Teksty i komentarze

Georges Gerfaut ratuje na drodze ofiarę wypadku i wiezie rannego do szpitala. A trzy dni później, kiedy jest już na wakacjach z żoną i córką, zostaje zaatakowany przez dwóch bezwzględnych morderców. Na czyje zlecenie? Może tego, kto spowodował tamten wypadek na drodze? Wszystko na to wskazuje. l teraz Gerfaut ucieka. Choć od takich ludzi nie da się uciec. Można ich najwyżej zabić. [Crime & Thriller, 2007]

Jak bym mogl nie pamietac.Mysle ze jeszcze nie raz będziemy rozmawiali.

Powieść o wartkiej akcji i nastroju przywodzącym na myśl literaturę fantasy lub średniowieczne zamczyska Umberta Eco. Jednak pod miłym dla czytelnika sztafażem książki przygodowej kryje się odwieczne pytanie Nostradamusa o rolę przeznaczenia w naszym życiu. Czy jest możliwe przewidywanie przyszłości, choćby nawet zapisanej w księdze przeznaczeń? Od czytelnika zależy, czy zdoła odnaleźć rozsypane liście. [Atut, 2003]

- Chmury się kłębią i płyną [powieść] - Stacja pierwszej miłości - Sułtan Sandżar - Pierwsza bezsenność [Nasza Księgarnia, 1973]

Zgadzam się z wypowiedzią anndzi. Ligocka, opisująca wydarzenia z getta, kiedy była małą dziewczynką (w czerwonym płaszczyku) posługuje się innym językiem (dziecinnym, prostym ) niż wspominając późniejsze życie - to dorosłe, kiedy używa już języka bardziej dojrzałego, zdania mają znaczniej rozbudowana konstrukcję. Jej język ewoluuje i to jeszcze bardziej sprawia, że tesk ten jest autentyczny.

To niewątpliwie najlepsza książka Krystyny Siesickiej. Oceniłam ją na szóstke, ale zasługuje na więcej!!! Chciałabym czytać więcej takich książek, znacie podobne?????????

Robiłyśmy z koleżankami "widoczki" na naszej uliczce wysypanej wtedy piaskiem. Zaznaczało się miejsce zasypanego "widoczku" patyczkiem albo innym tajemnym znakiem, a potem delikatnie odsłaniało, żeby nie skaleczyć się brzegiem szkła. Największa radość była, gdy u kogoś ze znajomych pękła szyba - mieliśmy dużo materiału na nowe widoczki. W kolejce po paszport też stałam, ale na posterunku MO - spora była, a paszport się potem nawet nie przydał :(...

A mnie Cejrowski zirytował. Zaczęłam lekturę z przyjemnością, ale w miarę czytania wzrastało moje znudzenie i zdenerwowanie. To konfabulant, kłamczuch i wodolej! Wolę Arkadego Fiedlera, który opisywał wszystko rzetelnie i nie usiłował zwrócić na siebie uwagi błyskotliwością na pokaz. A i dowcipu panu F. nie brakowało. Jedno muszę przyznać: książka W.C. wydana jest CUDNIE.

Mnie to jakoś nie wzięło. Trąci kiczem i jest mało wiarygodne. Nawet sobie kupiłam tę książkę po usłyszeniu zachwytów koleżanki. Teraz zamierząm "opylić" ją w antykwariacie;-

Jako bardzo młode dziewczę też chciałam być niczym Stasia Bozowska... Aach, wspomnienia... NB, kształcę się na nauczycielkę! Taki psikus życiowy ;D

Ja chyba muszę Godziny przeczytać w oryginale. Może wtedy się do nich przeczytam. Polska "wersja" (przez co po prostu rozumiem tłumaczenie) jest fatalna. Cukierkowe, nieudolne naśladownictwo Woolf. Odradzam. Ale film - genialny! Nie popadajmy w skrajny relatywizm - literaturę kobiecą nie jest tak trudno wskazać. Nawet po seriach wydawniczych.

Od śmierci Stefanii Rudeckiej minęło kilka lat. Waldemar Michorowski nadal kocha zmarłą narzeczoną i nie myśli o małżeństwie z inną kobietą (nawet z kochającą go Lucią Elzonowską). W swoim samotnym życiu szuka nowego celu i znajduje go niespodziewanie w osobie swego kuzyna Bohdana Michorowskiego z linii czerczyńskiej. Ordynat spotyka go przypadkowo w Nicei, w chwili, gdy Bodzio właśnie przegrał w kasynie ostatnie pieniądze. Starszy Michorowski po...

Dla Antonii i Anastasa kończył się długi rok. Rok dziwny, niemal nierzeczywisty. Teraz zmierzają razem do Archangielska, do przeszłości, do Raiji i związanych z nią wspomnień. Antonia przeżywa głębokie rozterki. Czy ma prawo wrócić do córeczki, którą opuściła przed laty? Jak przywita ją porzucony Oleg? Jej sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że wbrew własnej woli otrzymała rozwód i została zmuszona do poślubienia Anastasa. Taka była cena za możli...

