Książka: Pamiętniki Adama i Ewy

"To nowe stworzenie z długimi włosami, co rusz wchodzi mi w drogę"*. Tak zaczyna się dziennik pierwszego, według wiary chrześcijańskiej, człowieka. "Nowe stworzenie" to oczywiście jego brakujące żebro - Ewa. Oto między dwójką bohaterów rozgrywa się historia znana i reinterpretowana od zawsze, czy to w formach literackich, czy malarskich. Czym właściwie jest ta interpretacja w wykonaniu angielskiego humorysty? Czy to jest kolejna odsłona religijna? Tematyka na to mogłaby wskazywać. Jednak Twai...

Książka Twaina to niezwykła pozycja. Bardzo ciekawe podejście do tematu biblijnego. Zupełnie zmienia punkt widzenia na tę sprawę, a przecież nowatorskie, świeże podejścia są bardzo cenione w literaturze. To także historia miłości - wzajemnego poznawania siebie. On - zimny racjonalista, ona - ciekawa świata, wrażliwa i ciepła kobieta. Książka, pomimo swoich niewielkich rozmiarów, ma w sobie dużo treści i na długo pozostaje w pamięci.

"(...) Nadbiegł Adam, przystanął i przez dłuższy czas patrzył, nie mówiąc ani jednego słowa. Potem zapytał mnie, co to jest. Ach, wielka szkoda, że zadał tak bezpośrednie pytanie. Musiałam na nie odpowiedzieć. Powiedziałam, że to ogień. Jeśli było mu przykro, że znam coś, o co on musi dopiero pytać, to nie moja wina. Nie chciałam sprawić mu przykrości. Po chwili zapytał:
- Jak on powstał?
Znów proste pytanie, wymagające prostej odpowiedzi.
- To ja go zrobiłam".


"Pamiętniki Adama i Ewy" to dwuczęściowa, genialna miniatura literacka, w której opowieści o życiu pierwszych rodziców towarzyszą subtelne tony humora i wzruszenia. Książka, zawierająca wątki autobiograficzne, jest błyskotliwą analizą natury kobiety i mężczyzny, a przede wszystkim hołdem złożonym wiernej i bezinteresownej miłości.

[Wydawnictwo Siedmioróg, 1997]