Książki w serii wydawniczej Estetyki Świata

Adina Zemanek: Wprowadzenie CZĘŚĆ I: TEKSTY OGÓLNE - Luo Zhongfeng: Ukształtowanie się estetyzującego stylu życia - Zong Baihua: Wstępne rozważania na temat kluczowych pojęć historii estetyki chińskiej CZĘŚĆ II: POCZĄTKI CHIŃSKIEJ MYŚLI ESTETYCZNEJ - Xun Kuang: Xunzi. O muzyce - Księga pieśni. Wielka przedmowa - Kenneth DeWoskin: Dawna chińska muzyka a pochodzenie terminologii estetycznej CZĘŚĆ III: POEZJA - Cao Pi: Wzorcowe rozprawy. Rozprawa o literaturze - Lu Ji: ...

Kolejny tom serii "Estetyki świata" dotyczy tym razem kulturowej rzeczywistości amazońskiej i andyjskiej. Redaktorka książki, filozof, w czasie kilkuletnich pobytów w Ekwadorze zajmowała się problematyką tubylczych kultur, szczególnie szamanizmu. Teksty zebrane w pięć grup tematycznych związane są z takimi motywami przewodnimi, jak: estetyka i symbolika, sztuka i jej związek z symboliką, sztuka w rytuale i muzyce, sztuka w powiązaniu z magią, zmiany w działalności artystycznej i problem utrz...

Krystyna Wilkoszewska: Życie i śmierć w wymiarze estetycznym Estetyka życia: szyk i cień - Kuki Shūzō: Struktura iki (przekład: Henryk Lipszyc) - Tanizaki Junichirō: Pochwała cienia (przekład: Henryk Lipszyc) Piękno umierania: bushido - Yamamoto Jōchō: Hagakure (ukryte wśród liści) (przekład: Krystyna Okazaki) - Mishima Yukio: Wprowadzenie do Hagakure (przekład: Beata Kubiak Ho-Chi) - Roget T. Ames: Bushidō: sposób życia czy kodeks etyczny (przekład Joanna Wolska) - Graham Pa...

Tom II antologii, poświęconej kulturze Kraju Kwitnącej Wiśni, został podzielony, jak wskazuje tytuł „Słowo i obraz”, na dwie części: w pierwszej znalazły się przekłady z oryginałów japońskiej literatury klasycznej, w tym fragmenty powieści „Genji monogatari”, w drugiej – rozważania na temat malarstwa i kaligrafii, oraz takich sztuk jak emaki czy haiga, stanowiących połączenie obrazu i słowa. W problematykę tekstów klasycznych wprowadzają komentarze Uedy Makoto, wybitnego znawcy japońskiej litera...

Przez wieki pozostawaliśmy w obrębie ideałów estetycznych wywodzących się z basenu Morza Śródziemnego, bez przeczucia i tęsknoty, że istnieją być może jakieś inne. Piękno w europejskiej tradycji osiągnęło wymiar transcendentny i absolutny, a jego ziemskie odbicie zyskiwało swój możliwie najdoskonalszy kształt w oparciu o takie cechy przedmiotu jak symetria, proporcja i dopełnienie, dające w rezultacie harmonijną jedność w wielości. Tak jak nie można pojąć europejskiej sztuki i towarzyszącej ...