Teksty i komentarze

Zostały jeszcze dwie zagadki! Kto: 5. Dostał w prezencie urodzinowym książki George Sand, choć wcale nie były to jeszcze jego urodziny? 6. Nie był wielkim miłośnikiem książek, a przyjemność znajdował w wielu rzeczach? Podpowiadam, że 6 to absolutna klasyka. Jeśli się nikt zaraz nie zgłosi, zapodam fragmencik, bo zaczyna się zmierzchać. :)

Tak jest, pracująca w wydawnictwie bohaterka nie grzesząca znajomością literatury. :) Brawo, myślałam, że z tym będą problemy.

:) "Mama Żakowa znajdowała się w kuchni, gdzie zmywała naczynia jednocześnie czytając powieść fantastyczno - naukową pod tytułem „Dzień tryfildów”. Nie mogła absolutnie oderwać się od lektury, toteż ustawiła książkę na szczycie skomplikowanej konstrukcji ze słoików i szklanek, wspartej na skraju zlewu. Czytając, od niechcenia brała co jakiś czas talerz lub widelec i z poczucia obowiązku trzymała go pod strumieniem gorącej wody...

Bądź więc z nami dalej i dalej, i dalej!(powiedziała "bardzo stara", bo aż trzyletnia biblionetkowiczka)

Tak jest. A o Diable i jego dziejach była mowa w książce "Jesteś tylko diabłem". :)

Nie to, że nie przypadła mi do gustu. Spodobała się, ale była taka... no... dziecinna (mam nadzieję, że dzieci się nie obrażą-inne słowo jakoś nie przyszło mi do głowy). Ot, fajna opowiastka o przygodach paru chłopaków i... tyle.

Ja tkwię w dwóch trzecich Pustelni Parmeńskiej, w pierwszych stu stronach Braci Karamazow i w połowie Sklepiku z marzeniami.. Ale nie tracę nadziei.

To szybko się zniechęcasz. Tołstoj czytał Szekspira przez pięćdziesiąt lat w trzech językach i dopiero wtedy stwierdził, że Szekspir jest beznadziejnym pisarzem.

Całą serię takich portretów znajdziesz w: cyklu powieści piastowskich K.Bunscha cyklu "Królowie przeklęci" oraz powieści "Aleksander Wielki" M.Druona powieściach "Ja, Klaudiusz" i "Klaudiusz i Messalina" R.Gravesa Jeśli szukasz nie tylko powieści, ale i opracowań biograficznych - dużo takich jest w starej serii portretowej Wydawnictwa Śląsk - m.in. G.Bidwella "Elżbieta I". Inne tego rodzaju ...

Nie jestem pewien, czy zestawienie z sobą tych pisarzy ma sens, albowiem Coben jest po prostu dostarczycielem rozrywki i nie pretenduje do roli jakiegoś wizjonera, czy mędrca za jakiego uważa się Coelho czy Browna, który w "Kodzie..." uczynił siebie Wielkim Demaskatorem Największego Spisku w Historii Ludzkości. I dlatego nad popularnością Cobena nie ma co biadać, ale nad fenomenem panów PC i DB-już tak.

Coben jest niezły, ale...tylko niezły. Jego książkę czytało się przyjemnie, ale nie odczuwałem wtedy jakiegoś większego dreszczyku emocji. Z podobnej półki (thriller/sensacja) polecałbym raczej znakomite książki spółki Preston/Child o detektywie Pendergaście. Ależ one wciągają...

Anna Jedynak jest profesorem w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się filozofią języka i nauki, a także praktycznymi zastosowaniami filozofii. W jakich warunkach można mówić o odpowiedzialności? Czy warunki te są w dzisiejszych czasach spełnione? Jak wpływają na nie obecne zmiany w świecie? Jak tworzyć klimat sprzyjający odpowiedzialności? Na te pytania próbuje odpowiedzieć ta książka. [Wydawnictwo Naukowe Semper, 2008...

W pełni się z Tobą zgadzam, jeśli chodzi o finalny wniosek. May tylko odrobinę wyszedł do przodu przed swoich współczesnych, ale w wielu momentach manifestował ustami swego bohatera typowe poglądy przeciętnego Europejczyka z II połowy XIX w. W zasadzie małżeństwo Old Shatterhanda i Nszo-czi (nie Apanaczi, bo Apanaczi to postać nie występująca w powieści, stworzona na użytek cyklu filmowego) miało równe szanse, jak związek Halki i Janusza ("...

szukam książek gdzie ukazany jest właśnie portret władcy

9. Bridget Jones?

Rozłożyły mnie negatywnie: Kod Leonarda (z dwa rozdziały - wyziewałam się setnie). Pilot Pirx (jeden rozdział - chyba mój rekord w odrzuceniu książki) Silmarillion ( Władca fajny, Hobbit też, ale tego nie przeszłam) Stara Baśń (uwielbiam książki historyczne - im starzej tym lepiej - ale tutaj nie dało rady) Chłopi (Zaliczone pół pierwszego tomu - nie moje klimaty) Wszystko czerwone (w połowie książki stwierdziłam, że Chmielewska to mnie w...

