Teksty i komentarze

Wyrzucić "Krzyżaków", bo Sienkiewicz miał jeden schemat powieści, a Andrzej K. jest najfajniejszy i bardzo ładnie ewoluuje od warchoła do porzadnego faceta. Wyrzucić "Nad Niemnem", bo tam, gdzie są wydarzenia historyczne, to nie ma eweolucji bohaterów, a tam, gdzie bohater(ka) ewoluuje, to akurat w spokojnych czasach. Wyrzucić "Lalkę", bo ja jej nie lubię. W zamian za to wstawić "Przeminęło z wiatrem&q...

Autor o swoim bohaterze: Kim był "Agent nr 1", bohater tej powieści? Czym zasłużył sobie u Niemców na trzy wyroki śmierci, u Polaków na wysokie odznaczenia, a u Greków na miano półboga? W jaki sposób zdołał sam jeden przeprowadzić zniszczenie wielu nieprzyjacielskich okrętów, statków i magazynów, a także kilkuset samolotów? Któż go tak wychował, że w ateńskiej celi śmierci narysował białego orła i biało-czerwone flagi z napisem "Niech żyje Pol...

Anna Elliot? Słyszałam, że ideałem większości mężczyzn jest Elizabeth Bennet:p

Takie było zamierzenia Jane Austen. W końcu tytuł to "Rozważna i romantyczna". Mnie też ta książka podobała się najmniej. Chyba po prostu z braku ciekawych postaci męskich:))

Tyle przeczytalas w lutym.

Książka momentami rzeczywiście wciągająca, ale, niestety z reguły nudnawa, co więcej - mocno wtórna i nie do końca konsekwentna w stosunku do "Wywiadu z wampirem". Anne Rice stara się zachować mroczny klimat, kolorystykę postaci i głębię ich uczuć, tak starannie przedstawione w "Wywiadzie", lecz, szczerze mówiąc, niespecjalnie jej to wychodzi. Akcja się ciągnie w nieskończoność, bohaterowie nie zachwycają różnorodnością (właściwie to każda z męsk...

Zazdroszczę Ci tego trochę. Ale ja o "Plugawym..." pisać raczej nie będę. Wymyka mi się ta książka wciąż. Albo inaczej rzecz ujmując - tkwi gdzieś we mnie w lekko magmowatej postaci, co tym razem akurat jest komplementem. Nie wiem, jak nazwać i czy w ogóle nazywać grupę, do której można by powieść Donoso zaliczyć, ale pod względem stopnia opisywalności postawiłabym ją obok Elizondo. Z tą jednak zasadniczą różnicą, że mam poczucie, że pr...

Zabójstwo czytało mi się lekko, byłam ciekawa, jak to wszystko się rozwinie i zdziwiłam się, że tak podobne były realia tam i u nas. Rzeczywiście język współczesnej bohaterki był denerwujący, ale do przebrnięcia. Nie jest to książka mojego życia, ale też nie czas stracony, tak bym podsumowała. A te teatralne Twoje plany to jakieś Twoje postanowienie, pasja czy coś na zajęcia na uczelni? W Sabato w tej chwili przeszkadza mi styl. Jak czytałam, t...

Autorzy tej publikacji starali się zebrać jak najwięcej informacji o historii regionu, miejscowościach, ludziach, obiektach. Ze szczególną starannością potraktowali zabytki. W tym celu na przełomie 1996 i 1997 roku dokonano inwentaryzacji tych obiektów. Każdy z nich ma swój opis i zdjęcie. Informacje są aktualne - nie grozi turyście wyprawa do zabytkowego dworu, który np. nie istnieje od dziesięciu lat. (...) Warto wybrać się na wycieczkę po z...

Serdecznie gratuluję wszystkim uczestnikom, a szczególnie dzielnym debiutantom. :)Następnym razem wrócimy z większą ilością tarcz... :))

I jak po "Zabójstwie..."? "Poskromienie złośnicy" i "Burza" czekają mnie w marcu. Podobnie jak cała sterta innych dramatów i okołoteatralnych publikacji ;) "O bohaterach i grobach" jest cudowną książką, ale rozumiem problemy z poknięciem tego tomu w całości - ja też robiłam sobie dosć długie przrewy, ale jak już czytałam - to jednym ciągiem. Zresztą bardzo chcę w najbliższym czasie wrócić do Sabato (do &quo...

W tym miesiącu tylko trzy pozycje, a dwie w trakcie. Dopadł mnie chyba niż czytelniczy :( -> "Herkules Poirot - życie i czasy - biografia wg Agathy Christie" A. Hart (ocena 4; spodziewałam się czegoś ciekawszego. Owszem są zebrane wszystkie, najdrobniejsze nawet fakty z życia Piorota, ale brak komentarzy, analiz, przypuszczeń, teorii itp.) -> "Serduszko" E. Żmijewska (ocena 5; lekka, przyjemna książka. Należy do cykl...

To moźe być przedziwne połączenie. Też w takim razie czekam :)

Ten miesiąc to miał być miesiąc Szekspira a był (jest?) miesiącem Gogola. Nie dość, że gęstość jego tekstów odpowiednio wysoka, język bardzo dowcipny, a miejscami pięknie mówiący o tragiczności ludzkiego życia, to jeszcze dostrzegam znaki świadczące o podobieństwie moralnym między Gogolem a mną. Jeszcze łączy nas jedna rzecz, ale to już sprawa pozaliteracka i bardzo nad nią boleję. "Pizzeria <Kamikaze>" Etgar Keret (5) "...