Antonia wraz z wyjętym spod prawa Grigorijem zamieszkała w prostej chacie. Wiele myślała o Archangielsku, o pozostawionych tam najbliższych, ale przecież porzuciła ich w imię miłości. Spodziewała się dziecka, lecz jeszcze nie wiedziała, że drogę przetnie jej złota bogini ze snu Raiji. Nie wiedziała także, że piękna Kati, córka szamana, odmieni jej życie, a co więcej, zaprowadzi do obcej, niebezpiecznej krainy... [Pol-Nordica, Otwock 2001]

Kiedy Oleg powraca z rejsu z młodą Norweżką, Raija przeżywa wstrząs: rozumie, co mówi do niej obca dziewczyna i sama także potrafi mówić w jej języku. Usiłuje przypomnieć sobie zdarzenia z przeszłości, lecz wciąż odczuwa pustkę. We śnie odwiedza wyglądającą znajomo krainę i spotyka ludzi, z którymi kiedyś zapewne łączyły ją bliskie więzi. Czy Jewgienij coś przed nią ukrywa? Co się stanie z Carycą, jak nazywają Raiję w Archangielsku prości lud...

"Rynek w Smyrnie" Jacka Dehnela, autora znakomitej "Lali", to zbiór sześciu opowiadań z lat 1999-2002, poruszających i przewrotnych, z których wyłania się obraz świata zaczarowanego, utkanego ze szczegółów pozornie nieistotnych - drobnych gestów, zapachów, smaków i barw. Wszystko zaczyna się tu zwyczajnie - wakacje we Włoszech, jazda warszawskim autobusem, oczarowanie marmurową rzeźbą... Ale potem spod powierzchni wyzierają niezwykłość i magia...

phi, Verdiano, ja chyba dzisiaj nie jestem do końca w formie.:-) Myślałam, że piszesz o jeszcze innym studium psychopatii.:-)

Zapamiętałeś? Pozdrawiam serdecznie! :)

Ale o co chodzi? Jak to nie widzisz? Przecież oceniłaś, tak samo jak ja, na 6. :-)

W środku nocy Antonia słyszy pukanie do drzwi. Ku jej zaskoczeniu stoi za nimi posłaniec od Grigorija, który przed wielu laty jako jedyny nazwał Tonię Antonettą. Piętnastoletnia wówczas dziewczyna pokochała Grigorija całym sercem, winna mu też była ocalenie życia. Teraz ów mężczyzna, wyjęty spod prawa za bunt przeciwko władzy, ciężko ranny i niewidomy, szuka u niej ratunku. Antonia, która nigdy o nim nie zapomniała, nie bacząc na męża i córkę, ni...

Na statkach należących do Jewgienija i Olega wybucha bunt marynarzy. Raija od razu pojmuje powagę sytuacji - mąż akurat wyjechał z Archangielska, a przecież chodzi o jego majątek i przyszłość. Mimo grożącego jej niebezpieczeństwa Raija decyduje się popłynąć wraz z inicjatorem buntu Wasilijem na "Antonię". Pragnie uratować rannych i przyczynić się do załagodzenia konfliktu, nie potrafi też odmówić pomocy niezwykłemu przywódcy buntowników... [Po...

Gdzie ja to droga Vrediano:D mogę dostać? Bo jakoś w Biblionetce tego nie widze.:_)

Ale jeszcze więcej psychologii - to przecież studium (i to świetne!) psychopatii!

Amoretko warto, pod warunkiem, że lubisz krwawe kryminały. Może nie powinnam porównywać tej powieści do Pachnidła, ale tak samo jest paskudny psychopata, który robi podobne zbrodnie, tylko może z jeszcze większą brutalnością....

Dla mnie też rewelacja. Już gdzieś napisałam, że przez tą powieść przejechałam dwa razy moją stację Metra.:-) Dokładnie miałam identyczne odczucie. Przy niektórych fragmentach po prostu nie mogłam opanować śmiechu. To prawda, że jest w tym dużo filozofii.:-)

"Poezja i historia" jest ambitną próbą monograficznego zarysu ważnego nurtu polskiej poezji dwudziestego wieku. Autor kreśli jej dzieje od dwudziestolecia międzywojennego ("Żagary") po okres współczesny ("Nowa Fala"). Walory merytoryczne "Poezji i historii" uznać należy za istotny głos w bardzo ważnej dyskusji nad charakterem oraz perspektywami rozwoju polskiej poezji współczesnej. [Universitas, Kraków 2001]

Książka "Słoneczniki" urzekła mnie swoim realizmem, prostotą przekazu myśli i śmiesznymi fragmentami, których w niej nie brakuje. Biorąc ją pierwszy raz do ręki widziałam tylko stare, pożółkłe kartki, ale po lekturze byłam mile zaskoczona. Autorka umiejętnie potrafiła przedstawić portret psychologiczny nastoletniej dziewczyny, która przeżywa pierwszą miłość, jest bohaterką komicznych scen szkolnych. Chociaż książka jest już dość stara, to nadal a...

rozumiem twoje zafascynowanie książką, ale nie wydaje mi się, byś ją uważnie przeczytał, skąd masz informację o tym, że opisuje ona życie Leni aż do śmierci?, chyba że dysponujesz jakimś późniejszym rękopisem o którym nic nie wiem, Riefenstahl pisała i wydała pamiętniki w latach osiemdziesiątych zeszłego wieku, a umarła w pierwszych latach naszego wieku, w pamiętnikach opisała jedynie pierwsze dziesiątki lat swojego życia, nie pisała w nich niest...

Temat poruszany w "Interdziewczynce" w literaturze radzieckiej był dotąd całkowitym tabu: w państwie socjalistycznym nie ma bowiem i nie może być prostytucji. Klasyczna literatura rosyjska nie była aż tak pruderyjna, aczkolwiek problematyka "kobiet upadłych" zawsze raziła pisarzy swą drastycznością i nieczęsto bywała poruszana przez mistrzów pióra. Dziś, w okresie gwałtownych przemian zachodzących w ZSSR, problem ten, zarówno jak wiele innych ...

http://www.tabladeflandes.com/libro.htm