Krótki czas czytania znaczy w tym wypadku po prostu to, że te książki okazały się bardzo ciekawe, przez co ich lektura nie zabrała dużo czasu. Fakt, czytam książki dość szybko, ale nie z chęci bicia rekordów, a ze zwyczajnej ludzkiej ciekawości. Chcę się dowiedzieć, jaki jest ich finał. "Nie-boską komedię" i "Lorda Jima" wziąłem w obronę, bo wszyscy się nad nimi znęcali, a ja je bardzo lubię. Skonfrontowałem z nimi "Nie...

Posłyszawszy, że druga wydana u nas powieść Pavlovskiej jest lepsza od pierwszej („Zdesperowane kobiety postępują desperacko”), zabrałam się do niej z ochotą. Niestety, okazała się rozczarowaniem na całej linii. A mogło być tak ciekawie… Czechosłowacja od lat 60. do 80. - praska wiosna, tajniacy, paszporty zamknięte w szufladach urzędników, „zaangażowanie społeczne i poglądy rodziców”[1] jako główne kryterium przyjęć na studia, „ci, którzy co...

Być może głoszę herezję, ale czy naprawdę trzeba przeczytać cały utwór, aby wyrobić sobie o nim opinię? Ja osobiście rzucam książkę w diabły po mniej więcej połowie, jeśli do tego momentu nie uważam jej przynajmniej za niezłą. I zazwyczaj już do niej nie wracam. Wychodzę bowiem z założenia, że na świecie jest zbyt dużo ciekawych książek, aby marnować czas na czytanie tych kiepskich.

Trochę się boję książek, w których poruszane są sprawy religii; może nie tyle ich samych, co mówienia o nich, zawsze stwarzającego ryzyko popadnięcia w konflikt z kimś spośród rozmówców. Jeśli pochwali się, choćby za same walory artystyczne, pozycję o wydźwięku antyklerykalnym (antykatolickim, antychrześcijański, czy w ogóle antyreligijnym), będzie się narażonym na dezaprobatę współbraci w wierze; jeśli się ją zgani, frakcja przeciwna gotowa uzna...

"Hobbit też mi nie przypadł do gustu. Jedyna lektura, której nie przeczytałam na czas" Żeby tak w mojej szkole "Hobbit" był lekturą...

A dokumentalne zdjęcie na okładce, jak Ci pasuje do tej groteski?

A ile miałaś lat, gdy go czytałaś?

Mila Grom i skarb Bagiennego Zamku Kamyk na niebie Charlie Bone i magiczna kula

Tak się jakoś złożyło, że obie te książki czytałem zaraz po sobie. I po "Ulissesie" "Blaszany bębenek" wydał mi się lekką i rozluźniającą lekturą;)

Ale dlaczego tak stawiasz sprawę? Czy to, że Tobie udało się przeczytać te książki z przyjemnością i przy okazji pokonałeś jakieś osobiste rekordy prędkości jest jednoznaczne z tym, że te tytuły są świetne i wszyscy powinni się doskonale bawić przy lekturze? Ja również nie przebrnęłam przez Lema, natomiast Witkacego czytam do poduszki. Coś z tego wynika?

"wiązał rymom krowie ogony" No nasze polskie krasule to zostaw w spokoju. Czym ci zawiniły? Ale co do reszty twojej opinii, to zgadzam się z nią niemal całkowicie, szczególnie co do naszego "narodowego eposu". Od siebie natomiast dodałbym, że Miłosz często jest (zwłaszcza w swoich późniejszych utworach) po prostu infantylny. Przynajmniej w poezji, bo "Zniewolony umysł" jest bardzo dobry.

"Opowieści o pilocie Pirxie"(wysiadłam po pierwszej stronie" No ten tekst mnie zabił.

"Lord Jim"-2 dni czytania. Świetna książka. "Nie-boska komedia"-jakieś 3 godziny. I równie znakomita lektura. A Lem jest najlepszym polskim pisarzem. Spróbujcie przeczytać "Nienasycenie" Witkiewicza, to przestaniecie narzekać, że ww autorów i książki ciężko się czyta. Tam to dopiero jest golgota.

Smutna wiadomość. :( [*]