Teksty i komentarze

Według mnie ta książka jest bardzo słaba. Fabuła poprostu 'nie trzyma się kupy', a bohaterowie zachowują się w sposób conamniej dziwny...

William Tenn wychwalany jest pod niebiosa na ostatniej stronie okładki, a jego prozę określa się jako "czarującą opowieść o intergalaktycznej przygodzie, czarownicach, wampirach i tajemniczej podróży człowieka do gwiazd..." Aby odnieść się do tego zbioru dziewięciu opowiadań, musimy cofnąć się nieco w czasie, aż do lat sześćdziesiątych, kiedy tematyka hard SF dominowała w odrealnionej prozie światowej. Dynamiczny rozwój techniki, okrasz...

Mniej się śmiałam, bo całkiem nieźle pamiętam. Ale i tak opis poranka i owego szumu, szmeru, co to we wsi się rozlega zawsze mnie rozkłada na łopatki. No i ten (niedokładny) cytat "walnąłem jeszcze raz, bo uch nie lubię jak baba płacze" :) To moja jedyna książka Redlińskiego, jakoś nie mam szczęścia w bibliotekach, a wśród znajomych nikt nie ma. Z czasem dokupię.

Ja również :]

Zacznijmy od tego : ile masz lat? To istotne. Po drugie : co to ma być? Dla dzieci, dla młodzieży, dla dorosłych? Dopiero wtedy będzie można właściwie ocenić to, co napisałaś. :-)

"Mężczyzna w brązowym garniturze" - książka napisana z humorem, w sposób chwilami ironiczny, na stałe weszła w krąg moich ulubionych kryminałów. Akcja - bardzo dynamiczna i ciekawa - nie pozwala oderwać się od czytania. Ze mną to potrafi zrobić tylko Agatha Christie... Młoda dziewczyna, Anna Beddingfeld, córka zmarłego niedawno paleozolika, jest świadkiem tragicznego wypadku w metrze. Znajduje dowód na to, że śmierć tajemniczego cudzoziemca ni...

"Nostalgia anioła" czekała na mnie od Dnia Dziecka, kiedy to dostałam ją w prezencie. :) Długo po nią nie sięgałam, zgodnie ze swoją awersją do bestsellerów, i w ogóle trochę mi było szkoda, że dostałam książkę spoza mojej listy tytułów pożądanych. :> W końcu sięgnęłam po nią i okazało się, że nie mogę się oderwać. Gorzej: skończyłam czytać i zaczęłam od nowa. To taka delikatna, subtelna... czuła wręcz powieść: o śmierci dziecka, o tym, jak ż...

""W Rzymieś był, a wiaryś nie stracił?" Nie traci jej tylko ten, u kogo silniejszą jest ona niż rozum. A może i rozsądek?" "Oglądały oczy moje" to autobiografia księdza Leonarda Świderskiego. Świderski ma (czy miał, bo już nie żyje) za sobą 34 lata kapłaństwa, doktoraty na uniwersytecie paryskim i gregoriańskim, kierownictwo 2 seminariów duchownych w Płocku i kilka innych kościelnych funkcji. W 1961 zrzucił sutannę, nie mogąc już znieść fałszu...

I co ja mam napisać, jak nie mam nic do napisania? To chyb najlepszy komentarz dla tej książki. ;) Ale jednak spróbuję... Fabuła w skrócie. Wschodząca gwiazda kina stała się ofiarą stalkera, który z czasem pozwala sobie na coraz więcej. Wschodząca gwiazda w międzyczasie ulega wypadkowi, w którym traci wzrok, co stalkerowi ułatwia zadanie - co i rusz włamuje się do jej domu, zostawia ślady po sobie - napisy na lustrze, głowę psa, albo... bezgło...

Na "Szczura" polowałam już od jakiegoś czasu - od momentu, w którym w TV ujrzałam Zaniewskiego z dwoma pięknymi szczurami biegającymi po nim i po jego biurku. Zakochałam się - w Zaniewskim i w jego szczurach, bo szczury w ogóle kochałam już wcześniej. :-) I znalazłam "Szczura". I przeczytałam. I mam mieszane uczucia. Sam pomysł na fabułę świetny. Książka opisuje życie jednego szczura - od narodzin aż do śmierci, życie twarde, trudne, okrut...

