Teksty i komentarze

Herodot żył w V wieku przed Chr. i choć pochodził z Jonii na wybrzeżach Azji Mniejszej (dzis. Turcja), to karierę zrobił w Atenach. Znalazł się tam jako polityczny emigrant, dobrowolnie lub nie, uchodząc przed Persami. Za cel życia postawił sobie opisanie wielkiego konfliktu między Wschodem i Zachodem, Persją i Grecją, wolnością i tyranią. Jego apogeum to Wojny Perskie, których opis zajmuje drugą połowę dzieła. Pierwszą poświęca na opis obu stron...

Książka zawiera m.in. wywiady z Robertem Tekielim, Adamem Szewczykiem i o. Johnem Gibsonem. [Paganini, Kraków 2004]

Lot podszedł do swoich zięciów i córek, aby ich ostrzec przed zniszczeniem Sodomy, lecz oni zaśmiali się tylko i powiedzieli: W mieście gra muzyka i jest świąteczny nastrój, a ty mówisz o zniszczeniu? (midrasz) [Paganini, Kraków 2003]

poszukuje książek o tej tematyce, rozmowy z katem , mendel gdański, wieża już znam, może coś spoza kanonu lektur?

Odpowiedź na ostatnie pytanie brzmi: nie - "Pan Tadeusz" został epopeją narodową, bo się podobał czytelnikom, ale jeśli nam nie odpowiada nie musimy udawać uwielbienia (zresztą po co?). ;) Oczywiście, że mamy prawo do własnej opinii i to na każdy temat, nie tylko dotyczący książek. Myślę, że nikt go tutaj nie neguje. Pozdrawiam

No, nikt tak nie robi, bo to bardzo trudne. Ale można przynajmniej spróbować :) w ten sposób pomyśleć. I już cała perspektywa widzenia problemu nieco się zmienia. A z tą szczerością i byciem prawdziwym, to chodzi mi o to, iż wiele osób być może czuje i myśli tak jak Firedrake, ale mało kto publicznie się przyznaje do takich "politycznie niepoprawnych" poglądów.

Ze wstępu autora: (...) midrasz: przebaczenie jest większą rzeczą niż stworzenie świata, bo aby stworzyć świat, Bóg nie musiał stać się człowiekiem (...)*. --- *Marcin Jakimowicz: "Dno - dziennik pisany niemocą", Paganini, Kraków 2001]

„(...) Prawosławne ikony ukazują Jezusa depczącego swój krzyż!!! To nie bluźnierstwo – znak zmienił się w rzeczywistość. »Szalony, kto śmierć uważa za sen mający trwać wiecznie!« – zakrzyknął zachwycony św. Efrem Syryjczyk. Czasami trzeba trzech dni płaczu, by zrozumieć, że Bóg przychodzi. Schodzi tak nisko, że pomylić Go można wówczas jedynie z prostym ogrodnikiem”. [Wydawnictwo Paganini, 2001]

Przeczytałam "Harrego Pottera i Księcia Półkrwi" i doszłam do takiego samego wniosku jak czasopismo Przekrój. Mianowicie Pani Rowling mogłaby teraz pisać same głupoty, a i tak książka sprzedałaby się w milionach egzemplarzy. Szósty tom właściwie niczym mnie nie zachwycił, a nawet mnie przeraził. Czy wydawcy wywierają tak duży wpływ na twórczość pani Rowling, że jej książki są coraz gorsze??? To oczywiście tylko moja opinia. Ale chciałabym poznać ...

Jak możesz Jolu, to napisz co to takiego było z Osiecką. Ja też nie wiem, a wątek mnie rozciekawił.

Dziś skończyłam Sto lat samotności Marquez'a i naprawde jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki...Aż dreszcze mnie przeszły kiedy przeczytałam ostatnie zdania. To tak jakby czytając ta książkę, do końca brało się udział w czymś totalnie niesamowitym i niepowtarzalnym. To pierwsza książka Marqueza jaką czytałam i nie wiem czy pozostałe są podobne do tej. Może powinnam się nimi zainteresować?...

Tez jestem ciekawa, co masz, Jolu, na mysli...

