.

Po faktycznie dobrych "Polskich morderczyniach" kryminały Bondy rozczarowują. Przeczytałam dwa, a że jestem masochistką, to aktualnie męczę trzeci. Poprawy nie widzę, niestety. Swoją drogą, w "Tylko martwi nie kłamią" strasznie mnie irytowało wpychanie angielskich wyrazów i zwrotów do narracji. Od "Wszystko było bardzo correct." aż mi się ciemno w oczach zrobiło. Z kolei zabawa związkiem frazeologicznym "zejść z tego świata" przyprawiła mnie...

Ja się tak rozczarowałam, że już mi się nie chce próbować innej Bondy. Jeśli robi postępy to dobrze, jednak na razie otrząsa mnie na jej wspomnienie.

Bardzo się Bondą rozczarowałam, niestety. Zadowolona jestem, że przeczytałam, bo przynajmniej wiem co to jest, ale zachwytów tą panią nie podzielam. A już ten wątek romansowy - łomatkojodyno! Nie! Przymierz się może do innej pozycji, jeśli chcesz sama spróbować. Albo lepiej poczytaj Miłoszewskiego lub Stelara - to naprawdę dobre współczesne polskie kryminały. Widziałam, że Pratchetta zbierasz. :) Popieram bardzo!

No nie wiem, przeczytałam "Pochłaniacza" Bondy i nie był taki zły. Może Bonda robi postępy?

Zabiłaś mnie opisem Bondy. :) Przymierzałam się do niej, jako autorki kryminałów, bo do tej pory mam w dorobku jedynie Polskie morderczynie, które uważam za dobre, ale po Twoim tekście zdecydowanie nie będę się rzucała... :D Polegam na Twojej opinii, a cytaty zdecydowanie dowodzą, że nie warto.

Tydzień temu wysłałam prośbę o adres do sydney , ale do dziś nie mam odpowiedzi - czekamy, czy może przesłać książkę do kolejnej osoby?

Aż Ci zazdroszczę, że pewnie czytając miałaś przed oczyma właściwe miejsca, wiesz, jak wyglądają. Byłam kiedyś na wakacjach w Karpaczu i Szklarskiej Porębie, ale nie daje mi to pojęcia o pięknie tej okolicy. Marzy mi się, żeby kiedyś pojechać i zobaczyć opisywane dwory.... :) A historię to wyłącznie taką lubię, a jeszcze bardziej, jeśli jest o kobietach, bo ta oficjalna bardzo zdecydowanie kobiety omija, kiedy tylko może.

„Kamery elektroniczne i komputery spowodowały prawdziwą rewolucję na rynku filmowym. Tysiące młodych ludzi chwyciło za coraz łatwiej dostępny sprzęt i rozpoczęło swą przygodę z filmem. Pierwsze rezultaty, oglądane najczęściej na ekranie domowego telewizora, wprowadziły ich w stan zachwytu – zarejestrowane zostały twarze naszych bliskich, ich słowa, gesty. Tak zazwyczaj rozpoczyna się przygoda z filmem. Po pewnym czasie pojawiają się jednak pierws...

Gdybym zechciał porównywać, to "V jak Vendetta" jest dla komiksu tym, czym orwellowski "Rok 1984" dla prozy. Zawęziłem do samej prozy, choć wstępnie chciałem napisać, że dla literatury w ogóle. Muszę jednak bronić stanowiska, iż komiks dla dorosłych jest również gałęzią literatury, bo nie będzie chyba dla nikogo zaskoczeniem, że niektóre dzieła z gatunku powieści graficznej miażdżą fabularnie większość beletrystycznych miernot, a do tego komiks n...

Na pewno zapoznam się z czytatką, a później postanowię, czy brać książkę, czy nie. W każdym razie dzięki!

Wysłuchałam ostatnio "Błazna królowej" - Philippa Gregory. Ciekawa powieść na pół historyczna, na pół fikcyjna. Trochę faktów, sporo fantazji, szczypta czarów odpowiednio do epoki, bo są to czasy Wielkiej Inkwizycji w Europie.... i z tej mieszanki powstała całkiem niezła powieść historyczna o królowej Marii I Tudor (Bloody Mary). Nie jest pozycją porywającą, od której nie można oderwać słuchawek, ale słucha się ciekawie... warto przy okazji przy...

ciekawi mnie czy Sydney i Adrian będą razem?:)

Bohaterką „W diabelskiej pętli” Stefanii Jagielnickiej-Kamienieckiej jest niemal pięćdziesięcioletnia śpiewaczka Ina, osóbka prymitywna i niezrównoważona psychicznie. Uważa się za piękność, lubi się rozbierać i podziwiać w lustrze. Miała setki kochanków, ale żaden z panów nie zechciał zostać z nią na dłużej. Jeden znalazł sobie młodszą, drugi postanowił nie odchodzić od żony, trzeci wolał zamieszkać we wspólnocie religijnej. W chwili, gdy zaczyna...

Postawiłem 5.0 i zrobiłem - interesującą moim zdaniem, szczególnie dla osób lubiących temat tak NA i kontrkultury, jak i religioznawstwo, psychologię duchowości itp. - czytatkę Obiektywnie o New Age - cytatka

Doskonała książka. Każdy rozmówca ma coś interesującego do powiedzenia. Najważniejsze przemyślenia po lekturze? Zmierzamy w tym samym kierunku, to tylko kwestia stopnia. Zalążki problemów, z których Rosja się pewnie nigdy nie wykaraska, a Ukraina może, ale z wielkim trudem, są i u nas i aktualny rząd wytrwale pracuje w tym kierunku. Takie samo niezrozumienie zachodniej cywilizacji politycznej i współczesnej demokracji... warto przeczytać, choćby ...

Poniższy obfity wybór cytatów z New Age - szczerze, to książka naprawdę "w pigułce". Autor podał najważniejsze fakty, rzetelnie podszedł do tematu i wyciął każde zbędne słowo. Polecam! Pod każdą paplą kryje się jeden cytat, którego widoczny temat jest dodany przeze mnie. Jeżeli dla kogoś to zbyt dużo tekstu, to polecam przeczytać przynajmniej fragmenty oznaczone trzema wykrzyknikami :) <jak stosowany bywa termin "New Age"> (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu)...

A ja zakonczylam lekture z niesmakiem. Niesmakiem tym wiekszym, ze przez dwie trzecie ksiazki ocenialam ja bardzo dobrze - wydarzenia byly do pewnego stopnia wiarygodne, bohaterowie interesujacy, poczucie humoru urocze. Nie przeszkadzala mi fascynacja Lina Kadirem, raczej docenialam otwartosc w opisywaniu pragnienia "bycia kochanym przez ojca". Rozumialam, dlaczego bohater wmieszal sie w gangsterskie interesy - przeciez byl nielegalnym, sciganym ...

Diego Pablo Simeone (ur. w 1970, w Buenos Aires) ze znanego i podziwianego zawodnika przeistoczył się w szanowanego trenera. To, czego nauczył się przez dwie dekady jako piłkarz, stosuje obecnie jako trener. Granicę tę przekroczył w sposób naturalny, jego przeznaczeniem było przyjęcie roli szkoleniowca. Simeone jest trenerem błyskotliwym, pełnym zapału i oddania swojej pracy. Carlos Aznar opisuje drogę Simeone od jego narodzin jako piłkarz w a...