Unia Europejska jest największym i najbardziej liczącym się w świecie ugrupowaniem integracyjnym. (...) Przystąpienie do Unii zostało uznane za strategiczny cel polskiej polityki zagranicznej. Jeżeli Unia przychylnie ustosunkuje się do aspiracji Polski, społeczeństwo polskie będzie mogło - zgodnie z konstytucją - za kilka lat podjąć decyzję o przystąpieniu do niej. W tej sytuacji wiedza na temat integracji europejskiej jest szczególnie potrzeb...

Wszystkiego! Ale to naprawdę wszystkiego, czego sobie tylko zamarzysz Zbyszek

Jeśli dobrze zrozumiałem chodziło o trzy sprawy. Gmach muzeum: 1. powinien harmonizować ze "ścianą wschodnią" 2. nie powinien wyróżniać się na tle Pałacu Kultury (tak!) 3. jego projekt powinien być zgodny z uchwałami radnych ws. zagospodarowania przestrzeni ("w śródmieściu ma dominować Pałac Kultury i architektura Gierkowska, a reszta ma się ewentualnie dostosować") Swoją drogą najlepszy komentarz (obrazkowy) dotyczący z...

Może ja po prostu nie lubię pozorów, miałkości,złudzeń i bylejakości. I człowieka masowego,o którym pisał Ortega y Gasset, a którego taka kultura wychowuje. Kultura wysoka obdziera na jest z tego, co jest jej wyznacznikiem, z sensów a pozostają tylko puste skorupki nazw, dat, miejsc.

Taka literatura czy też "literaturka" w tej chwili świetnie się sprzedaje. Stąd wciąż nowe "Kody","Kluby", &qu​ot;Tajemnice". Podejrzewam, ze to Cię tak naprawdę irytuje, iż mniej wprawiony czytelnik może łatwo się nabrać.

Boję się, że ze strawieniem Masłowskiej (nawet w wydaniu Kolskiego) będę miała ogromne problemy ;) Poczekamy, zobaczymy... ;)

Donna Leon - Śmierć w La Fenice (4) Donna Leon - Śmierć i sąd (4) Donna Leon - Śmierć na obczyźnie (4) Donna Leon - Strój na śmierć (4) Donna Leon - Aqua alta (4) Arturo Pérez-Reverte - Klub Dumas (4) (kryminały to ponoć wymarzona lektura na odreagowanie sesji ;) - - - - Henryk Ibsen - Upiory (5) Ivo Vojnović - Trylogia dubrownicka (3 na 4, dałam 4 ale nie jestem pewna, czy słusznie...) Sofokles - Król Edyp (ponowna lektura, tym razem ...

Ja jestem jakaś konserwatywna, powiem Ci. Nic dobrego w kulturze zhomogenizowanej nie widzę. A Pearl jest dla mnie cynikiem, co nie wyklucza, a raczej nawet zakłada, że facet jakiś tam talent i inteligencję ma (i wykorzystuje, a jakże). I sądzę, że czytelnicy poważniejszych książek pewnie niektórzy z ciekawości, czy też dla zabawy sięgną po jego powieści, ale czytelnicy literatury masowej niekoniecznie już sięgną po literaturę trudniejszą. To cał...

Ten Gulbranssen naprawdę taki zły? Pytam się, bo Biblionetka namiętnie mi go poleca.

A ja mam nadzieję, że ewentualne opłaty pobierane od Biblionetkowiczów nie będą dotyczyły opcji, które już istnieją,tzn. schowka, polecanek etc. Tylko nowo wprowadzonych form. Ciekawa jestem co to może być takiego, że może stać się dla nas odpłatne???

W takim razie gratuluję i zazdroszczę tak imponującej ilości czasu na czytanie. Ja wciąż czuję niedosyt...

Apropos Conrada to polecam Wam również książkę Grażyny Kubicy "Siostry Malinowskiego czyli kobiety nowoczesne na początku XX wieku" gdzie między innymi w intersujący sposób opisana jest podróż sentymentalna Conrada wraz z rodziną do Polski u progu I wojny światowej. Conrad gościł u swojej kuzynki i jednocześnie wybitnej tłumaczki swych książek Anieli Zagórskiej, jednej z bohaterek wspomnianej przeze mnie ksiązki.

Nie:) Czytam zupełnie normalnie, nie potrafię objąć wzrokiem - i pojąć;) - większego kawałka tekstu na raz, niestety:)

Szkoda, po "Klubie Dantego" miałam nadzieję na coś przynajmniej równie niezłego. :-) Nie lubię stylizowanego języka... ale pewnie i tak przeczytam. :-)

Marno. :) Jest to teoretycznie literatura sensacyjna, czego cięzko się domyślić po 100 pierwszych stronach. Pearl nieźle przynudza. :) Wszystko ciągnie się jak flaki z olejem przez 400 stron, a nie tego spodziewałem się sięgając po tę książkę (choć muszę przyznać, ze było kilka ciekawszych, emocjonujących sytuacji, niestety, tylko kilka). Zresztą to ciągnienie takie jest nijakie, czyli wychodzi książka-nie-książka. Właściwe bez celu, bo się nieko...

Wstrząsające... i ten efekt osiąga Appelfeld bez żadnych środków praktycznie, to jeszcze bardziej ściska gardło. I to w obu książkach. "Osmalonych" też chciałabym kiedyś przeczytać. Ale najpierw chyba przekopię się przez fazę feministyczno-humanistyczno-genderową. :-)