Teksty i komentarze

Opowiada Jackiewicz, właściwym sobie językiem, o wielkich aktorach tego świata, o wielkich aktorach Polski. Charlie Chaplin, Rudolf Valentino, Greta Garbo, Innokientij Smoktunowski, Zbigniew Cybulski, Jerzy Stuhr. Warto przeczytać.

Czy TVN to jakieś „wielkie be” a bycie... TVN-owskim... to koniecznie synonim szmiry? Jeśli tak, to nie ma sprawy, będę sobie potajemnie oglądać Fakty, Taniec z gwiazdami, Rozmowy w toku i parę innych, które mnie fantastycznie odprężają po cięzkim dniu pracy. Chociaż Ciao Darwin i wiadome seriale jednak sobie daruję...:)))Tylko cicho sza...:)))

To było dobre wyjaśnienie, które pozwoliło mi bardziej zrozumieć twoją wcześniejsza wypowiedź. Doceniam twoja otwartość. Myślę, ze warto o tych sprawach mówić i jakoś je sobie poukladać. Ja sama mam na wiadomy temat bardzo mieszane uczucia i twoja ”mała prowokacja” i idąca za nią dyskusja chyba mi to uświadomiła. A nawet sprowokowała do opisania moich przemyśleń w czytatniku. Więc wyszlo na dobre :)))

Serdecznie Cię namawiam :) zacznij od Koloru magii.

To właśnie powiedziałam :)

Kilka fraszek dla zachęty: Miłość na wszystkie bóle pomocna, jeśli jej dawka nie jest zbyt mocna*. *** Niejeden kapitał ludziom biedy napytał**. *** Trudno zająć stanowisko kurom powierzonym liskom***. --- * Tadeusz Fangrat, "Dziki w goździkach", Czytelnik, Warszawa 1987, str. 17. ** Tamże, str. 10. *** Tamże, str. 27.

Rio de Janeiro. Siedmioletnią Eleanor, córkę zamożnego angielskiego emigranta, i jej nieco starszego kuzyna Johna łączy coś więcej niż tylko zwykła dziecięca przyjaźń. Nie podoba się to ojcu dziewczynki, który pamiętając nieszczęście własnej siostry, dokłada wszelkich starań, aby przywiązanie nie zamieniło się w zgubną namiętność. Wysyła więc Johna na nauki za ocean, sądząc, że dopiął celu. Uczucie jednak zwycięża próbę czasu - losy Eleanor i Joh...

Jeśli się nie mylę chodzi o tekst pani Agnieszki Osieckiej, która napisała także kilka lat później: "nie spoczniemy, nim dojdziemy, nim zajdziemy, w siódmy las...". Nutki poskładał pan Seweryn Krajewski, a całość wykonały "Czerwone Gitary" w latach 70. po raz pierwszy. W tym kontekście można wysnuć dwa wnioski: albo pani Agnieszka zmieniła zdanie co do właściwej istoty pogoni za niedoścignionym, albo w piosnce "Gonić król...

Ja! Przeczytałam ją po raz...hohoho i jeszcze więcej. Dostałam w antykwariacie, bo poprzednią ktoś sobie przywłaszczył. Podoba mi się nadal! ;-)))

Trzy dowody na to, że książka jest znakomita: - została moim czytadłem i sięgam po nią dla poprawienia sobie nastroju, -pożyczyłam ją komuś, kto postanowił ją sobie zostawić na zawsze, nie uzgadniając tego ze mną, - nie mogąc bez niej żyć kupiłam w antykwariacie następną i znów się zaśmiewam...

Książeczka już chyba pół roku czeka na mojej półce na swoją kolejkę. Póki co czytam trochę nudnawą historię: "Ja, Kaligula"

Czupirku, a do anktykwariatu Ty nie chodzisz? Ostatnio byłam jakieś trzy tygodnie temu i w tym po schodkach w dół były opowiadania Kafki. Zaręczam. Ale jak znam życie to już nie ma.

Czytam sobie książke pana Lisa i musze powiedzieć ,że opowiadać to on umie. Szkoda , że nie startuje w wyborach prezydenckich ... :) A może następnym razem ...

Przez miliardy lat swego istnienia Ziemia doświadczała katastrof na niewyobrażalną skalę, była miejscem, gdzie rodziły się i ginęły miliony gatunków, gdzie powstawały i wysychały oceany i wypiętrzały się łańcuchy górskie. Dziś próbujemy odtworzyć te niezwykłe dzieje naszej planety, prowadząc badania w laboratoriach, starając się odczytać informacje zapisane w skałach oraz skamieniałych szczątkach roślin i zwierząt, symulując procesy geologiczne z...

Bardzo, bardzo mnie to zainteresowało. Dziękuję, dodaję do schowka. Jola

Alan Guth, profesor fizyki w słynnym Massachusetts Institute of Technology, jest twórcą teorii Wszechświata inflacyjnego, uważanej za jedną z najważniejszych w kosmologii współczesnej. Opisuje ona pierwsze momenty istnienia kosmosu po Wielkim Wybuchu i tłumaczy, dlaczego dziś Wszechświat wygląda tak, a nie inaczej. W tej książce Guth pokazuje, że jest nie tylko wybitnym teoretykiem, lecz także doskonałym popularyzatorem nauki. Z talentem, w pr...

W długiej historii Ziemi było wiele epizodów masowego wymierania gatunków. Ciągle nie wiemy, czy miliony gatunków wymarły, ponieważ miały gorsze wyposażenie genetyczne, czy też po prostu zabrakło im szczęścia. Wiemy natomiast, że za obecne wymieranie parudziesięciu tysięcy gatunków rocznie odpowiada człowiek. Pojawia się pytanie: czy - i kiedy - podzielimy los mamutów, tura i gołębia wędrownego? Autorzy, Richard Leakey z przesławnej rodziny paleo...