"Książka przypomnianego po raz pierwszy po wojnie wybitnego uczonego i myśliciela dotyczy niepokojącego go przez lata fenomenu okrucieństwa, rozumianego metafizycznie i zarazem najzupełniej dosłownie - jako zadawanie tortur cielesnych. Wśród omawianych tematów znajdują się m.in. zagadnienia takie jak inkwizycja, demonologia, polowanie na czarownice, ostra krytyka przeszłości Kościoła, zagłada katarów, problem kary śmierci, zabijanie zwierząt itp....

Skończyłam czytać „Zaćmienie” Connie Willis i mam uczucie niedosytu. To był tomik opowiadań, a ja lubię krótkie formy, choć to lubienie jest odwrotnie proporcjonalne do zapamiętywania, opowiadania bowiem jeszcze rzadziej udaje mi się zapamiętać niż powieści. Te opowiadania to taka literatura pasożytnicza, a żeruje Willis na innych utworach, na zdarzeniach historycznych, na rozterkach moralnych. Buduje fabuły wokół tego, co czytelnicy przypuszczal...

Z okładki: "Nie licząc psa" to jednocześnie powieść sensacyjna, fantastyka naukowa i szekspirowska komedia [...]". I coś w tym jest, bo elementy wszystkich trzech w niej znaleźć można. Tyle że tak naprawdę ta powieść nie jest żadnym z nich, ani powieścią sensacyjną, ani sf, ani szekspirowską komedią. No, może trochę jest sf, ale nie głównie. Powieść zaczyna się ucieczką Neda, historyka z połowy XXI wieku, przed tajemniczą lady Shrapnell, która...

Kolejna książka, po którą sięgnęłam z nudów. Jest to historia chłopca, który jeszcze w szkole średniej odkrywa, że jest homoseksualistą. Zakochuje się w swoim przyjacielu i przez kilka lat marzy o nim, dopóki, po rozmaitych przygodach, nie znajdzie się z nim sam na sam. [Zakończenie zwala z nóg.] Vidal, jak sam mówi, chciał przedstawić romantyczne marzenia dorastającego chłopca, ale dla mnie to raczej obraz rozpadu i rozpusty. Nie z powodu hom...

O "Rymowankach" Szymborskiej przeczytałam w "Przekroju" - pisze tam o nich Tadeusz Nyczek, którego cenię skądinąd. To Szymborska, jakiej jeszcze nie znałam (choć poczucie humoru znane mi np. z "Poczty literackiej") - w książce znajdziemy kilka rozdziałów pełnych limeryków, moskalików, lepiejów i innych podobnych wynalazków autorki. Oto jeden dla zaostrzenia apetytu: Tutaj spoczywa Krzysztof Przywsza, a tuż przy Przywszy żona bywsza. Jak w...

Podtytuł: O uzdrowicielskiej mocy natury i sztuki. Krystyna Janda w "Autografie" stwierdziła, że ta książka daje nadzieję. Miłosz we wstępie do książki wiąże medycynę z magią. "Katharsis" zbiera doskonałe recnezje w środowisku krytyków, pisarzy, ludzi sztuki i kultury w ogóle. A kiedy po nią sięgałam, właściwie nie wiedziałam o niej nic, jakby wszyscy mówili o niej dużo, tak naprawdę nie mówiąc nic. Obawiam się, że też nic nie powiem. :-) T...

Książka ta opowiada o siedemdziesięcioletnim panu, który poznał młodą kobietę po miłosnych przeżyciach. Ben, bo tak ma na imię główny bohater, boi się rodzącego się pomiędzy nimi uczucia ze względu na różnicę wieku. Dlatego też Ben postanawia odejść, lecz znów się spotykają i postanawiają ze sobą zostać.

