Książka: S@motność w Sieci

Dla kogoś, kto jak ja spędza tyle czasu przy komputerze (nie cierpię, kiedy mówią do mnie: po co tyle SIEDZISZ przy komputerze - siedzieć można w kiciu albo przed telewizorem, przed komputerem zawsze się COŚ ROBI), książka Janusza L. Wiśniewskiego powinna być lekturą obowiązkową. Warto ją wziąć do ręki choćby po to, by odsunąć się na chwilę od klawiatury, zdjąć oczy z migoczącego ekranu i zaopatrzywszy się w dobry trunek, herbatę i coś „na ząb” pomknąć wraz z bohaterem w wędrówkę po Internecie i...

Po wielu peanach na jej cześć postanowiłem i ja dołączyć do ludzi, którzy tę książkę przeczytali. Niestety przedstawiona w niej historia po prostu do mnie nie przemawia. Po pierwsze bohaterowie. On piękny i bogaty, taki trochę naukowy yuppie (o ile coś takiego istnieje), ona spełniona zawodowo, ale... Jednym słowem Barbie i Ken XXI wieku. Poza tym Jakub. Jedna maleńka rysa na tym nieskazitelnym wizerunku sprawiłaby, że stałby się bardziej realny, wiarygodny. A tu nic, no może oprócz pewnych niet...

„S@motność w Sieci” już na samym początku zdobyła tak wielką popularność, o jakiej wiele książek może jedynie „pomarzyć”. Półki księgarń zaczęły prędko zapełniać tomiszcza z wielką małpą* na okładce i jakimś tam – o ile dobrze pamiętam – fragmentem klawiatury. Każdy niemalże potencjalny klient wychodził z księgarenek z niebieskawą książką pod pachą czy w torebce. Na Wiśniewskiego rzucili się wszyscy: nawet ci, którzy nie odróżniają Sienkiewicza od Żeromskiego, nawet ci, których jedynymi lekturam...

Moja koleżanka polecając mi tę książkę powiedziała: "Tego nie mógł napisać facet! Żaden facet nie jest w stanie mnie tak zrozumieć, tak pisać". Powieść jest po prostu o miłości, ale nie tylko. W miłość tę Wiśniewski wplątał postęp - Internet przede wszystkim, naukę - DNA, ale nie tylko, narkotyki - aż smutne, jak można nazwać je współczesnością, losy wielu innych ludzi - przede wszystkim losy tej dwójki, które w pewnym momencie się połączyły. Wiemy, że połączyły się za pomocą Internetu, ale ś...

Przeczytałam już jakiś czas temu. Wzruszyłam się. Dawkowałam sobie ten smutny i piękny tekst. Im bliżej końca, tym bardziej byłam niecierpliwa. A potem? Potem żałowałam, że to wszystko się skończyło. Miałam łzy w oczach. Podświadomie czułam, że to nie może tak być. Aż chce się napisać inny koniec. Happy End. Tęsknię tak bardzo za Jakubkiem. Tęsknię wciąż bardziej i bardziej. Nie poszłam na film. Czułam, że wyszłabym z niego ze łzami w oczach. Ze łzami spływającymi po policzkach. Ze smutkiem ś...

No cóż. Książkę przeczytałem bardzo dawno temu. Do teraz coś z niej pamiętam. Jedna rzecz, jaka mi utkwiła w pamięci, to przedstawienie hedonistycznego trybu życia naszej "elyty" zamieszkującej "warszawkę". Po przeczytaniu tej książki doszedłem do wniosku, że Janusz Wiśniewski ujął to, nad czym się głowią wielcy naszej gospodarki. Mianowicie przyczyny kryzysu gospodarczego w kraju. Rzecz, jak mniemam, dzieje się w 1996 roku, czyli w tym czasie, kiedy nasza gospodarka wymagała inwestowania i z...

No cóż, przypadł mi los zachwalającego pioniera na polu romansidła. Kto by się spodziewał? Po książkę sięgnąłem tylko dlatego, że wstyd było jej nie znać. Tyle się o niej mówi! Byłem zaskoczony. Trzeźwo myślący człowiek (za takiego się uważam) został oszołomiony pięknem tej książki. Jej spokojną (nie powolną) akcją, inteligentnymi dialogami, samą historią, wielowątkową i fascynującą. Dzięki sprytnemu programowi w Sieci poznają się dwie osoby. ON i ONA. Oboje po przejściach, trochę znudzeni...

"S@motność w Sieci" - powieść tak współczesna, że bardziej nie można: z Internetem, pagerem, elektronicznymi biletami lotniczymi, dekodowaniem genomu i SMS-ami. A przy tym tak tradycyjna, jak klasyczna historia miłosna. Powieść o miłości w Internecie. Tej ostatecznej, takiej, o której się marzy, takiej, "aby się popłakać i aby dech zaparło".

Wiśniewski analitycznie i urzekająco zarazem relacjonuje tę miłość; wprowadza nastrój nieomal uroczystej czułości, aby kilka linijek dalej zadziwić odważnym erotyzmem. "S@amotność w Sieci" to także hołd składany mądrości i wiedzy. Splecione kunsztownie z wątkiem miłosnym fascynujące historie o molekułach emocji, o tym, kto tak naprawdę odkrył DNA, i o tym, co po śmierci stało się z mózgiem Einsteina.

Przeczytawszy "S@motność w Sieci", wie się, ze wirtualność Internetu, to tylko umowa, i że e-mail - tak naprawdę - nie musi się różnić od listu przesłanego zaprzęgiem przez posłańca.

[Prószyński i S-ka, 2005]

Już dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. Zgodzić się chyba należy z opiniami, że takich mężczyzn jak Jakub (a właściwie - Jakubek) po prostu na świecie nie ma. Autor czasami wręcz przesadzał w opisywaniu zalet głównego męskiego bohatera. Nie przeszkodziło mi to jednak w przeczytaniu książki jednym tchem. Przez cały czas zastanawiałem się, co wyniknie ze związku na odległość, czy w ogóle możliwa jest taka przyjaźń, czy bohaterowie spotkają się, jakie będą tego konsekwencje......

Zdecydowanie moje ulubione czytadło. Przepiękne opisy uczuć, trochę nauki, trochę świata w XXI wieku, trochę prawdziwej miłości rodem z romantyzmu. Tej namiętnej, odwzajemnionej i niemożliwej. Pomysł dobry, wykonanie sprostało moim oczekiwaniom. Po obejrzeniu filmu dziękowałam Bogu, że mam tę tendencję do czytania książek przed ich ekranizacją, bo w innym wypadku nawet nie spojrzałabym na "S@motność". Wiśniewski w fantastyczny sposób przedstawił bohaterów, pozwolił wniknąć w ich głowy, ...

„S@motność w Sieci” czytałam w nocy. To była najsmutniejsza noc w moim życiu. Ta powieść zupełnie mnie zaskoczyła. I dlatego kiedy przeczytałam w "Newsweeku" (numer 50/04, str. 18) następujące słowa Piotra Bratkowkiego: „Paulo Coehlo czy Janusz Wiśniewski rozpoczęli karierę książkami filozofującymi. Okazało się jednak, że odbiorców literatury z wyższej półki nie poruszyły ich przesłania, za to świetnie trafiły w masowy gust”, wstrząsnęło mną lekkie oburzenie. Kiedy sięgałam po tę książkę...