Mam książkę pt. "I będę żyć", która wzrusza ogromnie i dodaje otuchy wszystkim chorym na raka lub ich bliskim. Napisała ją dr Jerri Nielsen, która podczas pracy badawczej na biegunie odkryła u siebie raka. Wiem, że drugi raz do niej nie wrócę, znajomi przeczytali, a sprzedać jej nie mam sumienia. Bardzo chętnie oddam w dobre ręce, żeby wzruszyła kolejne osoby:) Pozdrowionka;)

Wprowadź to trzecie do Biblionetki. Z Twojego opisu wynika, że jest to książeczka bardzo dowcipna, a ja uwielbiam dobry dowcip. Poczytałabym. Poza tym - a nuż mi się jeszcze coś przytrafi? :-)))

Czytywałam kiedyś książki tego rodzaju. Trzydzieści lat temu, dwadzieścia. Bardzo je ceniłam. Były inne. Jak słusznie zauważyłaś, teraz drażniąca jest ta "amerykańska otoczka" - przykłady i opisy dla niedorozwiniętych umysłowo. Zastanawiałam się często nad tym dlaczego mnie już do nich nie ciągnie? Zestarzałam się, czy co? Nie, właśnie forma, ta idiotyczna forma drażni mnie. Nazwałam je w końcu na własny użytek produkcyjniakami i omija...

:-))

Drogi Czupirku! Nie wiem, czy to jest legalne, ale ja sobie wydrukowałam. Na swoje usprawiedliwenie dodam, że działałam w wielkiej potrzebie. Pozostaję z wyrazami sympatii do Czupirków, Potwór :-)) Ps. http://www.kafka.pl/main.htm

Moim zdaniem warto ją przeczytać, Bogna ma rację - to jedna z tych książek, które się pamięta. Pięknie opowiedziana przez małego chłopca historia o przyjaźni i o marzeniach. Bardzo wzruszająca, ale bez żadnych sentymentalizmów. Jest tam scenka mająca miejsce w wyimaginowanym ZOO, przed kasą biletową. Zeze pyta kasjerkę: - Do ilu lat dzieci nie płacą? - Do pięciu. - To poproszę o jeden dorosły. Pomyślałam sobie, że również w życiu realnym Zeze...

Tak na szybko, ku pamięci. Czytam teraz literaturę dość niewybredną: 1) "Imię i nazwisko zastrzeżone" Jane Sigaloff 2) "Zanim się pojawiłaś" Judith McNaught 3) "Bez paniki, to tylko randka" [w przerwach]. ad 1) Współczesne romansidło z serii "Literatura na obcasach", które nie przynosi żadnych szczególnych wrażeń ani nawet nie jest specjalnie zajmujące. Redaktorka rubryki z poradami jakiegoś londyńskiego czasopisma zakochuje się w mężczyźni...

["Jutro"] Książka opowiada o człowieku, który przez wiele lat uparcie poszukuje syna, który za młodu uciekł z domu. Po śmierci żony żyje już tylko dla niego, robi wszystko z myślą o nim, zaniedbuje siebie dla niego, bo mimo wszystko wciąż wierzy, że jego cudowny syn powróci jutro.

Dziękuję Wam, miło, że notka się podoba :) Nie pisałam tego jako recenzję, bo to miał być taki czytatnik dla mnie, żebym pamiętała, co czytałam, kiedy i czy mi się podobało. Subiektywny bardzo. Ale rozważę przenoszenie moich opinii do normalnych recenzji :)

Z przedmowy Bogdana Hillebrandta*: Książka Włodzimierza Mańki stanowi zbeletryzowaną historię jednego z oddziałów AK w Kieleckiem.(...) Ukazując zarys działalności oddziału, mówi zarazem o osobistych przeżyciach i dokonaniach jego żołnierzy. (...) Oddział "Wilka", zawiązany w połowie 1943 r. jako grupa wypadowa, a następnie przekształcony w stały oddział polowy, szybko zasłynął z brawurowo przeprowadzanych zasadzek na szosach i szlakach kolejo...

"Dom w domu" to życie wielopokoleniowej rodziny widziane oczyma dziesięcioletniej dziewczynki. Zanim Dorota (główna bohaterka i narratorka) opisze dany dzień, zawsze pisze wiersz. Jak sama mówi: "Postanowiłam codziennie zaczynać swój pamiętnik od wiersza"*. W tej cudownej książce jest dużo kolorowych zdjęć i różnych obrazków. Tak naprawdę czytałam ją ponad rok temu, ale zamierzam do niej wrócić. Niby pisze to wszystko dziesięcioletnia Dorotka,...

Najpierw obejrzałem film, dopiero później przeczytałem książkę. Jest to dobitny przyklad, jak z książki przeciętnej można zrobić film nieprzeciętny (z reguły bywa odwrotnie, choćby "Trainspotting"...). A może te moje odczucia związane są z osobą Hopkinsa - jest to jeden z nielicznych aktorów, który gdyby miał za zadanie zagrać zsiadłe mleko, zrobiłby to bez problemu... Gdy słyszę: "Milczenie owiec", automatycznie nasuwa mi się przed oczy demonicz...

Masz rację, ze wiek nic nie ma do poziomu intelektualnego ani nawet nieraz do poziomu stetryczałości :))) A co do Świata Zofii, to się po prostu nie zgadzamy. Wedug mnie książka nie jest mierna, niezależnie czy ktoś czyta wielkich filozofów w oryginale czy nie.