Książka, jak czytałam, opowiada o dziwnych pożarach. Pewna para chciała spędzić noc we dwoje, na plaży w domku. Na drugi dzień znalazła ich policja. Zostali spaleni żywcem. Ale najdziwniejsze było to, że dom był w całości, spłonęło tylko łóżko, a na ścianie zostało odbicie przerażonych kochanków. Śledztwem zajął się młody policjant. Zaraz po tym, doszło do kolejnego takiego wypadku...

Z regulaminu BiblioNETki: "Możesz dodać swój komentarz. Pamiętaj, że powinien on dotyczyć treści recenzji lub Twojej opinii o książce, nie osoby autora recenzji. Komentarze nic nie wnoszące lub obraźliwe będą usuwane."

Bardzo podobała mi się ta książka. Choć te opisy zwłok...nie były zbyt "przyjemne". "Lawinia" zgadzam się z Tobą w zupełności te jego luźne, zabawne komentarze...Sama fabuła dość niebanalna, trzymajmy kciuki za to, że stworzy, oby jak najwięcej takich książek!

Seryjny morderca zbiera krwawe żniwo wśród młodych kobiet w powstającym właśnie pięćdziesiątym pierwszym stanie USA, którego utworzenie uzależnione jest od zlikwidowania problemu przestępczości. Służby specjalne zwracają się o pomoc w śledztwie do wybitnego psychologa, profesora Jeffreya Claytona. Podejmując się wskazać mordercę, Clayton nie podejrzewa, że wyrusza na koszmarne spotkanie z własną przeszłością...

Zaciekawiłaś mnie.:-)

"Tak mało wiemy o sobie nawzajem. Na ogół leżymy zanurzeni jak kawałki kry, wystając na powierzchnię zimną i białą skorupą naszych społecznych bytów". (Amsterdam, Ian McEwan)

Przepraszam. Byłam pewna, że Redliński napisał jeszcze książkę "We wsi za bagnami", której nie znam. Ot, roztargnienie... Mniej się śmiałaś?. Ja się śmiałam najbardziej. I to kilkakrotnie, czytając ją. Pewnie też wrócę. Czytałaś "Awans"?

Nie mogę powiedzieć, że Lem pisze złe książki, bo to byłoby i bluźniercze, i niesprawiedliwe. Mogę jedynie napisać, że kilkakrotnie sięgałam po Lema, bo wypadałoby coś jednak wiedzieć, i za każdym razem odkładałam je. Nie lubię tego pisarza, nie trafia do mnie, nie potrafię śledzić tego, co napisał, nie potrafię się skupić. Przykro mi.

Czytałam dwa razy. BARDZO DAWNO i DAWNO. Nie pamiętam nic, poza tym, że była mądra i znakomita. Przeczytam TERAZ.

Książeczkę pożyczyłem z biblioteki. Bodaj pierwsze polskie wydanie, z końca lat 60tych. Z frapującą okładką - małe sygnaturki przedmiotów z numerami "katalogowymi". Zgadza się, bohaterowie są straszni - nudni, konformistyczni, zlewający się z tłem jak mało kto. Tylko, że to specjalny zabieg Pereca - ukazanie rzeczywistości z perpektywy dóbr, a nie dobra... Co gorsza, jego bohaterowie to tzw. młoda inteligencja na kilka lat przed rokie...

Genialna książka, pełna angielskiego humoru. Dorastający chłopiec krytycznie opisuje otaczający go świat, zbyt poważnie podchodzi do kwestii swojej osoby i dręczą go problemy nastolatków. Polecam każdemu: nie tylko młodzieży, ale też dorosłym. Śmiech do łez i bólu brzucha! Jeszcze bardziej polecam cykl w języku angielskim! MISTRZOSTWO!

Nagrodzony ostatnio literackim Paszportem Polityki za powieść „ Zwał ” Sławomir Shuty zagości w Kłodzku w środę 23 lutego. Spotkanie z cyklu „A propos Literatury” rozpocznie się o godz. 17:00 w Kłodzkim Ośrodku Kultury (pl. Jagiełły 1).

Dzięki, chętnie podyskutuję, jak przeczytasz. Pozdrowienia. L.