Dobrze wiedzieć że nie jestem jedyna. :))

Oj, oj, oj, a co ona takiego zrobiła po wiośnie 1989 r.? To prawdziwe pytanie, nie ironia, ja... miałem wtedy 15 lat i nie zajmowałem sie panią Osiecką, a raczej młodszymi przedstawicielkami rodzaju żeńskiego:)

zgadzam się, według mnie to najlepsza książka jaką w życiu czytałam! Teraz postanowiłam stworzyć drzewo genealogiczne na podstawie "Korzeni". Cudowna lektura!

zgadzam się, według mnie to najlepsza książka jaką w życiu czytałam! Teraz postanowiłam stworzyć drzewo genealogiczne na podstawie "Korzenie". Cudowna lektura!

Niektóre kontynuacje w ogóle nie powinny powstać - dla dobra czytelników. :)) Cieszę się, że mogłam służyć informacjami. To chyba jedyny pożytek jaki wyniknął z przeczytania tej książki... Pozdrawiam :)

Książę Bennett z Cordiny prowadził barwne życie i nieustannie trafiał na pierwsze strony gazet. Chłodna i dystyngowana lady Hannah Rothchild, którą ojciec zaprosił do ich pałacu, wcale nie była w jego typie. Jednak, gdy młody książę ją poznał, zaintrygowała go do tego stopnia, że postanowił się do niej zbliżyć. Hannah, która miała do spełnienia trudną i odpowiedzialna misję, szybko uświadomiła sobie, że Bennett może utrudniać jej wykonanie zadani...

Pod tym względem koniec jest z pewnością pozytywny, ale jednocześnie smutny - zawsze, gdy czytam tę książkę, chce mi się płakać... Patrząc w ten sposób, to i "Mały Książę" kończy się szczęśliwie - przecież bohater wraca do swojej Róży... ;)

ciekawa jestem jak poszedł egzamin? mnie takowy czeka za dwa lata, ale dzięki twojemu wpisowi chyba zacznę przygotowywać się wcześniej;)pozdrawiam

Witaj w gronie wielbicieli Krystyny! :) :) Pozdrawiam

A ja moim dzieciom chrzestnym. Karolcię uwielbiam!

Ja także uważam, że "Poczwarka" to dobra powieść, z tym, że przeznaczona dla "wrażliwych". U mnie wywołała podobne odczucia. Najbardziej przeżywałam relacje poczwarki z ojcem i konsekwencje tego. Zaciekawiłaś mnie tą powieścią "W krainie kota" będę musiała ją przeczytać

Ja też nie przebrnęłam... Takie dłużyzny jakieś... :|

Zgadzam się w stu procenatach, chociaz jestem kobietą dojrzałą to wszystkie trzy książki ,,Nigdy w życiu" , ,,Serce na temblaku", może troszkę mniej i ,, Ja wam pokażę" są o niebo lepsze od ,,Dziennika Bridget Jones''.Bardzo szybko i łatwo się czyta ,co w dobie zawiłości dnia codziennego jest odskocznią.

kiedy zaczęłam czytać "W Krainie Kota" Doroty Terakowskiej byłam pozytywnie nastawiona do niej po "Poczwarce" tejże autorki. I cóż mogę napisać? Z pewnością to, że nie zawiodłam się. Tematycznie różne książki, a jednak wyzwalają w czytelniku takim jak ja podobne emocje. Radość, smutek, zaduma... Sięgnę po inne książki tej autorki jak tylko będę miała czas, a tego, jak na złość, coraz mniej- studia czas zacząć! ;)

:-(. Nie potrafiłam nawet zacząć. Nie mogłam przejść przez pierwszą stronę.

Ja jakoś nie mogę przez to przebrnąć. Ciagle coś mnie odrywa i jak do tego wracam to już nic nie pamiętam. I muszę zaczynać od początku. Ale Przeczytałam całą historię Berena i Luthien. Cudowna.

Książkę przeczytałam jednym tchem, ponieważ jej fabuła może jest trochę przewidywalna, ale opisane postacie są ukazane w ciekawym świetle. Po lekturze tej książki wszędzie widziałam okrutnych mężczyzn, którzy tylko chowają się pod pierzynką brutalności, co odnosi się do głównego bohatera Magnusa. Chciał on być postrzegany jako bezwzględny człowiek, lecz w istocie miłość, w postaci Zarabeth, ukazuje nam mężczyznę ulegającego urokowi kobiety. Fajna...

Na forum "ksiazki" jest juz watek o bibliotekach - odsylam do niego: [artykuł niedostępny]